(l «.moqMaswx L uï 90 IiAk"
881
153
'Tï07[jguf $1 uve do S}9ra ;;va ivvq (g
'OAUVj. op ui uaio^iopaout aojj (i
qip8,i 'u90j no qoooBj» uio-u-qot nogi ppjjj
(z i VV* 3UI JOBA 9Bp '.TOO fT[0 JUU.tt $59 q \t( UO
jrittJA UlU 90TI Sltfi *Qpltn.9A\ SUO 49A0U9 9%
sunmps 3tp 'afsrut u4ui Poaj otvmjj gu9A
-9 7, JTB( UIQ "499A\. op TIT qO.Tp U9 do OH tl HU
9p 4$><?A T? T[( SBJi 9&I0UI U9pU9§[QA U9(J
*0B ppBjS I9TA Jïlll
safcrejsjajj 9p irt9t iooa q. pp 'oe uba pids
U99§ paSss UT 49 3^ pp fnC 2{fïppUUA O02
si93[9ij[ oauiq 'aroom lap giac aca Buarj qaaüj;
'Su90%40A U90| U9 SrpOOtt 9TU 2[t -U-9B
199UX '007, 917, Ua§19 UfUI ©iq ^qaofl 2{f
•U9{ae4
TigaitUO^ 9^ .I9pOBA UBA U9c9BAqunf tp Jim
slteep uaiapuB s, .19p cao 9Su5iaunSi9A tjoo;
nep Soaiq 9iS9joSuep;t clo laBjy maspm
-STjed 9; §U90}S nua-p JOA oip ^9B^9A^ U4
qi qsaq 3|t -uagapq 9} aissiauad. siapoBA
I9p IUO '9Ut pBJ§ OOZ SUBf §011 §11900 %f
*„UBA ;sni9§ 3BTU 9Bp S99^ 'U9A\U0
\V,7, J9TZ9A Ut 9f^iq U4 0If -Bp >U9AOOT
-9q O.A 0C TA UBp 'st pT9§I49Bi\iZ 9^400,I§
Of 90U $Bp SB" f3{r 897, <f'S9Bq 'ST IOQ{"
•(l U*9A49; ap ui dod
9p U9IUI 9iq P( Bp '9f 9tZ 'lajatj U9lp 8Bf£
i I00f 'ttOABOjS 9f TJ3J ip '49pOBA UfOT 9iq
UI
170
's Saeterdags mit 't ee'sté spoor of te reizen
en noe most- ik nog nae Lena, want die zon
ok van de portie wezen. Ik stapte de keete
binnen en dae voeng ik drie vliegen in één
klap, den baes en Lena waeren-d-er ok.
„g'Middag, saem", zee 'k, „bel, dat doe
me plaizier, da 'k jullie daer aolle drie treffe.
L-er is iet of wat 'aeste bie, want merge
morge 1) zouen me graeg gaen. Me binnen
noe mit zJn achten: Wullem van den Akker,
Jaocob van Strien, ikke-n- en Pieter van de
Meule, aolleinaele mit der «lisjes, dO, ver
stee je."
„Zoo", zee den baes, „mot dien Pieter ok
meeP 'k ae-d-er toch, ronduut tezeid, maer
:n zwaer 'ood in. Je weet wê, du Jk 'm
nie bestig lieert kan."
„Lena, Lena, je mot mae weten, wu je
begunt, oor't Is toch we waf astrant, om
zoo mae daeken 2) mit dat dienk te gaen
rieën; as is van die iezere staevon vliegt,
dan bin je vort, vin je ok nïe Kees?"vroog
moeder anden baes.
;,Och, Nele, je weet, 'oe de joengcluu te
genwoordig bin. Ze zien nie tevree, vöór
z' overaol der neuze ingestoken aen. In onzen
tied was dat "eel wat aors.
'k Ao n ik er wié graeg mee an'ekommen
1) Merge volgenden dag. morge ochtend.
2) dadelijk.
\mn<j (g
•tv S[B 13 qOSWBBI^ lc UJ
U99 '\t 9 Z 9p [9^49 A SfI§ 9p 9BJ^ *9p499Z0{
o^9B4^s do 9iu qosuora Uf CjBp 'n9UTI0A piIÏ9JA
9% jfO 5-9U U9^9^ 9T(J *U9!).9iq0S90^ J9p|TI
I8BU 'UB U9SSBpd0J^S 9^1AV (J.TOI U9 U93{2[01
9^2BAZ UT fSI9^UI9A 9Up 49-p-U9UI9BAl^ IIQ^OBD
U9 UT 3{UB§ 9p ^UB[902{ 9BUI Uö^dB'jS 9^
'BTi9rJ[ SppiASA
i J[OBt '5{0 TOOUt U9 94IBA 9ÏU SB At (90^
4g3(UBpq UBA U9U99q U^TU 9[90A T[T
2UBA 'SI 9JJBA 9^ 9IU 9B01 SB f9CG9Bp"
<t*U9Z9TAt 5U9UI9ZO|i p90§ Uf 49BUI SUO
9f-§UI UB(J 'U9499Z0} 9BtU I9tf-U-9UI Bp SB
'do S3|IU 19 ^TZ UBp" '49pl^ 99%
(3 *9I9ip p9BI 9i90§ SBAt U90.p
*?9B| 9^ 49T^49q U( pU U9pi99A9J4B,2 *U99(
^qoA job mop 9z uadajj u9zob sb ug[
<cl pm JOB UI 9§-9p-0B§ i 9IS
-ob^s op iobu uoSuuq qosB.i oo pa. fqy"
*49^9ttj apmojq (,'pnBp92
•JUI9A OpSoOJA 4i(IU9U9q 9§-9p-90Ul 40B\i\ a
•S{T§ (teA ^I00S 499AI 9Z U91IUOA
oSuOippUIJJ *p9IJ U99§ OB U940B II9p U9
9IU jopjn §U90p49A %\9t U9U99 U9p ÖBOI tUOlfs
-Bp ,T9BU U99vpU9qpi UB^Z U9§0JA 90,\T
'Sppd 9tq f99Al U9UIBA\q 92 U9 f§TU9Bp
UoSp U(2 0|SI§J9A 9t I9Bjy qSLtt. 9M. §9AT
Op 91 ^Bp r99Z 9Bta 'J99UT 9IU SUOfZ
U9g3BZ 'U9doq JOpjBAOZ 1190) U9 1(9Bp TI9ATl[q
en 't aore en toe mochten se mae den
trap op.
't Leek wê of 't 'n toren was in plae's
van 'n lozement en van dat duvekoterschc
trappenklummen wieren ze zoo moei, du-ze
buten aesem op der kaemers ankwaemen.
I)ae zaeten ze noe; mae ze rammelden
van den 'oenger, dus Lena zee an Pieter,
dat ie maer is wat bestellen moch. Dien
gerokten aop scheen dat n te begriepen,
want ie vroeg, wê-z'aen wouen en toen be
gon ie in dat onverstaenbaere koeterwaelsch
te rammelen as den omroeper nut stad.
Z'oorden Jm bedaerd an, mae toen-d-er
geen end au scheen te kommen, zee Pieter,
dat ie noe z'n rammeltote 1} wê kos ouwen
en dat ie nie zoo'n schien'eilig bakkes te
trokken ao, want dat ie in segeel geen
deumenie was.
Eindelienge vroog Pieter kort en goed,
of-t ie ok gortepap of zoo ie's ao.
}t Uulskuken scheen dae nooit vang'oord
't aen.
„Noe," zee Pieter, want ie begon kwaed
te worren, „brieng dan mae gauw wat brood
mit 'amine, as je dat eït."
Dat goeng beter en 't smaektc-n-over'eere-
lijk. Toen stepte Lena nae der kaemer, die
kort bie Pieter's kaemer was. 't Zag er
1) Tots beteekent: mond.
