m
m
Ee'st goengen me-n-as ganzen achter me-
kaore de stad in. om 'n 'erreberge te zoeken,
want me n-aon jemeniesen 'oenger 'ekregen.
Me lieten 't de gi's mae bestellen, want
van dat koeterwaelsch van de kastelein
kossen me-n-in segeel niks verstaen.
Eindelienge stapten me-n-op en slogen 'n
breeë straete in mit beelderige wienkels. Me
keken onze oogen nut ons 'ood, zoo mooi
waeren ze. Jaocob won vor Lena wat koo-
pen om is te toonen, 'oeveel ie wê van 'eur
'ieuw. Ze zaegen 'n mooie-ris kraeïen lig
gen, mae toen ie-d- erom vroog, begrepen
a' 'mme in de wienkel.
De gi's wier-d-erbie g'aeld, die vorunt
Hep mit Pieter en Kee, Die lee aollesuufc;
raae toen Jaocob 'oorde, dat dat dienk tien
gulden kosten mocbt, bekoelde z'n liefde
wê n bitje. Mae Pieter was-1-er ok bie-
gekommen en die zee daoken, dat ie 't nam.
ïe liet 't in 'n pampiertje wikkelen en
gaf t toen an Lena. Mae noe ao je de
wezens van Jaocob en Kee is motten zien;
ze keken as oorwurmen. Noe-d-er was niks
meer an te doen. Lena nam 't an en me
goengen de wienkel nut. Mae noe wou Kee
nie meer mit Pieter loopen en Jaocob nie
meer mit Lena.
„Affien", zee Wullem, „da besan nie; dan
verrnlen jullie mae van misjes."
Kee vond 't 'n smerige streek en zee,
d& Pieter nae de duvel kos loopen vor 'ear
part; mae Lena, gtoav1 ïk, dat 'eel blieë
was, d&~ze van dien droogen Jaocob of was.
De gi's liet ons noe 't raed'uus zier*
dae kan 't Middelburgsebe nog wel in ioua-
aansen. Wullem zee, dat ie onze burge-
meistér daerin wel is raedsvergaoderienge
zou willen zien ouwen, en dat die dan terms
reden zou aen om z'n 'erte zoo 'ooge te
draegen. Me bleven-d-er nie lank: 'n ge
bouw bluuft toch maer 'n gebouw.
Veel aoriger vonnen me dat veintje van
steen, dat achter 't raed'nus staet en dat de
gi's „Manneken pis" noemde in z'n "Vlaem-
sche taole. Ie vertelde-n-'oe dat man'tje
bie feesten gekroond wier en dat 't ok mit
de rtvelatie zoo'n bleeuwe poepekiel 1}
ang'aod ao.
Toen brocht ie ons in 'n 'eele grooie
roomsehe kerke; 'k gloave, dat ie ze c!.e
sinte-sedule noemde. Der stoeng *n 'eele
lange veint op wacht mit 'n soort van lans
in z'n 'anden; wae'voor dat diende, begre
pen me-n-ee-st nie. Mae toen de :.u>sse
begon, keerde Pieter z'n rik nae 't altaer,
waerop ie van dien agent 'n uutbrander
kreeg, maer ok weer in 't koeterwaelsch.
Pieter wou nog nie toege'en, mae toen
I) De Zeeuwsche boeren noemen degenen, die ten
Zuiden van dc Westerschelde wonen: poepen.
