Z\h SCHUILPLAATS 8 De klok horen luiden Verjaging ZOEK EEN LUCHTDICHTE TOTDAT KERNRAMP? voorzieningen en duur van de nieuwe huisvesting. Over de mogelijkheid en wijze van terugkeer naar de oude woon omgeving wordt al helemaal met geen woord gerept. Evenmin als over een fi nanciële vergoeding voor schade. Op een partikuliere verzekeringsmaat schappij valt dit niet te verhalen, van wege de clausule „Uitgesloten is de aan sprakelijkheid voor schade, veroorzaakt door atoomreakties onverschillig hoe deze zijn ontstaan". „De zorg voor hygiëne berust voor namelijk bij het verzorgend- en keuken- personeel (in opvangcentra), zonodig bijgestaan door verpleegkundigen kruis verenigingen, oud-verpleegkundigen en leden van de EHBO-vereniging. Me dische zorg wordt toevertrouwd aan doktoren, bijgestaan door bovenstaand personeel" (Rampenplan Borsele). Op de lijst met 14 artsen (waarvan minstens één een tandarts is) ontbreekt iedere verwijzing naar deskundigheid op het gebied van radioaktieve besmetting. De medische hulpverlening is volledig georganiseerd op vrijwillige basis. Voor al de vrouwen mogen hierin een glans rijke Florence Nightingale-rol vervullen. Deze wijze van hulpverlening staat haaks op de richtlijnen van Euratom, want daarin is b epaald dat er een officiële hulp organisatie opgericht moet worden. Bo vendien ontbreekt ook hier weer een verdere konkretisering. De kapaciteit van de medische opvang had toch min stens uitgewerkt mogen worden in re latie tot de te verwachten hoeveelheid slachtoffers. Over de medische zorg op de lange termijn wordt in het rampen plan met geen woord gerept. Dat alle begraafplaatsen met naam en toenaam vermeld staan, geeft aan het geheel een zeer onaangename nasmaak. Zelfs burgemeester en wethouders van Borsele hebben hun twijfels laten blijken over de kapaciteit van Rode-Kruishulp, ziekenhuisbedden en kommunikatie- apparatuur. Ze deden dit in een brief aan de gemeenteraad toen het rampenplan vastgesteld moest worden. Maar hier lijkt het dan ook bij gebleven te zijn. De bezwaren die de Vereniging Milieuhygiëne Zeeland, de Vereniging Milieudefensie en anderen hadden tegen het risiko en de gevolgen van een kern ramp zijn van de hand gedaan na een 6 jaar durende beroepsprocedure bij de Kroon. „Er moet worden aangenomen dat naar de thans bestaande inzichten geen gevaar voor de gezondheid of het milieu is te duchten". Benieuwd ga je je afvragen wat de eerste maatregel zal zijn als het werkelijk zo ver is. „De aandacht van de bevolking kan getrokken worden door middel van sirenes en brandweer. In enkele dorpen ontbreken beide, zodat daar door middel van klokgelui de bevolking moet wor den gealarmeerd". Tevens zal een pam flet worden verspreid waarop de bevol king geadviseerd wordt een - liefst on dergrondse - schuilplaats te zoeken, en naden en kieren met plakband af te dich ten (Rampenplan Borsele). Kleineert al léén Rusland de veiligheidsrisiko's op korte en lange termijn, voor mens, milieu en van de centrale? Donderdag 23 januari 1986 op in i= tief van de ZMF ontmoeten natuJ beschermer, mosselkweker, vog laar, onderzoeker en faunabeht^ der elkaar. Aller aandacht wordt j vraagd voor een schitterende vod met een sneeuwwit lijf, zilvergrij) vleugels, een forse gele snavel en e argwanende blik in de ogende a vermeeuw. Bij de aanwezigen lijkt echter de dachte aan het karakteristieke „kiau kiauw dat van ver over het water klit en waardoor het landschap wijdser li te worden dan het is, verdrongen te z door het beeld van dichte troepen k sende beesten die zich ongegene* storten op de grootste vuiligheid, reden van deze bijeenkomst isecht;: vermeende overlast van zilvermeeuw» Nog elk jaar neemt het aantal zilv meeuwen in ons land toe, hier in de Dei de laatste jaren zelfs sneller dan eldej Deze groei doet zich voor, sinds aan b begin van deze eeuw een eind kwam a het gebruik van meeuweëieren als veel sel door bewoners van de kuststre s „Overal langs de Noordzee vertoone t deze vooruitgang. Dat zou alles mooi| goed zijn, indien ze zich tevreden stei l met hun voedsel te betrekken uit de z met ter afwisseling wat insecten van land", schreef Jac. P. Thijsse in 19' Toen vreesde men nog voor uitroeii van schaarse vogelsoorten die dezeii broedterreinen verkiezen als de zilv meeuw. Want op zijn uitgebreide me staan ook eieren en jonge vogels, middels is gebleken, dat deze eetj woonte geen belemmering hoeft te 2 voor de ontwikkeling van andere soi ten. Toen Thijsse schreef dat het goed zi zijn wanneer de „zilvers" zich uitsluite bedienden van het „voedsel uit de ze< kon hij niet weten dat de Zeeuwse m< selkweker daar nog eens anders over z< denken. „Die het eerst komt, die h eerst baalt", zou je kunnen zeggen van' kweker die in het voorjaar als eerste v de mosselzaadvisserij terugkeert en i pas gezaaide mosseltjes ziet verdwijn in de hongerige magen van (meesi jonge) zilvermeeuwen. Daarnaast lei de aanwezigheid van grote aantak poepende meeuwen bij de mosselv< werkingsbedrijven tot problemen m

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1986 | | pagina 8