Bachtensteene met rooms-katholieke kerk, het Middelburgse 'Vaticaan'. {Foto Kees Bos, 1994).
tijdens de bezetting begonnen werk op het punt van de verkeersoplossingen. Toegegeven
moet worden dat de verkeersvoorzieningen. inclusief het parkeren, de crux vormen van
het stedebouwkundig beleid in iedere oude stad. In feite maakte het verkeer door zijn
enorme groei zich onmogelijk als partner voor de oude stad. Een meer grootschalige aan
pak in een volgende fase stelt eerder getroffen voorzieningen buiten werking. Voorzover
die bestonden uit afbraak en het verleggen van rooilijnen is dat wel bijzonder triest.
De stedebouwkundigen zijn geen helderzienden. Zij kunnen niet in de toekomst kijken en
zijn verplicht voor het heden goede oplossingen te bedenken. Dat neemt niet weg dat al in
een vroeg stadium gewaarschuwd is om oude straten niet op te offeren aan autoverkeer,
onder andere omdat de gekozen oplossing maar al te vaak achterhaald wordt door nieuwe
ontwikkelingen.
Met het opofferen van een complete wand van de Segeerstraat heeft Middelburg zijn tol
betaald. Hoe mooi zou het geweest zijn als de planners van het eerste uur, die toch op som
mige punten radicaal genoeg waren, zich van meet af aan uitgesproken hadden tegen het
prijs geven van overgebleven oude huizen aan auto(bus)verkeer. Helaas is het niet bij de
Segeerstraat gebleven. Iedereen, leek en 'deskundige', moet thans het terugleggen van de
rooilijn aan het oostelijk uiteinde van de Lange Delft betreuren. Zo zal ook wel iedereen
tevreden zijn dat de doorbraak van de Spanjaardstraat en de sloop van de halve Spuistraat
op het laatste moment konden worden voorkomen.
De meest willekeurige en voor discussie vatbare, maar opvallend weinig besproken
ingreep na de bevrijding is geweest hel afbreken van een compleet oud bouwblok ter
plaatse van het huidige Damplein. Hier is meer aan de hand dan het verleggen van een
rooilijn! Helaas is ook hier uitgegaan van prognoses die al spoedig achterhaald zijn. Er
20
