Van de redactie
In uw hand hebt u een nieuwe uitgave van de Heemkundige Kring Walcheren
een „Kroniek van Walcheren" onder de titel„Walacria".
Naast de gelegenheid die de kwartaal-uitgave De Wete daartoe biedt en naast de
andere publikaties van de Heemkundige Kring, voorziet deze Kroniek voortaan
in de mogelijkheid wat langere en daardoor misschien ook wat meer diep
gravende artikelen onder uw aandacht te brengen. De inhoud heeft uiteraard alles
te maken met ons Walcherse heem. Daarbij is het streven gericht op een zo
gevarieerd mogelijk aanbod van lezenswaardige bijdragen over zowel verleden als
heden en toekomsttrouwens, de samenstelling van de redactie weerspiegelt die
variatie.
Hoewel we de aanduiding 'jaarboek' hebben vermeden, ligt toch een regelmatige,
misschien zelfs wel een jaarlijkse verschijning van deze kroniek in de bedoeling.
De haalbaarheid van die plannen is evenwel sterk afhankelijk van een ruim en
periodiek aanbod van geschikte kopij. En daarom doen we al meteen in dit eerste
deel een beroep op u als lezeronthoud ons uw bijdragen of suggesties niet.
Bedenk dat deze uitgave niet alleen vóór, maar vooral ook dóór de leden van onze
kring functioneert.
Wat betreft de naam 'Walacria' voor de kroniekdie was sneller bedacht dan
afdoende verklaard. Vandaar dat op ons verzoek professor D. P. Blok, voormalig
directeur van het Amsterdamse P. J. Meertens-Instituut, het openingsartikel heeft
geschreven. Dat heeft als onderwerp de naam Walcheren en de varianten en
betekenis van die naam. Eén van de varianten kozen we tot naam van deze
kroniek.
Over de verdere inhoud daarvan het volgende. Onze woon- en werkomgeving
verandert. Een ieder kan dat vrijwel dagelijks met eigen ogen constateren. Meestal
gaat het om kleine veranderingen. Maar in combinatie en over een langere periode
opgeteld, betekenen ze vaak een aanslag op de herkenbaarheid en daardoor een
verarming van ons milieu. Aan invloed op die ontwikkelingen ontbreekt het ons
veelal. Zeker geldt dat voor grootschalige en ingrijpende wijzigingen.
De grootste verandering in deze eeuw, onvermijdelijk geworden na de trieste
inundatie van ons eiland in 1944-'45, was ontegenzeggelijk de naoorlogse
herverkaveling. De bijzondere omstandigheden van die dagen noopten tot een
snelle en slagvaardige aanpak. Voor al te uitvoerige studies, procedures en
discussies was geen tijdnog minder was die er voor meedenken en -beslissen door
de meest betrokkenen de bewerkers en bewoners van het eiland.
5