dekt dan dat het Mussert is, die zijn trawanten komt bezoeken en bemoedigen. Zou het
gerucht dat Mussert bij de Duitse inval in Zeeland zat ondergedoken toch waar zijn? Bij
thuiskomst heeft mijn vader nog nooit zo fanatiek zijn handen geschrobd. Hij is nog
steeds furieus en voelt zich diep vernederd.
Hele dagen dreunt de lucht van de gevechten in Vlaanderen.
Zaterdag 25 mei
Er zijn Britse bommen gevallen in de weilanden tussen de Koudekerkseweg en het vlieg
veld. Bij een vriendje stond het huis zo te schudden dat de bloempotten uit de vensterbank
zijn gevallen.
Er vliegen 56 Duitse Heinkel-111 bommenwerpers over, zwaar geladen, achteroverhan
gend. We hebben nog nooit zo'n grote formatie vliegtuigen gezien. In de strijd om
Walcheren was dat hooguit een 'Kette' van drie. In de verte boven Vlaanderen horen we
zware ontploffingen, daarna komen ze in groepjes van drie terug.
We gaan nog eens in Vlissingen kijken. Aan het begin van de Koudekerkseweg, bij het
Hotel d'Union, ligt tegen de speeltuin een soldatengraf met een Duitse helm op een hou
ten kruis tnet de naam van Obergefreiter Willy Neumann, gesneuveld op 20 mei. We
mogen de stad niet in. Bij het houten bruggetje over de Spuikom staat nog een verlaten
kanon, omgeven door diepe granaattrechters. In een van de kuilen liggen hele grote dozen
bonbons, groter dan we ooit gezien hebben. We zijn vaak genoeg gewaarschuwd om daar
vooral nooit van te eten.
Zondag 26 mei
Bij de familie Koppejan hebben ze nog niets van hun zoon gehoord. Die is soldaat bij het
14de regiment infanterie en lag volgens de laatste berichten bij Herkingen op Overflak-
kee. Ze zijn natuurlijk bang dat hij is gesneuveld. We hebben het op de kaart opgezocht en
willen hem morgen op de fiets gaan zoeken. Hoe we moeten fietsen is niet duidelijk en ik
voel me als verkenner bij de padvinders geroepen om mee te gaan. Op het laatste ogenblik
komt er een bericht dat alles goed met hem is en gaat de zoektocht gelukkig niet door.
De daarop volgende week blijven de gemeentelijke diensten nog op het dorp. het eerste
gaan de brandweer en politie terug. Ook de Schreibstube van de Ortskommandantur van
Vlissingen is nog op Koudekerke. Daar worden voortaan de pasjes uitgeschreven,
Ausweis heet dat, allemaal woorden die we op school niet hebben geleerd. Steeds meer
mensen willen terug, al is het nog onrustig. Een paar nachten vallen er nog bommen op het
vliegveld en er ontstaat brand, maar de gevechten in Vlaanderen nemen af en op 28 mei
capituleert België. Op 29 mei bezetten de Duitsers de Zeeuwsvlaamse kust en horen we
voor het eerst geen schieten en geen vliegtuigen meer. We gaan weer naar huis. We mogen
nog niet op de Boulevard, dus moeten we achterom over de Paardemarkt. Bij het binnen
komen ruikt alles even muf en verschillende dingen staan dik onder de schimmel. En wat
lijkt het huis vreselijk klein, het lijkt wel of ik in die drie weken gegroeid ben. We hebben
geen schade, wel ligt er op het dak een scherf van zes kilo van een 15 cm. granaat. Ook de
Boulevard ligt vol scherven. Een dag later mogen we wel op de Boulevard, maar het is
verboden een sigaar of sigaret op te steken. We ontdekken onder aan de zeemuur, naast
het bastion van de Gevangentoren, nog drie opengebarsten granaten, twee van 10,5 en een
van 15 cm. In de holte zit een dikke koek gele springstof, die we er met veel moeite uitpeu-
77
