Bert Teunis
Zomer Keuning - Kluwer
In 1954 kwam Bert Teunis naar Nederland. Hij werd hoofdredacteur van
het protestants-christelijke weekblad De Spiegeluitgegeven door Zomer
Keuning. In die hoedanigheid werd hij ook in zeker opzicht 'de baas'
van Alfred van Sprang, die hij eerder in Indië ontmoette en die als oorlogs
correspondent voor onder andere het christelijke weekblad De Spiegel en
het christelijke dagblad De Rotterdammer plus de aanverwante kwartet
bladen: Dordts Dagblad, Nieuwe Haagse Courant, Nieuwe Leidsche Cou
rant en Nieuwe Utrechtse Courant schreef, ook reportages verzorgde voor
Trouw en de N.C.R.V. (Er zijn nog mensen die zich levendig het mondelin
ge radio ooggetuige-verslag via de N.C.R.V. van de Russische inval in
Budapest in 1956 door Van Sprang herinneren. Dat was in feite een tele
foongesprek van Alfred van Sprang met Bert Teunis.)
Als algemeen hoofdredacteur tijdschriften van Zomer Keuning richtte
hij, toen het tij voor bladen als De Spiegel en de katholieke pendant
Katholieke Illustratie keerde, het blad Ouders van nu op. Medewerking
van onder anderen de psychologe Rita Kohnstamm. die er als hoofdredac
teur van optrad en de sexuoloog prof. dr. C.J.B.J. Trimbos maakten het
blad een succes.
Bert Teunis heeft natuurlijk veel meer gedaan. Initiator van de uitgave
Muziek onder woorden en van een serie atlassen die begon met Nederland
in kaarten en vervolgde met Amsterdam in kaarten. Zijn vriendschap met
de geograaf prof. dr. W.F. (Wim) Heinemeyer is daaraan overgebleven.
Wie in de archieven duikt of met de vrienden, tijdgenoten, mede-spelers in
het toneel van de actieve jaren van Bert Teunis spreekt krijgt veel meer te
horen.
Herinnering
Op 21 april ontmoetten twee vrienden van Bert elkaar in Amsterdam, in
Restaurant-Bodega Keyzer aan de Van Baerlestraat. Bert zelf heeft het eta
blissement tijdens zijn leven vaker bezocht. Het duurde niet lang tot het
was alsof hij er zelf bij was, zo wisten die twee vrienden de atmosfeer van
Bert op te roepen. Herinneringen werden opgehaald, verhalen verteld, ook
gesloten verhalen, die in Bert's leven ingrijpend waren. Het gesprek was
zo intens, dat er geen geluiden van buitenaf doordrongen tot de tafel waar
die twee zaten. Tot opeens verre muziek flarden liet horen van Mariene
Dietrichs 'Lili Marlen'. Het was de muziek die bij de crematie van Bert in
de aula van de Middelburgse begraafplaats werd gespeeld. Sinds de oorlog
had Bert de pest aan Duitsland en hij is er ook niet meer voor zijn lol
geweest. Maar de Duitse cultuur van de Weimarrepubliek en van daarvoor,
daar had hij grote bewondering voor. Vooral ook voor het Berlijn van de
eerste decennia van deze eeuw. Die goldenen zwanziger Jahre. The roaring
21
