•uazaiM «9a ap aoa suo noz uuAxa-p-uop
ua so| do qrqao:q xa-p-a^dvq xaqï^ mazaA
suo do sxappojp lap qui aip 'uaiaiA xavAaS
siaumqos daoi; u, suo ippA suaa ut-u am
ooi}. 'uaSuaoxpaS xapxeA am uaxaiA a:}3iu
-aui ap jna(| *ao; u,z uq-u-aptouxp ua
xoqtj aaz '„aiu TOAireAaS aof atqsxaA
uopxad :sv s:qu aaz ua ontred u, sv do uai
-aaA utz ^aaiq ai }m 'uav ut mz uaaS
.lo-p-uooqos aip avuc e\oi u,z atq qqaA ut
ainvS Stnovp p 30 uvp ajqud xoqi^ *qa uad
claqosdo q aoA obui ooz aup 'tros pioo,S aut
-aumap nap uva uaui lavu 'af aip 'naman a!}
s,iS ut qrqns aura rao uaqoidsajo uou-u-ojq;
*st?a !}tti9A apraaAapsjx
-aS u, iaqi<j up uaSavz az :uaA9|q joxa
-p-siappop jap qui japiaA az ^p 'ipq u,ooz
a a ja^atq uva az uaSarj uvp avra 'uauua
iap u« si aa^[ a^qip az uaqqd uvp ua aou.
002 *ua jaq suo uaq) daq uaa,pua:qai
ua 'uaqqoui ^odaq oz jo uapvq ua uapuviu
qui uaqms 32 motfsvq q uv xavp q sua
aSuaiSaAaq ut qA 'aSuaoC aSqaop q *sps
-snujg; ui-u-aui uapiaaAaxiv Jtriu jaqa uataj;
qauia, uap aiq qtoq a;} avp qtq af :a£
aiz 'uaqavta 9% paoS qoou st. aip ua i puoiS
aqoiq aip do uapxou uauunq aiu uoz avp
'aa$; -qoAqaoq ua safqixBds auio[q aip uva
su sqiu xa qiz op uait qui qp si ptrej uva
qqoeiaA u, qA 'aSuaop q quvqosig; ut-u-aut
uauiasAq suaxods inn uaa qA ooz av^[
si l
-qjaq uaaS qo aSuatpput!A\ utooz qui uup
'qooovp sv uauSvfs qauiA ueooz |0 aa\[ sr:
qo' uadap a; oaui aj^ip uqoz af se 'aoj^r
•uanoA sun, jovu qiqns aura oa^; ua
qooOvp pAaojou 'uav^ uaxzaS aip .rapuoz
uauuoq spssnruq; qti am axu-up ^dauSaq
op 's(i[3 ap aaz 'uaqav^ suo-u-aui uaqoour
usp /uaiz uajqooui Sou xmnqaiaip uap am
sv sii(j -Stjppra ap ui datp x- daiq
•qvz s.uvuiaqv ua uvf pn qaupq
uaziapd aqoiS oip pv ax qp asui 'si quaip
loom pa, vt quiunaq u{ qp ua 'uaxz pjap
mo, aaAq. aiqauouimo ooz sxapd q ui ja qp
'aaz' s,xS a(ï *axxi dauSaq 'tia^qouqu
siaruavq paAOoz qui uaqv];q a^qnz jo q^
*qam-aui af uiq qA\ us a 'afsnti, u, jasp aip
'3{uiuua3[ ap uva sppd q aiq qa^j q
•sja*Afx jaauain iisa qp ssiaiooui paA Sou 'qosnq
!}00iS u, us ausS s-u-aui uamasA".^ oo^
•qu jasui ipo^ ia-p-uaSiiaoS
am asui 'usa paA pat am la-p os oj
,/aatniuqppaq u, Sou q 2f( ,ioa sios
'naiz jqSusj aiu aapapoSp a^quz nv^ ^t(e
'aqaf aSusj; do qooosp aaz ,/aa^r"
ppiasA ap do aqia^ uaaS ui ja-qsv 'uoau
-appqas a^qtiz moptnuioi xa-p-uaSuao uoip
-uoAog; -USA s^m ja-p-uadaiSaq xapp^
- -apuaop
qoxauv qui uaxasAv bz qsA 'uozoa uaqpoui
aqq pa,-u-ara~pp 'aaz ua siS ap uisai^
HI
V/é
waegen zoo vol mit rook was, as de bak-
keete van den baes, as de Noordewind op
de schouwe staet. Me wouen zoohi glas
openzetten, mae dat dienk wou nie.
Toe me-n-an 't naeste stasjion kwaemen,
lieten me dan ok Kee te'en de raemen dnn-
deren, tot er eindelienge zoo'n kaerteknipper
kwam. Ie scheen biester veel 'aeste t'aen,
temis 1) nae de keele, die-n-ie opzette,
t'oordeelen.
„Kom, meisje haast je wat/* zee-d-ie en
mit trok-ie Kee deruut. 't Goeje schespel
liet 'm mae begaen en wilder begrepen-d-er
niks van.
„Waar reizen de heeren naar toe?" vroog
de veint. Asi uut één mond schreeawden
me: nae Bruussels. 't Per tier wier dicht
'eslogen en-d-er wier 'efloten.
Bil goeng aolles zoo gauw in z'n Werk,
dl-me geen tied aon, om te roepen, di
Kee der nie uut moch, vóér 't spoor d vort
ree. Mae noe begon zie der eigen ok te
weeren, en eindelienge wier ze mae perjuus
in den achtersten waegen 'edouwd. Pieter
van de Menie, der vrieër, zee noe dat 't
geen kwaed kos, as z'in de beestewaegen
'estopt was bie de verkens.
Laeter bleek 't, dd-ze bie de kaerteknïp-
pers 'ezeten ao.
1) Ten minste.
170
gang wezen. Mae me konnen ons an ulder
bei'en nie steuren en buten en b'aive dat,
konnen me, volgens de gi's, in den dieren-
tuun zitten en wat eten.
Op 'n grooten afstand van den Dierentuun
'oorden me-n-d 'n lawaói en 'n gekras, asot
nolle raeven en kraoien dae bie mekaore
waeren. 't Bleek, dd ze net eten kregen.
J'ao dat leelijke, vaolscbe goed is mit der
groote snaevels motten zienze verscheurden
aolles wd ze griepea kossen. En varder ao-je
aollerleie soorten van wolven en beeren en 'k
weet d nie wat vor wilde beesten, die vrae-
ten, asof z'in geen drie daegen ie's g'aod
aon. Een-d-ervan slokte-n-'n mooi kernientje
mit 'uud en 'aer op,
't Was ieselijk om te zien! Nee, vee' meer
leute aon me mit de aopen, die aollerleie
kunstjes deeën, as me-n-ze'n paer neuten
gaeven.
'Eel lange kossen me-n-'ier nie bliiven.
De zunne begon d zoetjes an zukke lange
scliae'wen te gooien, dat 't bliekbaer nae
den aevead liep. Me lieten de gi's mae
voruutloopen en wilder-d-er aebteran. Mae
.Taocob en Kee waeren zoo moei, dd-ze maer
'eel langsaein avenceerden, en Pieter aod 't
mit Lena zoo drok, dat die 'n 'eel ende
achterbleven.
Zoé goengcn me nae 't stasjion; mae toe
me-n-daer ankwaemon, bleek 't in eens, da
•tiassaoi
•uazaA uaSSscu
