Bijna al het huishoudelijk afvalwater in Zeeland passeert een zuiveringsinstallatie, toch mag dit
geen reden zijn om het toi let, de gootsteen en het rioolputje dan maar als afvalkoker te
gebruiken. Veel afvalstoffen kunnen helemaal niet afgebroken worden in de installatie.
Die stoffen vervuilen dus ongehinderd het Zeeuwse water, de onderwaterbodem en uiteindelijk de
dieren en planten.
Rioolwaterzuiveringsinstallaties
Niet schoon
afvalwater uit het riool
zuiveringsproces
viizelgemaal
om het water
omhoog te vijzelen
rooster om de zandvanger haalt voorbezinktank, hierin bezinken oxydatiebed waarin bacteriën met
grote stukken vu,l he, zand er ujt de zware deeltjes behulp van vee zuurstof het vu,l
tegen te houden opeten
nabezinktank, waarin de
"volgegeten"bacteriën en het
gezuiverde water van elkaar
gescheiden worden
Eeuwenlang hebben we afval in het
water gebracht. Vroeger werden rivie
ren, grachten en sloten immers als
open riolen gebruikt. Toch is dit nog
niet zo lang verleden tijd. Tot zelfs in
1980 stroomde al het rioolwater van
de huishoudens in Zeeuws-
Vlaanderen, Walcheren en de Beve-
landen nog zo in de Westerschelde.
Gelukkig is water van nature in
staat om zichzelf schoon te houden.
Mikroskopisch kleine bakteriën en
schimmels, die met grote aantallen in
het water en de onderwaterbodem
aanwezig zijn. kunnen vuil afbreken.
Dit zelfreinigende vermogen van
water kent natuurlijk wel zijn gren
zen. Tegen de immens grote hoeveel
heid afval die huishoudens, fabrieken
en de landbouw tegenwoordig in het
water lozen kan het afbraaksysteem
niet op.
De bakteriën zouden zoveel zuur
stof nodig hebben voor de afbraak van
al dat afval dat vissen en andere
waterdieren zouden sterven door
zuurstofgebrek. Dat dit geen fabeltjes
zijn zien we in het stroomgebied van
de Schelde waar slechts in enkele zij
rivieren het hele jaar door voldoende
zuurstof aanwezig is voor vissen. Ook
de Westerschelde pikt een grote graan
mee van het gebrek aan rioolwaterzui
veringsinstallaties in België. Het oos
telijke deel van de Westerschelde
bevat veel te weinig zuurstof volgens
de Nederlandse waterkwaliteitsnor
men.
Een rioolwaterzuiveringsinstallatie is
eigenlijk een gepikt idee van de
natuur. Het is simpel gezegd niet veel
meer dan een grote bak met bakteriën
die veel zuurstof toegediend krijgen
zodat ze snel en veel afval uit het
rioolwater kunnen afbreken. Daarna
verdwijnt het water in de rivier.
Iets ingewikkelder gezegd gaat
het als volgt. Eerst stroomt het riool
water over roosters om de grote stuk
ken afval eruit te zeven. Vervolgens
wordt het zand en slib verwijderd.
Dan begint het eigenlijke afbraakpro
ces. Het afvalwater stroomt in bakken
die vol zitten met bakteriën. Die bak
teriën leven van de organische stoffen
in het afvalwater, zoals bijvoorbeeld
de ontlasting. Voor die afbraak is veel
zuurstof nodig, daarom wordt er
voortdurend lucht door de bakken met
afvalwater geleid. De beluchtings
apparaten die daarvoor nodig zijn ver
bruiken veel energie, ongeveer 15 tot
20 kilowattuur per jaar voor iedere
inwoner die op de zuiveringsinstalla
tie aangesloten is.
Toch is dat niet voor niets, maar
liefst 90% van de afbreekbare organi
sche stoffen worden uit het water
gehaald.
De bakteriën in de rioolwaterzuive
ringsinstallatie kunnen alleen organi
sche stoffen afbreken. Een groot
gedeelte van de chemische stofjes die
in de gootsteen verdwijnen zoals was-
en schoonmaak middelen, verfresten,
oplosmiddelen, afgewerkte olie en
medicijnen, kunnen niet door de bak
teriën afgebroken worden. Al deze
stoffen blijven in het zuiveringsslib
achter of stromen zo de rivier in.
Ze zorgen ook nog eens voor aan
tasting van de bakteriën in de zuive
ringsinstallatie, omdat het nu eenmaal
giftige stoffen zijn.
De zuivering wordt er dus door
geremd.
Behalve de giftige chemische
stoffen worden ook de meststoffen,
fosfaten en nitraten, niet uit het riool
water gezuiverd. Fosfaten zijn bekend
van de wasmiddelen, waar ze geluk
kig bijna niet meer in voorkomen.
Toch spoelen er nog heel wat fosfaten
en ook nitraten uit uw huishouding in
het riool. Ze zitten namelijk ook in
onze ontlasting. Fosfaten en nitraten
zijn niet giftig maar wel zeer schade
lijk voor watersystemen. Het zijn
meststoffen voor algen, die gaan er
dan ook extreem van groeien. De gro
te algenplaag die vorig jaar voor de
Italiaanse kust de kop op stak was een
gevolg van te veel fosfaten en nitra
ten. Er zijn technieken waarmee de
fosfaten en nitraten bij de rioolwater-
