- 22 -
doordachts zou kunnen zeggen. Hij vraagt cop ie en
24 uur de tijd om te antwoorden. Deze zaak, waar 7
het nu om gaat, is immers al ongeveer 6 jaar gele
den voorgevallen. De kerkeraad ziet de redelijkheid
van dit verzoek in en zegt hem, dinsdagmiddag om 3
uur weer met zijn antwoord te verschijnen.
Ds. Hoog informeert nog, of iemand van de Broeders
zich iets herinneren kan over een censuur-voorstel,
zoals in het request vermeld is. Geen van hen weet
er iets van, zodat het misschien aan één of ander
gerucht moet worden toegeschreven. Dan gaat men na
deze korte vergadering weer huiswaarts. Morgen zul
len ze het onderzoek kunnen voortzetten.
Zodra dinsdagmiddag de vergadering is geopend,
wordt David binnen gelaten. Het blijkt dat hij geen-
half werk heeft geleverd. Hij heeft de vragen schrif
telijk beantwoord op gezegeld papier en onder aanbod
van ede. Uit zijn nauwkeurige omschrijving van de ge
beurtenissen blijkt dat het request een verkorte,,
verdraaide beschrijving van het gebeurde heeft gege
ven. David blijkt niet van plan, voor de Vrouwe te
wijken. 0
perst wijst hij de beschuldigingen van vraag 1 en 2
van de hand s "en hebbe te veel agtinge voor zijn
Eds. qualiteijten, en bijzonder die van zijne onder
wonde vriendelijkheijddan dat ik ooit zijn Ed. zou
hebben willen injurieeren.
Ook de wijze waarop hij vraag 2 beantwoordt is teke
nend s "Antwoorde Neen$ vooral nietop die wijze,
daar mij zijn Karakter als Regent van Middelburg ge
noeg tegen gëwaarschuwt (J) zoude hebben.
Wat is dan zyn lezing van het gebeurde?
Na het overlijden van Ds. Wopkens in 1755 werd de
toenmalige kerkeraad door de heer Evert sen samen
geroepen, uit naam van de amb acht s vrouwe t- Ook wen
den de juist afgetreden leden opgeroepen,' waarvan
er slechts 2 verschenen. De andere 2 waren mogelijk
thuis gebleven, omdat ze dachten na hun aftreder
geen bemoeienis meer met kerkeraadszaken te hebben.
Het was echter geen officieel C\Q„ De predikant
- 23 -
beheerde de effecten en boeken van "den Armen van St.
Laurens". De executeurs in de boedel van-Ds. Wopkens
zijn nu gekomen, om deze aan de kerkeraad over te geven.
Evertsen stelt voor om gedurende de vacature alles aan
Mevrouw Parker in bewaring te geven. De kerkeraad voelt
er echter niet veel voor, omdat ze de lopende boeken
steeds nodig heeft. Maar Evertsen wil daar geen genoe
gen mee nemen en begint zijn voorstel in stemming te
brengen. Ook de afgetreden leden, wil 'hij mee laten
stemmen. Eén van hen antwoordt, dat zij daar niet over
mee mogen stemmen, omdat ze toch geen lid van de ker
keraad meer .zijn. David valt hem.bij e-n zegt, dat "het
een dwaze handel zou zijn, dat hier de afgegane leden
stemmen zouden.
Enige tijd later ontmoette hij Evertsen weer' op Pop- -
kensburg, toen hij daar met een andere, ouderling, en
Mevrouw over de kerker aads zaken 'sprak. Toen had Evert
sen, met goedkeuring van Mevrouw, voorgesteld om het
gebeurde te vergeten e-n voortaan weer in eensgezind
heid te leven. Dit aanbod.'had David ook van harte
aangenomen en zo was hun "verzoening tot stand gek omen.
Nadien was hij nog herhaaldelijk bij Evertsen en Mevrouw
geweest en steeds zeer vriendelijk ontvangen. 7
Als'ge tuigen, die mogelijk zijn lezing van de zaak kun
nen bevestigen, noemt David alle leden van de kerke
raad van 1?55* Waar hij dus deze onverwachte tegenwer
king van de zijde van de ambachtsvrouwe aan te danken
heeft, is ook voor hem blijkbaar een raadsel»
Ds-. Hoog leidt het onderzoek met grote voortvarend
heid. Op zijn-voorstel zullen alle leden van die vroe-^
gere kerkeraad tegen woensdagmiddag half vier worden
opgeroepen, om eveneens over deze zaak ondervraagd
te worden. Allen zijn ze-de volgende middag aanwezig
en wórden één voor één binnengeroepen, om de voörge--
legde vragen te beantwoorden. Hun antwoorden worden
door de predikant nauwkeurig opgeschreven. Daarna
worden ze hun nog eens voorgelezen en gevraagd of
hun mening zo goed is weergegeven.
Dan komen zesMICHIEL van de PUTTE, JAN de KOK, PIETER
LEEDS, ADRIAAN ZWEMER, PIETER MARINUSSE, WILLEM PONSE,
LAURENS BALJE, WILLEM de PAGIER, LEYN BOONE.
Kunnen ze zich iets herinneren van beledigende uit-
