D
wat moeten we ermee
Milieurisico's
Technische maatregelen
José Lemmen en Theo Prins
Op dit moment gaat al het afval dat de
Zeeuwse huishoudens produceren naar de
vuilstort. Volgens Nijpels moet daar een
einde aan komen. De provincie Zeeland
heeft te horen gekregen dat er meer
verbrand moet worden, wellicht in
samenwerking met de provincie
Noord-Brabant. Wat ook verteld is
en hopelijk opgepikt wordt, is dat
hergebruik en het voorkomen van afval
gestimuleerd moeten worden.
Worden daar al onderzoeken naar
uitgevoerd in Zeeland
De enige echte oplossing
De gemeenten hebben ook hun taak
Theo Prins is bestuurslid van de Zeeuwse Mi
lieufederatie en lid van de werkgroep Milieu
Midden-Zeeland.
in Zeeland
e stortplaatsen in Nederland en
ook in Zeeland dreigen vol te raken.
We kunnen niet tot in lengte van jaren
door blijven gaan met het aanleggen
van kunstmatige vuilheuvels. Neder
land raakt volAlhoewel in Zeeland
nog wel enige ruimte is heeft het Mi
nisterie van VROM ook in Zeeland
aangedrongen op een beperking van
het storten. De provincie Zeeland
heeft nu laten onderzoeken of hier
geen vuilverbrandingsinstallatie kan
komen. De financiële plaatjes van:
verbranden in Zeeland, ofinMoerdijk,
of hier voorbewerken en in Moerdijk
verbranden worden naast elkaar ge
legd. Burgemeester Van de Heuvel
van Borsele wist het antwoord van te
voren alal het Zeeuwse afval moet in
Zeeland verbrand worden. Dat is
goedkoper en kwaad voor het milieu
kan het niet. Of dat laatste waar is
zullen we eerst eens bekijken.
Vuilverbrandingsinstallaties staan in
een kwade reuk door hun uitstoot van
zoutzuur, zware metalen, organo-
chloorverbindingen en dioxines. Ze
produceren daarbij ook nog het een en
ander aan verbrandingsresten (vliegas,
slakken en rookgasreinigingsresten)
die stuk voor stuk aangemerkt moe
ten worden als chemisch afval.
Het storten van afval is ook niet
zonder risico's getuige de verhalen
over oude vuilstortplaatsen die regel
matig naar boven komen. Verontrei
niging van bodem, grondwater en op
pervlaktewater, verspreiding van gif
tige stoffen naar de omgeving, stank
overlast, ongedierte en ruimtege
brek; allemaal ernstige problemen.
Natuurlijk valt hier het een en ander
aan te doen met technische maatrege
len, die dan ook zeker geëist moeten
worden. Toch blijven er belangrijke
nadelen kleven aan beide afvalver
werkingsmethoden.
Vuilverbrandingsinstallaties stoten
beduidend minder schadelijke stoffen
de lucht in met rookgasreiniging. In de
Nederlandse installaties is dat nog een
zeldzaamheid. In de meeste gevallen
zijn alleen elektrofilters aanwezig, die
vluchtige metalen (o.a. kwik) en het
fijnere vliegstof (met daaraan gebon
den de zware metalen, PAK's en or-
ganochloorverbindingen) gewoon
doorlaten. Het type rookgasreiniging
dat men kiest bepaalt de resultaten.
Uit onderzoek komt natte rookgasrei
niging als meest betrouwbaar uit de
bus. Bij iedere nieuwe vuilverbran
dingsinstallatie zal deze techniek ge-
eist moeten worden.
De uitstoot -naar de lucht komt
met natte rookgasreiniging onder de
wettelijke normen, maar we blijven
met het een en ander aan problemen
zitten. Bij onvolledige verbranding
ontstaan dioxines die zeer schadelijk
zijn voor de gezondheid, de uitstoot
van cadmium en kwik blijft aan de
hoge kant en er ontstaat een hoeveel
heid verbrandingsresten die als che
misch afval'opgevat moet worden.
Bij storten kunnen we de milieurisi
co's beperken door folies aan te bren
gen aan de onderzijde van de belt en
maatregelen te treffen tegen de ver
spreiding van schadelijke stoffen naar
het oppervlaktewater. De bescher
mende werking van folies wordt ech
ter niet langer dan twintig tot vijftig
jaar gegarandeerd en bij de naden is
men ook niet helemaal zeker. Daarbij
blijft het moeilijk om te kontroleren
wat er precies op de vuilstort komt en
het probleem van ruimtegebrek blijft
ook overeind.
De enige echte oplossing moet wor
den gezocht in het verminderen van de
hoeveelheid afval en het zoveel moge
lijk inzetten van hergebruik. De
Zeeuwse Milieufederatie twijfelt of
daar in Zeeland wel voldoende aan
dacht aan geschonken wordt
Enige tijd geleden kwam de pro
vincie tot de konklusie dat centrale
kompostering in Zeeland financieel
niet haalbaar was. Nu wordt het finan
ciële plaatje opnieuw gemaakt. Vuil
verbranding is veel duurder dan stor
ten dus een vermindering van afval
door kompostering lijkt nu een aan
trekkelijke zaak. Laten we hopen dat
het streven er werkelijk is om over te
gaan tot kompostering van 20% van
het huishoudelijk afval en dat de be
weegredenen niet alleen van ekono-
mische aard zijn.
Het i storten en verbranden van
groente-, fruit- en tuinafval is een enor
me verspilling van grondstoffen. Het
mag absoluut niet zover komen dat er
in Zeeland straks een verbrandingsin
stallatie staat met een kapaciteit, die
het gevaarte rendabel kan laten draai
en, maar ieder initiatief tot een ver
mindering van afval remt. Uitgangs
punt voor de plannen moet zijn dat
vermindering en hergebruik van afval
tot de mogelijkheden behoort als er
maar hard genoeg aan gewerkt wordt.
Terwijl in andere provincies driftig ge-
experimenteerd wordt met geschei
den inzameling van blik, groente-,
fruit- en tuinafval, landbouwplastic,
kringloopartikelen e.d. blijft het in
Zeeland angstig stil. Hier en daar ont
staan goede initiatieven. Zo wil de
Kontaktgroep gemeentelijk groenbe-
heer Zeeland, een proefprojekt star
ten voor de kompostering van open
baar groenafval. In Oostburg vroeg de
fraktie van Dorpsbelangen en Toe
risme de gemeente om het afvalstof-
fenprobleem intensiever aan te pak
ken. Diverse Walcherse en Zeeuws-
vlaamse gemeenten hebben kom-
postvatenakties gehouden. Deze ge
luiden zullen veel meer moeten klin
ken.
De Zeeuwse Milieufederatie zit
ook niet stil. De werkgroep Milieu
Midden-Zeeland voert op dit moment
een onderzoek uit onder alle Zeeuwse
gemeenten naar het scheiden van huis
houdelijk afval. Meer hierover in één
van onze volgende Wantij-nummers.