zich in het Joods Historisch Museum. Gedurende de oorlog werd de synagoge verzamel
plaats voor inbeslaggenomen radiotoestellen. Veel Middelburgers kwamen toen voor het
eerst in de synagoge.
Bij de bevrijding van Walcheren, in november 1944, kwam Middelburg onder geal
lieerd artillerievuur te liggen en ook de synagoge werd getroffen. Het dak werd ernstig
beschadigd. Enkele foto's van het interieur uit december 1944 laten zien dat toch ook veel
gespaard was gebleven. Schitterend houtsnijwerk dat de aron hakodesj, de heilige arke,
sierde was nog intact. Ook veel van het meubilair stond er nog. Door de beschadiging aan
het dak werd de constructie goed zichtbaar. De in december 1944 genomen foto's geven
een goed inzicht in de oorspronkelijke constructie van het plafond en het dak.
Na de bevrijding werden plannen gemaakt voor het herstel van Middelburg. Abdij,
stadhuis en vele andere gebouwen zouden worden gerestaureerd. Maar aan een restauratie
van de synagoge werd niet gedacht. De gedecimeerde joodse gemeenschap was te klein
geworden om een synagoge te kunnen onderhouden en restauratie kwam niet ter sprake.
Zouden er in de toekomst nog wel joodse activiteiten plaats vinden in Zeeland?
Toen in 1962 een inventarisatie van monumenten plaats vond, werd de synagoge niet
in het monumentenregister opgenomen. Waarschijnlijk gewoon vergeten. Voor de oorlog
was het gebouwtje overigens wel als monument erkend.
Intussen verviel de synagoge steeds meer. Vandalisme kreeg vrij spel en meer dan
eens werden bezoekers geconfronteerd met schuttingtaai en hakenkruisen. In 1972 ston
den nog slechts de muren overeind. Toen in 1980 de restanten een gevaar gingen opleve
ren voor de directe omgeving, werd de synagoge door de Gemeente Middelburg overge
nomen en geconserveerd. Men hoopte zo een monument op te richten voor de joodse ge
meenschap waarvan werd aangenomen dat zij zou verdwijnen.
Oostgevel van de synagoge, van binnenuit gezien. Een deel van het fraaie houtsnijwerk wt/.s' in
1944 nog aanwezig foto Zeeuws Documentatiecentrum
