terrein langs de nieuwe haven binnen 6 jaar huizen moesten bouwen 'tot chiragie van de
stad'. Eveneens een eeuw later, toen in diezelfde hoek van de stad op een open terrein
nieuwe bebouwing tot stand kwam. Het betrof een uitbreiding binnen de wallen die een
paar straten omvatte tussen de Lange Delft en de haven, maar niet zo'n complete buurt
zoals er in Zierikzee een tussen de Oude en de Nieuwe Haven ontstond. Deze straten.
Herenstraat en Sint Jansstraat, kregen gevelwanden afwijkend van de destijds in de stad
gebruikelijke. De stadsregering bevorderde het classicisme en bepaalde dat nieuw uitge
geven stadsgronden moesten worden bebouwd 'op twee stagieën hoogte en op gelijcke
forme met Italiaansche gevels'. In de Herenstraat kunnen we dat nog goed zien: huizen
In het straatbeeld in de Herenstraat overheersen huizen met twee verdiepingen en een lijstgevel:
resultaat van een stadsverordening uit de 17de eeuw. (Foto Kees Bos, 1994).
van twee verdiepingen met in plaats van een geveltop horizontale beëindiging met een
lijst. Hier kondigde, midden 17de eeuw, de 'rechte' gevel van de 18de en 19de eeuw zich
al aan. De pogingen in de 18de eeuw ondernomen om het Molenwater tot een 'Middel
burgse Vijverberg' te maken (met monumenten als de Koepoort, het IJkkantoor, de nieu
we Lutherse kerk en het woonhuis van De Munck), hadden de bedoeling de stad in die
hoek te verrijken met een sierlijke wandeldreef. Het was niet een plaats waar de rijken
zich kwamen vestigen. In het oude Middelburg was, evenals in de overige Zeeuwse ste
den, de voornaamste categorie woonhuizen (familiehuizen) her en der in de stad te vin
den, op de Markt en in de Lange Delft, maar ook een in de Wagenaarstraat, een in de
Koepoortstraat, enzovoort. De volkswoningen waren eveneens over de stad verspreid.
Als een conglomeraat volkswoningbouw, om een moderne term te gebruiken, kon
beschouwd worden de huizenrij op het Bastion. Ook, als men wil, maar dan van een
bepaald genre, hel Bagijnhof aan de rand van de stad. (Hofjes waren in Middelburg ken-
10
