Een kaai van negen huizen
Schetsmatig overzicht
van de Dwarskaai-
bebouwing. Boven:
naar de 17de-eeuwse
toestand met als uit
gangspunt de afbeel
ding in Smallegange "t
Gesight van de
Oostpunt'. Onder: de
toestand anno 1940.
Het komt er op neer dat het de aangrenzende kaden, waaronder dus ook de
Dwarskaai, van hun oude functioneren heeft beroofd zonder dat er nieuw
leven voor in de plaats kwam. Aan het dode water van het ommuurde dok
grensde voortaan een stille kaai.
In de 20ste eeuw is het droogdok zo zelden benut dat in 1933 het besluit
viel aan het bestaan ervan een einde te maken. Dat leverde een overeen
komst op van de stad met de Koninklijke Maatschappij 'De Schelde', die
ophield eigenaar te zijn. De oude havenarm is sindsdien weer 'Middel
burgs grondgebied'. 'De Schelde' zorgde in 1936-37 voor de afbraak van
het 'machine-gebouw' als ook voor de vervanging van de bateau-port door
een vaste brug op dezelfde plaats. Wat niet ongedaan gemaakt werd was de
verhoging van de kaaimuur. Het zogeheten dokmuurtje bleef bestaan, wat
verhinderde dat de kaai weer zijn oude gezicht kreeg en dat er schepen
konden aanleggen als vroeger.
Ook voor het overige zijn de I9de-eeuwse dromen niet in vervulling
gegaan. In feite kon Middelburg in het tijdperk tussen de wereldoorlogen
al niet meer de pretentie voeren zeehaven te zijn. Als er al eens een zee
schip met een lading hout aanlegde aan de Loskaai, betrof dit rechtstreekse
aanvoer door en voor een Middelburgse firma, en niet overzeese handel.
IIUSSIKI
36
