mee naar Ijzer-bedevaarten en zelfs op een tocht langs het voormalige front, die hij
maakte met de bekende Vlissingse huisarts Wolters leper, Diksmuide, Passendale,
de Ijzer, de Somme en van daar dwars door Frankrijk tot aan Verdun. Wat hij me
ermee heeft willen leren, weet ik niet, want hij was geen pacifist, maar van die reis kan
ik me vele beelden nog scherp voor de geest halen.
Slachtoffer van „de draad" in Zeeuwsch- Vlaanderen.
Op de voorgrond Nederlandse militairen. Op de achtergrond kijkt een Duitser toe.
Radio en Vliegende Hollander
Ons huis stond op Boulevard Bankert, in het midden dus van wat eens de Noord
zee Boulevard had geheten. Het staat er nog, no. 32, maar roept verder weinig as
sociaties bij mij op. In de tweede wereldoorlog werd het verwoest en wat er nu
staat herken ik niet. Misschien is ook de indeling veranderd. Een paar huizen verder
lag het café-restaurant „De Scheldestroom". Blijkens een advertentie uit die dagen
liet het „vanaf 10.30 's morgens tot 12.00 uur des avonds Radio Muziek en Nieuws
berichten horen". De advertentie is typerend. De radio was - naast het vliegtuig - in
die dagen het technische wonder van de eeuw en wie er een bezat, kon er furore mee
maken. Vader weigerde echter er een aan te schaffen. Je kon je tijd voor betere
bezigheden gebruiken. Hij zwichtte pas toen er in de Vlissingsche Courant stond dat
de NCRV op Eerste Kerstdag de klokken van Bethlehem „live" zou laten horen de
huiselijke vrede, verstoord door het geruzie over wel of geen radio, kon nog net
worden gered, om vervolgens opnieuw onder spanning te komen door de heibel over
wie naar wat zou luisteren. Het was kortom hetzelfde verhaal als zich voordeed bij de
invoering van televisie na WO II. En toen was ik, zelf vader, de aanstichter
55
