Hardnekkige misverstanden rond de bevrijding van Walcheren
dat de binnenstad van Vlissingen en Vrouwenpolder heeft veroverd, onder
leiding van dezelfde Franse kapitein van de mariniers Philippe Kieffer. bij
genaamd de Pasja.
Ze zijn misschien in de film wat moeilijk te herkennen want op Walcheren
droegen de commando's de bekende groene baret of de khaki mutsdas en
een denim camouflage jack van de Amerikaanse parachutisten, waarin ze
zich erg happy voelden.
En dan de reusachtige ijzervreter, de Beachmaster (walkapitein), Colin
Maud met zijn woeste baard waar iedereen bang voor was? In de ene hand
een knuppel en met zijn andere hand houdt hij een vervaarlijke hond in
bedwang. Hij mept met zijn stok op een kleine tank, die niet verder wil, en
krijgt daarmee het ding weer aan de praat. Dezelfde Colin Maud was op 1
november Beachmaster op Uncle Beach, het slikhaventje in Vlissingen.
Ziet u hem al voor u met zijn knuppel op een onwillige Buffalo rammen,
want daarvan sloegen de motoren ook telkens af?
En dan het rijtje nonnen in de film. dat over de sluisdeuren loopt? Het zijn
de nonnen van het Sint Josefziekenhuis in Vlissingen die tijdens een korte
vuurpauze over de sluisdeur van hel Droge Dokje naar het bevrijde gedeel
te van Vlissisngen oversteken omdat het ziekenhuis zwaar is getroffen. Dat
zijn de trucjes van een regisseur om een boeiende film te maken en de
katholieke filmkeuring te gerieven.
En dan de heroïsche strijd om het Casino van Ouistreham. waar een Duits
kanon op het dak staat. Historisch volkomen uit de duim gezogen maar
helemaal toegesneden op de aanval op het hotel Britannia op de Boulevard
in Vlissingen, het hoofdkwartier van de Duitse troepen, dat in een halve
dag strijd in een ruïne wordt herschapen.
Wilt u nog meer parallellen? De beroemde doeldelzakspeler. William
Millin, de 'mascotte' van het 4e commando, die in de film voorop loopt te
pijpen op weg naar het einddoel van de eerste dag, 'Heil fire corner' de
Pegasus brug, een ontroerende scene.
Dezelfde Bill Millin speelde in de Walstraat in Vlissingen op weg naar het
einddoel van D-Day in Vlissingen op 1 november, het Betje Wolffplein dat
toen ook de bijnaam 'Hell fire corner' had (en nu heel romantisch
Scheldeplein heet).
Nee, een film 'De natste slag' zal er wel nooit meer komen, maar ik heb
genoeg aan de beelden uit 'De langste dag' en ook in het boek ben ik veel
bekenden tegengekomen.
1Lezing gehouden voor de Heemkundige Kring Walcheren op 9 november 1994.
70
