Milieubeleid van de E.G.
Ondanks het opstellen van milieurichtlijnen komt er binnen de Europese
Gemeenschap weinig van de grond
Milieu-richtlijnen
Economische belangen
Grensoverschrijding
De verkiezingen voor het Europees
Parlement zijn in ons land teleur
stellend verlopen; slechts de helft
van de kiezers is gaan stemmen.
Vanuit milieu-oogpunt is dat eigen
lijk ook niet zo verbazingwekkend,
want wat heeft het milieu of de
milieubeweging nu van de Europese
Gemeenschap (EG) te verwachten?
Meer dan tien jaar geleden, in 1973,
werd het eerste actieprogramma van de
EG inzake het milieu aangenomen door
de Raad van Ministers. Dat was dus kort
na het verschijnen van het Rapport van
de Club van Rome en de eerste milieu
conferentie van de Verenigde Naties in
1972. De kwaliteit van het milieu in de lid
staten van de EG is er in die tien jaar niet
op vooruitgegaan. Eerder moeten we
het tegendeel vaststellen. Zoute Rijn en
zure regen spreken boekdelen.
Het is jammer te moeten constateren dat
van de EG ook nauwelijks een doeltref
fend milieubeleid is te verwachten. On
danks het opstellen van een hele reeks
milieu-richtlijnen komt er veel te weinig
van de grond. Daarvoor zijn verschillen
de oorzaken aan te wijzen en daarvan wil
ik - naar mijn smaak - de twee belang
rijkste noemen.
a. De EG werd opgericht met als doel te
komen tot economische samenwerking,
door binnen de gemeenschap het vrije
verkeer van goederen en personen én
het gelijktrekken van de concurrentie
voorwaarden in te voeren.
b. Het hele EG-milieubeleid komt erop
neer, dat de in sommige landen verder
gaande (en vérgaande) milieumaatrege
len worden samengesmolten met on
dermaatse regelingen van minder mi
lieubewuste landen. Daarbij is de afstem
ming gericht op het land met de minst
milieubewuste inbreng, omdat ervoor
gewaakt wordt dat het ene land een
strenger milieubeleid zou voeren dan
het andere.
De de treffen maatregelen worden in de
EG wél steeds getoetst aan de econo
mische bepalingen, maar van het omge
keerde is geen sprake. Zo kunnen
noodzakelijke maatregelen fraai om
DOOR HANS BANNINK
zeep worden geholpen of op z'n minst op
de langebaan geschoven worden. Het
uitvaardigen van richdijnen door de EG
vraagt veel kostbare tijd, waarbij het ge
middeld zo'n drie jaar duurt voordat een
richtlijn definitief goedgekeurd is. Het
Europees Parlement zal moeten zien te
bereiken, dat het milieubeleid een dui
delijke zelfstandige plaats inneemt in het
hele EG-beleid, zonder daarbij onderge
schikt te worden gemaakt aan econo
mische belangen.
Het is dus toch belangrijk om de aan
dacht op Europa gericht te houden,
mede omdat het merendeel van de mi
lieuproblemen grensoverschrijdend is
en ze niet alleen op nationaal niveau
kunnen worden opgelost. Het laatste
mag echter nooit als een pleidooi wor
den gebruikt om in eigen land dan maar
zolang Gods water over Gods akker te
laten lopen. En dat gebeurt. Het Neder
landse bedrijfsleven misbruikt bijvoor
beeld het tekortschietend milieubeleid
van de EG als argument om de nationale
bestrijding van de zure regen problemen
tegen te houden. Een treurige zaakB
IKSSflHSi i i i H H H P. i.i
lilri i m;h1
Hffil'ibdiiHihlSlI
n - Ribi ïuilffljJ®!
Europees Parlement
