liet wapen een kroon toegevoegd door prins Marrits,
dio het stadje in 1604 veroverde. Na de moedige
verdediging tegen de Fransen in het Rampjaar 1672,
ontving het wapen twee schildhouders.
Beschrijving: In goud een dubbel gekanbeelde
burcht van keel; het schild gedekt met een gouden
kroon van drie bladeren en twee paarlen; ter 'weers
zijden gehouden door een klimmende "leeuw van keel,
geplaatst op een arabesk van azuur. (afb. 22)
De burcht in het wapen van Phi
lippine heeft eveneens een his
torische achtergrond: het herin
nert aan het feib, dat Filips II
er een fort liet bouwen ter be
scherming van het Sas. (afb23)
Beschrijving: In goud een geopen
de burcht van zilver op een grond
van sinopel; in de poortopening
èen klimmende, rechtsgewende
leeuw van keel, houdende in de
rechtervoorpoot een zwaard van
hetzelfde en in de linker een
sleutel van blauw. 1)
Hier even een toelichting.
In de heraldiek geldt de regels nooit kleur op
kleur, doch steeds kleur op metaal. Als een ridder,
verborgen onder zijn beste harnas én pothelm, te
paard het toernooiveld opreed, moest hij op een be
hoorlijke af stand te herkennen zijn aan de kleuren
van zijn wapen. Nu is goud op zilver niet bepaald
een contrasterend geheel. Vandaar het onbstaan
van deze regel. Nu zorgden de edelen er destijds
wel voor, dat hun kleuren helder tegen elkaar af
staken, want hun tegenstanders zowel als familie
leden, kennissen en vriendon moesbon toch good
weten, of zij Diederik, Floris of Jan voor zich
hadden.
fig. 23
1) Door de geringe afmetingen van de leeuw, was
heb niet mogelijk do arcering van de sleutel en
hob zwaard or de stencil weer aa geven.
9
fig. 24
Nu we toch aan het afdwalen
zijn:
Bij zo'n steekspel moest iede
re deelnemer zich laten in
schrijven. Dat was de taak van
de heraut. Maar aangezien
vele ridders in die tijd nog
niet lezen konden, tekende
deze er meteen hun blazoen
bij en nog wel in fraaie kleu
ren. Als de ridders dan zo'n
boek eens doorsnuffelden, om
te zien, wie er zoal meedeed,
behoefden ze maar naar de af
beeldingen te kijken. Het grootste gedeelte ken
den ze nl. uit het hoofd.' Op die wijze ontstonden
er prachtige wapenboeken. Eén der bekendste en
fraaiste is wel het Wapenboek van Gelre. Zo luidt
de naam van de heraut, die de wapens tekende.
Het boek dateert van 134-3 en bevindt zich in de
Koninklijke Bibliotheek te Brussel.
Bij de gemeentewapens heeft
men het niet altijd zo nauw
genomen en we zullen dan ook
nog hier en daar een wapen
ontdekken, dat niet helemaal
aan de heraldische eisen vol
doet
Het wapen van Burgh op Schou
wen heeft een dubbel gek an
te elde burcht van sabel op
een veld van zilver.(fig.24)
Niet altijd vormt de burcht
de hoofdfiguur. In het wa
pen van Arnemuiden (afb.25)
neemt deze een bescheiden
plaats in. De voornaamste
elementen zijn de blauwe gol
vende, band (de Arne) en de
drie arenden (arne arend).
fig. 25
