1»
Korte berichten en
mededelingen
RAMMEKENSSCHOR: HALF
VERLOREN
WAAR WACHTEN GEMEENTEN
NOG OP?
BESTEMMINGSPLAN HOGE ZOOM-
LAGE ZOOM AFGEKEURD 2§
KOLENCENTRALE BORSSELE
Dit beroep is gehonoreerd. De inconsequentie van het
provinciebestuur is rechtgezet. Grote kampeerterreinen vindt
men in dit kleinschalige gebied helemaal niet passen. Uit
eindelijk kan zó weinig van het plan door de beugel, dat het in
zijn geheel is afgekeurd.
Enkele maanden actie- en lobbywerk van de Vogelwerkgroep
Walcheren heeft tenslotte niet meer dan een troostprijs op
geleverd. Doel was het behoud van een van de laatste schor-
gebieden langs de noordkant van de Westerschelde. Dat ligt bij
Rammekens, net binnen de pieren van de Sloehaven.
Het Waterschap Walcheren had jaren geleden het plan
opgevat om de dijkverhoging hier aan de zeekant uit te voeren,
ten koste van een40 meter brede strook schorgebied. Toen, en
eind 1983 opnieuw, hebben de Stichting Natuur en Milieu en
het ZCO bezwaar gemaakt. De zeer beperkte inspraak
mogelijkheden volgens de deltawet zorgden ervoor dat dit
geen effect had.
De deltawet geeft een waterschap bij dijkverhogingen een
sterke positie, maar dat neemt niet weg dat zo'n waterschap
gemeentelijke toestemming moet hebben. Een gemeente kan
dat weigeren en op een ander tracé van dijkverhoging aan
dringen. Als de gemeente tenminste weet wat ze wil en haar
bestemmingsplannen voor elkaar heeft.
De Vogelwerkgroep is er na een serie brieven en gesprek
ken grotendeels in geslaagd de Vlissingse gemeenteraad te
overtuigen van het belang van het schor bij Rammekens. Die
gemeenteraad heeft alleen niet de stelling van B. en W.
doorgeprikt, dat de zeer verouderde bestemmingsplannen
voor dit gebied (van gemeenten die allang zijn opgeheven)
voldoende bescherming zouden bieden. De gemeenteraad
had een voorbereidingsbesluit moeten eisen, vooruitlopend
op een nieuw bestemmingsplan waarin het schor de status zou
krijgen die het verdientnatuurgebied.
Nu is het een verhaal geworden van nette heren die elkaar
beschaafd tegen de schenen schoppen, maar heel goed weten
wie het stevigst op de grond staat. Het voorbereidingsbesluit
komt er waarschijnlijk alsnog. Te laat voor de dijkverhoging,
maar niet onbelangrijk voor het overblijvende deel van het
schor. Er is tenslotte nog altijd het plan van het Havenschap
Vlissingen om daar een stuk industrieterrein op te spuiten.
Tussen Renesse en Haamstede ligt een gebied van vroon-
gronden en binnenduinen dat nog niet is volgeslibd met re
creatieterreinen. Langs de parallelwegen Hoge Zoom en Lage
Zoom zijn boomgaarden, bosjes, weilanden, verspreide be
bouwing en voornamelijk kleinschalige recreatie te vinden.
Voor de landschappelijke en natuurwaarden van dit gebied
is het zeer gelukkig, dat de Raad van State het bestemmings
plan Hoge en Lage Zoom volledig heeft afgekeurd. Dit plan
voorzag in een reeks recreatieve uitbreidingen: campings,
zomerhuizen, kamperen in boomgaarden. De provincie had al
eerder sommige van deze voorstellen afgekeurd, maar op een
weinig consequente manier. Voor de Natuur- en Vogelwacht
Schouwen-Duiveland, het ZCO en de natuurbeschermings
consulent reden om in beroep te gaan.
In april van dit jaar hebben Provinciale Staten besloten de
gemeenten een bijdrage te geven in de kosten van de afvoer en
de verwerking van klein chemisch afval. Op dit moment
hebben de gemeenten Terneuzen, Vlissingen, Middelburg,
Goes, Borsele en Kapelle ieder een depot. De zes gemeenten
op Schouwen-Duiveland hebben gezamenlijk één depot.
Oostburg en Sluis hebben vergevorderde plannen. Er blijft dus
nog een aanzienlijk aantal over zonder (plannen voor een)
depot. Als burgers en kleine bedrijven hun „klein chemisch
afval" kunnen inleveren en niet meer met het huisvuil mee
behoeven tegeven, zou het afval op de stortplaatsen al een stuk
minder milieugevaarlijk worden. Van de gemeenten worden
geen „zware" voorzieningen verwacht. Het depot kan meestal
wel binnen bestaande gebouwen worden verwezenlijkt. Ook
de benodigde mankracht is gering. De vraag is dan ook waar de
overige gemeenten nog op wachten? De bereidheid van de
burgers om medewerking te geven aan deze vorm van ge
scheiden inzameling hangt onder andere af van de tijden
waarop het depot is geopend en de plaats van het depot. (Wie
rijdt er met zijn flesje terpentine naar bijvoorbeeld de Edison-
weg in Vlissingen?) Voor gemeenten met veel kleine kernen
geeft dit waarschijnlijk enige problemen. De gemeenten zul
len over deze punten moeten nadenken.
In Middelburg is begin april een milieu-ophaaldienst van
start gegaan om het klein chemisch afval op te halen. De dienst
bestaat uit vier jongeren zonder werk. In eerste instantie
worden twee wijken bezocht. Iedereen in Middelburg kan
overigens de milieu-ophaaldienst opbellen om de afvalstoffen
op te halen. Een prima initiatief, dat misschien in meerdere
gemeenten gevolgd kan worden.
De verontrustende problemen van de verzuring van het milieu
zijn voor de regering en vooral het parlement eindelijk zo groot
geworden, dat er nu een beleidsmatige, krachtige aanpak met
milieubeschermende maatregelen komt. De maatregelen, die
op kolengestookte electriciteitscentrales toegepast zullen
worden, omvatten een volledige ontzwaveling van de rook
gassen. Het is dan ook onaanvaardbaar, dat de PZEM voor de
kolencentrale Borssele nog steeds vasthoudt aan een ontzwa
veling van maar de helft van de rookgasstroom. Dit getuigt van
een kortzichtig beleid, omdat over een aantal jaren die vol
ledige ontzwaveling toch moet worden ingevoerd. Het rijk en
de provincie willen samen de helft van de investeringskosten
betalen, die met een volledige rookgasreiniging zijn gemoeid.
Toch volhardt de SEP (=Samenwerkende Energie Produc
tiebedrijven, waarvan de PZEM deel uitmaakt) als eigenaar van
de kolencentrale in haar starre houding.
Ieder jaar dat de kolencentrale met een halve rookgasont
zwaveling werkt, betekent dat een extra uitstoot van S02 met
ca. 65 00 ton per jaar. Dat levert een extra milieuschade op van
gemiddeld 3 miljoen per jaar en dat is bepaald niet gering. De
totale luchtverontreiniging door de kolencentrale Borssele is
9500 ton SO 2 en 5700 ton NOx per jaar. De milieuschade kan
hierdoor geschat worden op 5 tot 12 milj oen per jaar (alleen
16
