Ik ben een buitenmens
natuur- en milieueduaktie in Zeeuws-Vlaanderen
Vogels en planten
Territoriumgedrag
Shockerend
Toekomst
14
Ikkom uiteen stropersfamilie en ben
geboren en getogen in een polder in
Zeeuws-Vlaanderen. Daardoor ben
ik al snel bij de natuur betrokken
geraakt, vertelt Marjon Kindt (33) uit
Temeuzen.
Aan het stropen heb ik nooit meege
daan, want dat was mannenwerk. Al
hoewel ik van een oud-tante weet dat ze,
in tijden dat ze het écht heel slecht had,
strikken zette. Maar zij durfde het konijn
er niet uit te halen. Door te stropen had
ze gewoon wat extra vlees op tafel. Voor
mijn vader was het eigenlijk meer
„sport". Ik ging regelmatig met hem
mee. Hij wist precies waar je welk beest
kon vinden en waar de nesten zaten. Dat
leerde hij me. Na verloop van tijd wist ik
een heleboel vogels en nesten te zitten.
Na een opleiding als röntgen-laborante
ben ik bij mijn terugkeer, 14 jaar gele
den, lid geworden van de Steltkluut. In
eerste instantie ben ik vogels gaan kij
ken, maar ik was ook erg geïnteresseerd
in planten. Na een kursus planten deter
mineren heb ik meegewerkt aan inven
tarisatie van beschermde planten. Dat
werd een van mijn aktiviteiten binnen de
Steltkluut.
Aanvankelijk was er alleen een vogel
werkgroep en een knotgroep. Daar zijn
een plantenwerkgroep, een planologie
werkgroep en een insektenwerkgroep
bij gekomen. Ik heb vroeger veel geknot,
dat vind ik heerlijk werk. De laatste tijd is
daarin de klad gekomen door allerlei
andere werkzaamheden.
Met bestuurswerkzaamheden ben ik
op een gegeven moment gestopt, omdat
ik toch meer een doe-mens ben, een
buitenmens. Ik ben nu bijvoorbeeld,
samen met anderen van de planten
werkgroep, bezig met een inventarisatiè
van een landgoed bij Kloosterzande. We
hopen dat de gemeente positief zal rea
geren op het rapport dat we hierover
samenstellen en het gebied goed gaat
beheren. Want dat is toch wel héél waar
devol.
Behalve van de Steltkluut ben ik ook lid
van 'tDuumpje. Beiden zijn voor mij
eigenlijk één pot nat, maar misschien
mag ik dat niet zeggenSommige
mensen die vogels kijken, krijgen net
zulk territoriumgedrag als die beesten
zelf en raken erg gehecht aan hun gebied.
Dat vind ik altijd erg grappig. Het oosten
is dus het „territorium" van de Steltkluut
en het westen van 'tDuumpje. De
Braakman was eigenlijk vroeger de grens
tussen oost en west. Maar ja, van wie is de
Braakman dan, hè? Daarover is nooit
een beslissing genomen. In goed overleg
houden ze zich er alletwee mee bezig. Er
is een inventarisatie-rapport samenge
steld van de broedvogels in de Braak
man. Binnenkort volgt het tweede ge
deelte een inventarisatie van alle andere
vogels die er voorkomen, met name de
trekvogels. Deze inventarisaties worden
planologisch gebruikt. Ze geven aan hoe
waardevol het gebied is en hoe het ter
rein beheerd kan worden. Op dit mo
ment is er een samenwerking ontstaan
tussen de Steltkluut, 't Duumpje en de
beheerder van de Braakman.
Ik denk dat het heel belangrijk is om
zó daadwerkelijk te proberen bepaalde
gebieden veilig te stellen. Verder vind ik
de vereniging belangrijk voor het plezier
dat mensen beleven aan het in de natuur
zijn, bijvoorbeeld in de vorm van ex-
kursies. Bovendien wordt de vereniging
op een gegeven moment toch een deel
van jezelf. Je kent bepaalde mensen, die
je daar steeds ontmoet, en dat worden
vrienden van je.
Omdat ik tegen kernenergie ben en ook
daadwerkelijk iets wilde doen, heb ik me
aangesloten bij de Werkgroep Kern
energie Zeeuws-Vlaanderen. Die heeft
zich voornamelijk tegen de centrale van
Doel gericht.
Bij ons in de regio is die allesove
heersend. Bovendien blijft men in Belgi
maar bouwen, hè. Vroeger hadden w
veel kontakt met de Belgische veren
ging. Maar dat is nu allemaal wat verslap
Ik denk dat dat door machteloosheid
gekomen. Onze werkgroep is wel doo
gegaan, want Borssele gaat ons ook aai
Ik vertegenwoordig daarvoor de werlt
groep in het Zeeuws Platform Sto]
Kernenergie, een provinciaal overleg.
Ik merk binnen de werkgroep dat he
moeilijk is om met nieuwe ideeën t
komen. Op dit moment is het ook ee:
b eet j e rustig op dit front .Je wilt tó ch pre
beren om mensen, op een ludieke ma
nier, ermee te blijven konfronterer
Mensen van ons hebben indertijd o{
spoorrails gelegen om de trein me
atoomafval dat in de Noordzee gedump
zou worden, te laten stoppen. Die trein i
niet doorgereden. Op dat moment wa
dat heel shockerend, zo van„Goh, di<
mensen durven hun leven in de waag
schaal te stellen". Maar ik denk dat we da
soort dingen nu niet meer zullen doen
We worden ook wel wat ouder hè. Df
tijden veranderen gewoon. Nu is er ge
woon de ME en dan word je van de rail.
afgesleept.
Onze werkgroep is heel stimulerend
Dat zit 'm ook in de Zeeuws-Vlaams
mentaliteitwe willen het gezellig ma
ken, nemen een pintje erbij. Iedereer
kent elkaar en het is gemoedelijk.
Ik hoop dat de Steltkluut op dezelfder
manier door blijft gaan met het laten zienT
van de leuke dingen in de natuur aan de
mensen. Ik hoop ook dat de hele natuur
bescherming toch weer wat positiever
wordt. Je hoort zo vaak dat er van alles
verdwijnt, maar er blijft toch ook nog
een hoop over. Daarop mogen we best
wel wat meer de nadruk leggen.
Er gebeuren toch ook heel veel posi
tieve dingen? Een aantal jaren geleden
bijvoorbeeld was de ZMF er niet. Die is
er toch gekomen en doet best heel veel
positief werk. Dat is allemaal mooi mee
genomen. Vroeger werd er aktie ge
voerd, nu wordt die aktie op bestuurlijk
nivo doorgevoerd. Het geheel is dus
volwassener geworden. Op die manier
wordt op dit moment veel meer bereikt
dan tien jaar geleden.
Voor informatie Marjon Kindt,
tel.01150-17416.
1
1
