Zulle Flessen Dus.... Geregeld 4 voor zich, dat we daarvoor eigenlijk naar de bakker moeten, zowel voor kwaliteit van het gebak als voor betere verpak king. Wie uit gemakzucht in de super markt ontbijtkoek of eenkoekje voorbij de koffie zoekt, wordt gekonfronteerd met allerhande voorverpakt gebak. Soms is de verpakking duidelijk een kunststof soort, zo niet twee - een om hulling en een PVC-bakje voor de „pre sentatie". In andere gevallen doet de dunne kartonnen verpakking vriende lijker aan, maar de schijn bedriegt. In het doosje komt men tenminste één kunst stof omhulling tegen, soms is er zelfs sprake van een drievoudige verpakking! Vrijwel zonder wroeging kan men daar alleen sommige ontbijtkoeken, biscuits, spritsen en Bastognekoeken kopen: in papier en ribkarton verpakt met soms een plastic bandje om het geheel (han dig?) te kunnen openen of een alumi nium laagje aan de binnenzijde van het papier. Bij de ekologische winkels zijn steeds meer koeken onverantwoord ingepakt, alleen Loverendale biedt ze konsekwent in papier of karton aan. Enkele grotere koeken zijn los verkrijgbaar, maar soor ten ontbijtkoek en de kleinere koekjes zitten „keurig" in doorzichtige kunst stoffen. Ook hier is de grootschalige, centrale vervaardiging terrein aan het winnen met de geschetste nadelige ge volgen. Produkten van de moderne bescha ving als chips, borrelnootjes en allerlei zoutjes zijn bij de supermarkt voor het grootste deel in plastik (vaak polypro- peen) verpakt. Hier en daar kunnen pinda's borrelnootjes enjapanse zoutjes los worden verkregen. Zekerder is men daarvan bij een delikatessenzaak, alter natieve winkels of op de markt. Een vervelende ontwikkeling is het overgaan van glazen flessen met statie geld - via glazen wegwerpflessen - op zogenaamde PET-(polyetheen-terefta- laat) flessen. Deze worden vooral ge bruikt voor frisdranken, spijsolie en azijn en zijn herkenbaar aan het feit dat ze enigszins in te deukenzijn. Gelukkig zijn er nog genoeg merken die het houden op glas en in de ekologische winkels zit er bovendien statiegeld op. Laat de fabri kant maar weten wat u liever heeft. Een wat radikaler advies wil ik doen t.a.v. het afwassen. De meeste gezinnen zijn in het bezit van een of ander afwas- middel. Verpakt in een stevige polye- theen fles met een mooi kleurtje. Na de laatste scheut komt die in de vuilniszak terecht en uiteindelijk op een vuilnis belt, alwaar deze relatief veel plaats in neemt (moeilijk samendrukbaar). Ook andere schoonmaakmiddelen laten zich zo vereeuwigen. Het is wat de afwas be treft dan ook beter op andere middelen over te gaan. Een beproefd middel is de kombinatie zeep en soda. Het wast be slist niet minder prettig af, dus waarom nog dat iets gemakzuchtiger afwasmid- del? Het is alleen wel jammer, dat de soda en soms ook de zeep in doorzichtig plas tik zijn verpakt. En dat is bepaald niet altijd het milieuvriendelijke cellofaan, zoals soms verontschuldigend wordt be weerd in de natuurvoedingswinkel. Een belangrijk punt voor de konsu- ment is nog niet aan de orde gekomen: is betere verpakking ook duurder? Het is helaas onmogelijk daarop in dit kader in te gaan, omdat verschillende merken een verschillende kwaliteit aanbieden. Daardoor is niet goed uit te maken wat de beste waar voor je geld is. zoals het niet moet (links) en wel kan.... Een onthutsende konstatering is ove rigens, dat de vuilniszak zelf gemiddeld 20% uitmaakt van de hoeveelheid kunst stoffen die een gevulde vuilniszak bevat.. Een pleidooi dus voor een andere wijze van vuilnis ophalen of een beter verteer bare zak (vlaszak)! Konkluderend blijken alternatieve win kels weliswaar niet konsekwent kunst stofloos te werken, ze werken wel het milieuvriendelijkst. Op het meeste glas zit er statiegeld en zelfs papieren zakken worden er opnieuw gebruikt. Daarna komen bakker, slager en melkboer, ge volgd door (kleine of grote) supermarkt. Bij het laatste moet wel worden aange tekend, datbinneneensupermarktvaak aparte bakkers- en slagerswinkeltjes te vinden zijn, waar ook het nodige niet- voorverpakt verkrijgbaar is uit handen van het bedienend personeel. Een andere konklusie is, dat goede alternatieven bijna altijd zijn te vinden. Het is vaak een kwestie van een aantal leveranciers uitproberen en daarna het kooppatroon afstemmen op de bevin dingen. Zo iets went snel. Soms zijn alternatieven echter niet meer (of nog niet) voorhanden, zoals bij in plastik busjes verpakte filmrolletjes. En wie weet er nog wc-papier te vinden dat niet is omhuld door plastik? Wie een kippenhok wil bouwen, moe een vergunning hebben. HetzelLe geldt voor een dijkverzwaring, hl aanleggen van een weg of het vestl gen van een bedrijf. Nederland bez de nodige regels om menselijke aflSj tiviteit in goede banen te leiden se daarmee allerlei ongewenste ontwil: kelingen („wildgroei") tegen te gaat Gelukkig maar, want anders zou 01) landschap verloederen en er van éi natuurgebieden weinig overblijven! Op het gebied van de ruimtelijke ordfê ning vinden we de meest gedetailleercc regels in het bestemmingsplan. Elke gl< meente heeft zo'n plan, waarin voor iit der gebied staat aangegeven welke hc stemming dat heeft. Dat kan zijn agrli risch gebied, natuurgebied, kultuurmt nument, enz. Van elke bestemming is t< de bijbehorende voorschriften omschr 1 ven wat wel mag (zonder vergunning) niet mag (alleen met vergunning). DitL< gedaan om te voorkomen dat voor iedl tuinhek of voor het snoeien in eel boomgaard een vergunning aangl vraagd moet worden. -i Boven het gemeentelijke besten? mingsplan staat het provinciale streel* plan. Voor de tijd tot het jaar 2000 is cl dit moment het ontwerp in diskussia Het streekplan bepaalt in grote lijnen i» welke gebieden welke ontwikkeling;* zijn toegestaan. De gemeente kan <3 moet hierbij dan aanhaken met haar b? stemmingsplan. a 3 Het lijkt dus allemaal keurig geregelde voor elk gebied ligt de bestemming vas Maar wat moet er gebeuren als er zie nieuwe ontwikkelingen voordoen? I een bestemmingsplan kan nu eerman niet alles worden voorzien. Geen noo< in zo'n geval kan het bestemmingspla worden gewijzigd. Niet zonder slag stoot, maar met de nodige inspraak e onder toezicht van de provincie. Ook di is vastgelegd. Wel kan deze gang va zaken gemakkelijk omzeild worden mi een zogenaamde artikel 19 procedun waarbij de inspraak minimaal is. Er zijn echter ook mensen die vindei dat regels er zijn om overtreden te woi den. En dan blijkt al snel dat al die mooi regeltjes dode letters dreigen te worde: Want wie konstateert overtredingen e wat wordt er vervolgens aan gedaan

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1986 | | pagina 4