3 volksbond-bibliotheek te Domburg ooedig na de oprich ting van de Domburgse rdeling van de olksbond in 1902 werd het 'Volkskoffiehuis' ieopend, hoek Markt- iuidstraat. Vslkskoffiehuis. De heer Labrijn kwam omstreeks 1906 op het lumineuze idee de weinige boeken van de opgeheven Nutsbibliotheek - voor zover nog bruikbaar - onderdak te verschaffen in het koffiehuis. Van het departement Domburg van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, opgericht in 1867 maar inmiddels weer ontbonden, werd een restant boeken één avond per week kosteloos uitgeleend in het gemeentehuis. Een oud-lid van 't Nut, de hoofdonderwijzer van de openbare school G. van de Putte en gemeentese cretaris H.M. Kesteloo offerden daar beiden een vrije avond voor op. ter wijl gemeenteveldwachter Adriaansen dan zo vriendelijk was een oogje in 't zeil te houden. De bibliotheek raakte echter in verval en kon niet blijven bestaan. Voor de Volksbondafdeling Domburg waren de overgebleven boeken een goede aanzet voor het inrichten van een eigen bibliotheek in het koffie huis. Al spoedig was een aardig boekenbezit vergaard. Velen droegen de bibliotheek een goed hart toe en schonken uitgelezen jaargangen van tijd schriften als bijvoorbeeld Eigen Haard of De Prins, die, keurig ingebon den, graag werden gelezen. De leesprijs was één cent per week. Op een gegeven moment werd door de heer Bommeljé, eigenaar van het koffie huis, de huur opgezegd, waarna een verhuizing plaatsvond naar een onder komen ten westen van het Badhotel. Nadat de NV Bad- en Strandhotel het gebouwtje, dat eigendom was van de heer P. de Meijer, had gekocht om het te slopen moest het bestuur van de Volksbondafdeling weer naar ande re huisvesting zoeken. Op de exploitatie van het koffiehuis moest zoveel worden toegelegd dat het werd opgeheven. Na de sluiting van het koffie huis is mejuffrouw Sprenger naar de achtergrond verdwenen. Op initiatief van de heer Labrijn en met goedvinden van de heer M.A. Romijn, onderwijzer aan de openbare school, vond de bibliotheek vanaf 75

Tijdschriftenbank Zeeland

Walacria | 1995 | | pagina 77