'elp, de bodem is vervuild Drie stappen Onverwachte vondsten ikerkerk ligt niet in Zeeland, enmin als de andere supergeval- n van bodemvervuiling. Toch ne ren ook in onze provincie de pro lemen met vergiftigde grond toe, oals onder andere blijkt uit klachten ij de Milieufederatie. Op dit mo- ent zijn 30 gevallen aan sanering e, voor in totaal 24 miljoen gulden, aar in 1987 is hooguit 2 miljoen schikbaar. In dit tempo zullen sa ringen dus nog tien jaar of meer «ten wachten. Er ontstaat een wmeer van wegens geldgebrek gestelde samering, bewoners blij ken. lang in onzekerheid en gemeen- elangen krijgen soms voorrang even de volksgezondheid. Dit arti- ei werpt een licht op de oorzaken doet aanbevelingen voor burgers ii voor het beleid. In theorie weten we in Nederland na 5 a 110 jaar ervaring tamelijk goed hoe bo- I iemvervuiling aangepakt moet worden, p papier is de zaak redelijk geregeld, e praktijk is echter weerbarstig. Om de E>odemvervuiling goed te kunnen aan- kken, heeft de rijksoverheid in 1983 ie Interimwet Bodemsanering vastge- •ld en geld gereserveerd voor de uit- i ering ervan. Hierbij is het provin- bestuur de spil waarom alles draait. Iedere provincie moet de gevallen van odemvervuiling inventariseren, zo ogelijk geholpen door gemeenten en irgers. Elk jaar moet een programma opgesteld worden, waarin de prioriteiten slaan en de te volgen aanpak. De pro- v ncie moet ook toezicht houden op het onderzoek dat voor ieder apart geval nodig is en op de sanering zelf. Het is ogelijk dat een gemeente of eenbedrijf n sanering in eigen beheer uitvoert, fabelsaneringsschema gemeenten ntldingen Provincie Zeeland eventueel in eigen ui- voering erleg 4 '.nciële bijdrage provinciale inventarisatie bodemsanerings programma oriënterend onderzoek nader onderzoek [saneringsonderzoek saneringsvoorstel uitvoering burgers meldingei inspraak inspraak gedoogplicht maar ook dan moet de provincie toe zicht houden. Het onderzoek verloopt in het alge meen in drie stappen. Bij het oriënterend onderzoek zoekt men in archieven op wat de oude Zeeuwen daar vroeger deden en men prikt voor weinig geld een paar keer in de grond. Is dit raak dan moet een nader onderzoek uitwijzen hoe ernstig, hoe diep en hoe wijd verbreid de bodem vervuild is. Is het antwoord positief dan vindt een saneringsonderzoek plaats. Dat levert een saneringsvoorstel op, waarin staat hoe veel grond schoongemaakt moet wor den, of mensen moeten verhuizen en hoeveel de hele zaak kost. Steeds wordt op basis van een onder zoeksuitkomst beslist of de volgende stap nodig is. En omdat de provincie iedere stap in een nieuw jaarprogramma moet plannen en vastleggen, zorgt deze fase ervoor dat er minstens drie jaar ver loopt tussen het vinden en daadwerke lijk opruimen van gif. Iedere fase van het bodemsaneringsplan brengt zijn eigen moeilijkheden mee. In Zeeland inventariseert de provincie al enkele jaren tamelijk intensief alle mo gelijke gevallen van bodemvervuiling. De voor de hand liggende plaatsen zijn inmiddels gelokaliseerd en in veel geval len onderzochtvoormalige vuilnisbel ten en gasfabrieksterreinen en risiko- groepen als garages, autosloopterreinen, de bestrijdingsmiddelenhandel en che mische bedrijven. Maar nog steeds zijn er zaken, die slechts bij toeval boven water komen. Zo verwachtte niemand dat er gif zat onder een bouwperceel van de Middelburgse Segeerssingel. Toch werd lood, kwik en benzeen gevonden. Ach teraf is gebleken dat men een eeuw gele den voor hetdempen van de singel grond heeft gebruikt, waarop eerder een kruit- fabriekje had gestaan. Aan de Noord- weg, ook in Middelburg, vond men ver vuiling die normaal is voor gasfabrieks terreinen. Een gasfabriek heeft daar nooit gestaan. Het betreffende perceel blijkt een keer opgehoogd te zijn met grond van de gasfabriek aan het Molen water in Middelburg. In de jaren zestig en zeventig waren bedrijven vaak al tevreden als zij hun chemisch afval aan een of andere ver voerder afgegeven hadden. Niet altijd kwam dat op een vuilnisbelt terecht (ook niet goed, maar tenminste te lokalise ren) soms werden er bij boeren putten of sloten mee gedempt of terreinen op gehoogd. Een voorbeeld zijn de vaten chemisch afval die begin 1986 ontdekt werden onder het erf van een boerderijtje aan de Langeweg bij Sluiskil. Ze bleken afkom stig van Dow. Aan de Noorddijk in Hoek ligt een perceel waar klompen plastik- afval, ook van Dow, door het gras steken. Zo zijn er ongetwijfeld meer voorbeel den. Aanbeveling. De enige mogelijk heid om zulke verspreide vervui- lingsgevallen te vinden, is melding door burgers die er weet van heb ben of iets vermoeden. Omdat niet alle gemeenten meewerken, is mel ding bij de provincie (Provinciale Waterstaat) of de Milieufederatie het meest effektief. Meneer Adriaanse uit Wemeldinge Word je er ziek van Een volgende bron van problemen is het onderzoek en de interpretatie daarvan. Vooral het laatste raakt de bewoners op en bij een vervuilde plek heel persoon lijk. Cynisch gezegd zijn hier maar twee mogelijkheden. Er is geen vervuiling ge vonden, maar men is wel ziek. Of er is vervuiling gevonden, maar niemand heeft er last van. Het echtpaar Adriaanse woont aan de Bakkersboogerd te Wemeldinge. Zij en hun buren hebben voortdurend gezond heidsproblemen die overgaan zodra zij een paar dagen van huis zijnhoofdpijn, misselijkheid, ademhalingsklachten.

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1986 | | pagina 3