den en de omgeving. Met de belangstelling voor het historische monument was het in de
19de eeuw pover gesteld. Het is niet zo moeilijk dit met meer voorbeelden te illustreren
dan de zojuist al genoemde Pieterskerk en het Huis Hardinck, maar dat zou te ver voeren.
Tegen het einde van de eeuw maakten overigens wel gereconstrueerd- en gefantaseerd-
oud in het stadsbeeld hun opwachting op basis van particulier initiatief en bij objecten die
zich daarvoor leenden: de Sint Joris-doelen, de Sint Sebastiaansdoelen, het V.V.V.-kan
toor aan de Markt, een paar geveltjes aan de Balans naast de Abdij
De eerste helft van de 20ste eeuw bracht wat villa-bouw aan Bolwerk en Singel en, als
nieuw gegeven, de toepassing van het statuut van de Woningbouwvereniging. Voor de uit
1919 daterende Algemene Woningbouwvereniging ontwierp architect J.C. van Epen in
Ter plaatse van het vroegere Bagijnhof zijn in 1923 in opdracht van de Algemene
Woningbouwvereniging woningblokken gebouwd in aan de toenmalige 'Amsterdamse School'
verwante stijl. (Foto Kees Bos. 1994).
1923 woningen op het terrein van het vroegere Bagijnhof. De daar nog aanwezige oude
pandjes zijn (oen afgebroken. Buiten de wallen bouwde dezelfde architect voor dezelfde
vereniging, maar nu in samenwerking met de architect van de (christelijke) woningstich
ting Volksbelang uit 1918, J.A. Vertregt, achter de Veerse Singel de buurt Nieuw
Middelburg. Voor de bouw van middenstandswoningen heeft de stad omstreeks 1930 een
terrein bouwrijp gemaakt buiten de Noordsingel, het zogenaamde Park van Nieuwen-
hove. Voor renteniers en andere kleinbouwers waren ad libitum langs de uitvalswegen
kleine kavels beschikbaar voor woninkjes in lintbebouwing.
Dit alles had voor het beeld van de binnenstad als geheel weinig te betekenen. Daar komt
bij dat het terugleggen van de rooilijn (een ziekte waar men elders nogal eens door
geplaagd werd) in Middelburg slechts in beperkte mate is geschied. We zien het op de
12
