moeten staan, door een straatje afgescheiden van de bejaardenhuisjes Onder de Toren.
Het absolute dieptepunt is bereikt op het Zusterplein. De rijke en geschakeerde aanplant
van diverse beuken en andere soorten bomen is hier zelfs niet in één enkel geval gereali-
Koorkerkhofplein: het wederopbouwplan niet afgemaakt. Foto E. EngeI
seerd. Kortom een boeketje stedebouwkundige problemen dat om een bekwame afwer
king vraagt, waarbij het alsnog bebouwen van Plein 1940 een brutale maar uitdagende
gedachte is.
Een aantal constateringen hierboven leiden tot de vraag hoe populair danwel vitaal de
wederopbouwgedachte is geweest. Dat het karwei startte onder vreemde bezetting - en
dus onvermijdelijk in samenwerking daarmee - heeft de populariteit niet bevorderd.
Trouwens, in 1942 kwam er al een bouwstop, die pas na de bevrijding in 1944 automa
tisch werd opgeheven. Maar toen was er evenmin iets te krijgen en de dagelijkse proble
men waren ook wel van geheel andere orde. De onversneden autoritaire wijze waarmee de
stad via de wederopbouw werd gereconstrueerd schrijnde evenzeer na en niemand zocht
onnodig aanleiding om verdrongen herinneringen nieuw leven in te blazen.
Het was zaak handel en bedrijf weer onder de pannen te krijgen en de maatschappij weer
op stoom te brengen. Esthetica was gauw geleuter, en daar werd gebouwd waar dat het
gemakkelijkst kon. Zo beschouwd is het ook weer gedenkwaardig wat toch werd georga
niseerd in zo een korte tijd.
En nu nog denkt menig bezoeker dat Middelburg er al honderden jaren heeft uit gezien
zoals het nu is. Maar dat komt door de 'Middelburgse Sfeer'waarmee het bestaan ervan -
zoals te verwachten is - uit het ongerijmde is te bewijzen.
51
