kanaalzone en het milieu
Iets doen
Nederland
9
NSM in Sluiskil
de voorwaarden die in de verleende ver
gunningen (ingevolge de Wet op de
luchtverontreiniging) zijn voorgeschre
ven. Daarbij gaat het met name om de
maximaal toegestane uitworp van lucht
verontreinigende stoffen.
Metingen in de periode van 1-5-1982
tot en met 1-5-1986, uitgevoerd door de
Provinciale Waterstaat, brachten een
behoorlijk aantal overschrijdingen van
die voorwaarden aan het licht. Bij de
NSM (Nederlandse Stikstof Maatschap
pij) in Sluiskil werden in die tijd 28 me
tingen verricht naar NH3 (ammoniak).
Daarbij bleek dat er 16 maal een over
treding in het spel was. Bij hetzelfde
bedrijf werden verder 16 metingen ge
daan naar de stof-uitworp. Daarvan ble
ken er zeven te hoog uit te vallen. Ook
werden ammoniak-metingen verricht
bij Zuid Chemie te Sas van Gent. Van de
14 metingen bleken er hier zes de gestel
de limiet te overschrijden. Bij de ACZ-
Cokesfabriek in Sluiskil werd de am-
moniak-verbrandingsinstallatie doorge
meten. Dat gebeurde vijf maal, waarbij
twee maal een te hoge SÓ2-uitworp werd
gekonstateerd. Overige meetresultaten
van stikstofoxyden, fluor en methyl-
chloride (bij Dow Chemical) bleven
binnen de perken.
Uit deze gegevens is niet af te leiden
hoe groot de Nederlandse bijdrage aan
de totale luchtvervuiling in de Kanaal
zone is. Maar duidelijk is al wèl, dat be
drijven die in bijna de helft van de ge
vallen niet aan hun vergunningeisen vol
doen, als milieuverontreinigers van de
Kanaalzone kunnen worden geboek
staafd.
de kwaliteit van het milieu langs
iet kanaal van Gent naar Terneuzen
s het niet best gesteld. De luchtver
ontreiniging in het Belgische deel is
;o ernstig dat zelfs de Belgische
iverheid nu enkele bedrijven als de
[rootste boosdoeners heeft aange
wezen, zoals Texaco en NL Chemi-
als. Dat wil nogal wat zeggen, want
(elgië staat nu niet direkt bekend als
en doortastende natie, als het om
iet behoud en de verbetering van het
rsilieu gaat
leeds jarenlang blijkt uit meetresulta-
en dat er in de Nederlandse grensplaat-
:n hoge dag- en uurwaarden zwavel-
oxyde (SOz) worden waargenomen,
wals in Sas van Gent, Philippine en
loewacht. Die worden vooral veroor-
akt door Belgische bronnen in de Ka-
ïaalzone. Met name tijdens de zuiden-
vind en andere „gunstige" weersom-
k ii mdigheden zijn de koncentraties
ïoog.
Andere jaren bleven de uitkomsten van
de metingen nog onder toelaatbaar ge
achte normen, zoals die door de Gezond
heidsraad worden aanbevolen. Bij een
enkele overschrijding van de norm
fronst men dan de wenkbrauwen, maar
gebeurt er verder niets. Pas als duidelijk
is dat er steeds te hoge waarden worden
gemeten, moet er iets aan gedaan wor
den. De vraag is wel, wat er vanuit Neder-
land kan worden gedaan om verontrei
nigingen van over de grens aan te pak
ken. Tot nu toe pleegt het provincie
bestuur hooguit een boze brief te sturen.
De bekendheid van onze eigen over
heidsinstanties met de situatie over de
grens is maai mondjesmaat. Er zullen
best officiële meetrapporten over de ver
ontreiniging van de lucht in het Gentse
gebied zijn. Maar in Nederland is men
niet bekend met de vergunning-voor
schriften, die de Belgische overheid aan
de betrokken bedrijven in de Kanaal
zone oplegt. Dus ishet moeilijk te beoor
delen waar de schoen wringt.
in
Sluiskil
Zo werd op 6 maart 1985ophet meet-
unt Philippine zelfs het plafond door-
roken waarboven dringend maatrege-
n moeten worden getroffen (het zgn.
emergency-level"). De gemeten uur-
aarde bleek op 943 mikrogram S02
)er m3 lucht uit te komen, terwijl de
pens op 930 ligt.
Voordat we al te veel uitweiden over de
luchtverontreiniging door Belgische
bedrijven, past het om eerst maar eens
naar de Nederlandse zijde van de grens te
kijken.
Bij een groot aantal bedrijven in het
Zeeuws-Vlaamse gebied langs de Ka
naalzone worden kontrole-metingen
verricht om na te gaan of ze voldoen aan
