Z\h
SCHUILPLAATS
8
De klok horen luiden
Verjaging
ZOEK EEN LUCHTDICHTE TOTDAT
KERNRAMP?
voorzieningen en duur van de nieuwe
huisvesting. Over de mogelijkheid en
wijze van terugkeer naar de oude woon
omgeving wordt al helemaal met geen
woord gerept. Evenmin als over een fi
nanciële vergoeding voor schade. Op
een partikuliere verzekeringsmaat
schappij valt dit niet te verhalen, van
wege de clausule „Uitgesloten is de aan
sprakelijkheid voor schade, veroorzaakt
door atoomreakties onverschillig hoe
deze zijn ontstaan".
„De zorg voor hygiëne berust voor
namelijk bij het verzorgend- en keuken-
personeel (in opvangcentra), zonodig
bijgestaan door verpleegkundigen kruis
verenigingen, oud-verpleegkundigen en
leden van de EHBO-vereniging. Me
dische zorg wordt toevertrouwd aan
doktoren, bijgestaan door bovenstaand
personeel" (Rampenplan Borsele).
Op de lijst met 14 artsen (waarvan
minstens één een tandarts is) ontbreekt
iedere verwijzing naar deskundigheid op
het gebied van radioaktieve besmetting.
De medische hulpverlening is volledig
georganiseerd op vrijwillige basis. Voor
al de vrouwen mogen hierin een glans
rijke Florence Nightingale-rol vervullen.
Deze wijze van hulpverlening staat haaks
op de richtlijnen van Euratom, want
daarin is b epaald dat er een officiële hulp
organisatie opgericht moet worden. Bo
vendien ontbreekt ook hier weer een
verdere konkretisering. De kapaciteit
van de medische opvang had toch min
stens uitgewerkt mogen worden in re
latie tot de te verwachten hoeveelheid
slachtoffers. Over de medische zorg op
de lange termijn wordt in het rampen
plan met geen woord gerept. Dat alle
begraafplaatsen met naam en toenaam
vermeld staan, geeft aan het geheel een
zeer onaangename nasmaak.
Zelfs burgemeester en wethouders van
Borsele hebben hun twijfels laten blijken
over de kapaciteit van Rode-Kruishulp,
ziekenhuisbedden en kommunikatie-
apparatuur. Ze deden dit in een brief aan
de gemeenteraad toen het rampenplan
vastgesteld moest worden. Maar hier
lijkt het dan ook bij gebleven te zijn.
De bezwaren die de Vereniging
Milieuhygiëne Zeeland, de Vereniging
Milieudefensie en anderen hadden tegen
het risiko en de gevolgen van een kern
ramp zijn van de hand gedaan na een 6
jaar durende beroepsprocedure bij de
Kroon. „Er moet worden aangenomen
dat naar de thans bestaande inzichten
geen gevaar voor de gezondheid of het
milieu is te duchten".
Benieuwd ga je je afvragen wat de
eerste maatregel zal zijn als het werkelijk
zo ver is. „De aandacht van de bevolking
kan getrokken worden door middel van
sirenes en brandweer. In enkele dorpen
ontbreken beide, zodat daar door middel
van klokgelui de bevolking moet wor
den gealarmeerd". Tevens zal een pam
flet worden verspreid waarop de bevol
king geadviseerd wordt een - liefst on
dergrondse - schuilplaats te zoeken, en
naden en kieren met plakband af te dich
ten (Rampenplan Borsele). Kleineert al
léén Rusland de veiligheidsrisiko's op
korte en lange termijn, voor mens,
milieu en van de centrale?
Donderdag 23 januari 1986 op in i=
tief van de ZMF ontmoeten natuJ
beschermer, mosselkweker, vog
laar, onderzoeker en faunabeht^
der elkaar. Aller aandacht wordt j
vraagd voor een schitterende vod
met een sneeuwwit lijf, zilvergrij)
vleugels, een forse gele snavel en e
argwanende blik in de ogende a
vermeeuw.
Bij de aanwezigen lijkt echter de
dachte aan het karakteristieke „kiau
kiauw dat van ver over het water klit
en waardoor het landschap wijdser li
te worden dan het is, verdrongen te z
door het beeld van dichte troepen k
sende beesten die zich ongegene*
storten op de grootste vuiligheid,
reden van deze bijeenkomst isecht;:
vermeende overlast van zilvermeeuw»
Nog elk jaar neemt het aantal zilv
meeuwen in ons land toe, hier in de Dei
de laatste jaren zelfs sneller dan eldej
Deze groei doet zich voor, sinds aan b
begin van deze eeuw een eind kwam a
het gebruik van meeuweëieren als veel
sel door bewoners van de kuststre s
„Overal langs de Noordzee vertoone t
deze vooruitgang. Dat zou alles mooi|
goed zijn, indien ze zich tevreden stei l
met hun voedsel te betrekken uit de z
met ter afwisseling wat insecten van
land", schreef Jac. P. Thijsse in 19'
Toen vreesde men nog voor uitroeii
van schaarse vogelsoorten die dezeii
broedterreinen verkiezen als de zilv
meeuw. Want op zijn uitgebreide me
staan ook eieren en jonge vogels,
middels is gebleken, dat deze eetj
woonte geen belemmering hoeft te 2
voor de ontwikkeling van andere soi
ten.
Toen Thijsse schreef dat het goed zi
zijn wanneer de „zilvers" zich uitsluite
bedienden van het „voedsel uit de ze<
kon hij niet weten dat de Zeeuwse m<
selkweker daar nog eens anders over z<
denken. „Die het eerst komt, die h
eerst baalt", zou je kunnen zeggen van'
kweker die in het voorjaar als eerste v
de mosselzaadvisserij terugkeert en i
pas gezaaide mosseltjes ziet verdwijn
in de hongerige magen van (meesi
jonge) zilvermeeuwen. Daarnaast lei
de aanwezigheid van grote aantak
poepende meeuwen bij de mosselv<
werkingsbedrijven tot problemen m