José Lemmen Gemeenten hebben een groot aantal mogelijkheden om de aantasting van natuur en milieu tegen te gaan, ze maken er alleen onvoldoende gebruik van. Met het louter en alleen voldoen aan de wettelijk verplichte taken is geen milieuprijs te verdienen: er kan veel meer. De Inspektie Milieuhygiëne beschrijft het als volgt„voldoen aan de eisen van de milieuwetten is één ding maar waar het werkelijk om gaat is het nu en straks voldoen aan de normen en eisen van de samenleving". Iets waar het volgens de ZMF in veel Zeeuwse gemeente nog aan ontbreekt Hinderwet uitvoerings programma Zeeland en het HUP Gemeenten en milieu l n iedere gemeente komt bedrij vigheid voor: landbouwbedrijven, winkelbedrijven, horeca, garages tot hele industrieterreinen aan toe. Hin der veroorzaken voor de omwonen den kunnen ze allemaal. De gemeente behoort dit wettelijk te voorkomen door aan de vereiste Hinderwet-ver gunning strenge voorwaarden te ver binden om stankoverlast, luchtver ontreiniging, bodemverontreiniging, geluidhinder, brand- en explosiege vaar te voorkomen. Die voorwaarden kan de gemeente ook stellen om plan ten, dieren en landschappelijke waar den te beschermen. Het uitvoeren van de Hinderwet is voor de gemeente een verplichte taak. Hoe streng de voorschriften zijn kan van gemeente tot gemeente nogal eens verschillen. Dit gaat in de toe komst gelukkig veranderen, het mini sterie van VROM is bezig om voor een groot aantal bedrijfstakken uniforme regels op te stellen. Tot nu toe is het hard nodig dat de milieubeweging en inwoners van de gemeente in de gebruikelijke in spraakprocedure om verscherping van voorwaarden vragen. De Hinderwet is er al sinds 1875 maar nog steeds loopt het niet lekker. Gemeenten hebben vaak geen volle dig overzicht van de bedrijven op hun grondgebied, houden het vergun- ningenbestand niet op peil, voeren geen of een gebrekkige kontrole uit op de voorschriften en willen vaak niet sanktionerend optreden. Een bedrijf dat nooit een gemeenteambtenaar op bezoek krijgt ofweet dat er geensank- ties volgen op overtredingen lapt de voorschriften op een simpele manier aan de laars. Niet verplicht voor de gemeente maar wel nuttig, is het opstellen van een Hinderwet Uitvoerings Programma (HUP). Tot voor kort gaf het mini sterie van VROM gemeenten subsidie om zon plan op te stellen. Het HUP begint met een inventa risatie van alle vergunningplichtige bedrijven in de gemeente. Vervolgens wordt gekeken in hoeverre die bedrij ven wel, geen of een onvolledige ver gunning hebben. Aan het HUP zit ook een plan om de bedrijven te kontro- leren op de uitvoering van de voor schriften. Er moet in staan wie het komende jaar welke werkzaamheden uitvoert en met welke financiering. Volgens Drs. H. G. Ouwerkerk van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), heeft 80% van de Nederlandse gemeenten op dit mo ment een HUP. Tijdens zijn toe spraak op het congres „gemeenten en milieu", van de VNG en Stichting Na tuur en Milieu, werd duidelijk dat in veel gevallen de uitvoering nu al weer achterloopt. Er is te weinig geld maar gemeen ten geven het milieu ook te weinig prioriteit ten opzichte van andere be leidsterreinen, volgens Ouwerkerk. Tussen 1982 en 1985 gingen de Zeeuwse gemeenten goed van start. In 1985 had de helft van de gemeenten al een Hinderwet Uitvoerings Program ma. De voorlopers waren: Middel burg, Vlissingen, Terneuzen, Goes, Borsele, Westerschouwen en de Wal- cherse plattelandsgemeenten die sa men met W issenkerke, St. Philipsland en Kortgene een HUP hebben laten maken door de Centrale Dienst Ge meentewerken te Serooskerke. Daarna wilde het niet meer zo vlot ten, pas dit jaar (1989) kwam er weer beweging in. Hontenisse, Hulst, Oost burg, Tholen en de zes gemeenten op Schouwen-Duiveland zijn alsnog aan het werk gegaan. Dan blijven er toch nog zes gemeenten op de Bevelanden en Zeeuws-Vlaanderen over die er de brui aan lijken te geven. Dit betekent niet dat in alle zes deze gemeenten niets gebeurt op Hinderwet-gebied. Sluis heeft los van het HUP-model een eigen inventarisatie en kontrolepro- gramma opgesteld. Sas van Gent, toch een gemeente met veel industrie, zit te wachten tot de automatisering wat verder is en beperkt zich zolang tot vijf bedrijven op de Axelse Sassing. In Sas van Gent wordt niet volgens een pro gramma gekontroleerd. Ditis ook niet het geval in Reimerswaal, Axel, Aar denburg en Kapelle. In deze gemeen ten gaat de kontroleur alleen op pad bij klachten of als de betreffende amb tenaar zelf het initiatief neemt. Er wordt op dit moment ook geen in ventarisatie van vergunningplichtigen bijgehouden. Minister Nijpels zal, zo meldde hij op het congres en in het Nationaal Mi lieubeleidsplan, de gemeenten meer 1 gaan aanspreken op hun kontrole- en handhavingstaak en daar ook de no dige financiële middelen en instru-

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1989 | | pagina 11