Ruilverkaveling op milieugebied H Gebiedsgerichte benadering Kanaalzone Sabine Verburg "Een ruilverkavelingsprojekt op milieugebied". Zo noemde in 1988 de toenmalige koördinator van de ZMF, Jan de Vries, het plan voor de gebiedsgerichte benadering Kanaalzone in Zeeuws-Vlaanderen. Kompromis Winstpunten Vuile handen? 13 let gaat om een projekt van het rijk, de provincie Zeeland, de ge meenten in de Kanaalzone, het Be drijfsleven en de ZMF met als doel stelling het ontwikkelen van een toe komstvisie voor de Kanaalzone. In die toekomstvisie dient dan het ruim telijk-, het ekonomisch- en het mi lieubeleid in samenhang te worden bekeken. Vergeleken met vergelijkbare projek- ten in den lande is de gebiedsgerichte benadering Kanaalzone qua opzet het breedste en het zachtste. Breed van wege de samenstelling (bedrijfsleven èn milieubeweging), maar ook omdat er zowel gekeken wordt naar de be staande en te verwachten knelpunten als naar de wensen van de deelnemers. En zacht omdat het projekt vooral op goede wil is gebaseerd. En daarvan moet bij iedere stap tot na het jaar 2000 nog blijken of die aanwezig blijft. Na een jarenlange periode van deel onderzoeken op het gebied van mi lieu, ekonomie en ruimtelijke orde ning, was de vergadering van de stuurgroep in juli j.l. min of meer een mijlpaal. In die bijeenkomst werd overeenstemming bereikt over de ma nier waarop de zaak moet worden aangepakt. Waar zoveel deelnemers zijn kan de uitkomst uiteraard niet anders dan een kompromis zijn. Een kompromis waar de vertegenwoordigers van de ZMF uiteindelijk mee hebben inge stemd. Onze eisen zijn dan wel niet allemaal ingewilligd, toch werden er resultaten geboekt. Net als de overige deelnemers heeft ook de ZMF tijdens de voortgang van het projekt voor las tige keuzes gestaan. Toch moesten die keuzes worden gemaakt, want het streven was tenslotte naar eensge zindheid over een plan van aanpak. Onze claims waren van het begin af duidelijk. Wij wilden: a. toepassing van de methodiek voor integrale milieuzonering (IMF); b. terugdringen van de blootstelling aan milieugevaarlijke stoffen, stank, lawaai, explosiegevaar, enz. tot tenminste onder richtwaarde- nivo; c. handhaving en waar mogelijk uit breiding van de scheidende zones tussen woon- en werkgebieden; d. open lobben langs het kanaal Gent-Terneuzen; e. decentralisatie van nieuwbouw- projekten. Maar, zoals reeds gezegd, het in juli bereikte resultaat was nu eenmaal een kompromis en leverde dus naast winstpunten ook verliespunten op. Om maar bij de laatste te beginnen. De buurtschappen Boerengat en Axelse Sassing en de woningen aan de Koegorsstraat zullen verdwijnen; er worden geen duidelijke begrenzin gen aangegeven bij de "sprong" over de Otheense Kreek (de uitbreiding vanTerneuzen in oostelijke richting); een duidelijk uitgewerkte IMZ-me- thodiek ontbreekt. En de winstpunten: a. konflikterende ontwikkelingen kunnen nu worden voorkomen; b. de kolenopslag verdwijnt uit het woongebied van Terneuzen; c. geluids- en risikokontoeren liggen voor de toekomst vast; d. er kan een ekologische verbin dingszone van minimaal 1 kilome ter breed worden gerealiseerd; e. voor grootschalige zware indus trie is er nog nauwelijks plaats. Ex-koördinator Jan de Vries vroeg zich in 1988 af of de vertegenwoordi gers van de ZMF vuile handen zouden overhouden aan dit projekt. Na meer dan drie jaar te hebben deelgenomen kunnen we vaststellen dat dit niet het geval is. Want deelneming vereist een standpuntbepaling en die komt tot stand na terugkoppeling naar de ach terban. Na regelmatig overleg met de betrok ken bewoners en het inwinnen van advies bij de stichting Natuur en Mi lieu hebben de ZMF-vertegenwoor- digers steeds geprobeerd bij de deel nemers aan het projekt een meerder heid te vinden voor hun standpunten. Dat is natuurlijk niet altijd gelukt. Meerdere malen kregen we te maken met een konfrontatie tussen ambitie en haalbaarheid. Maar ons doel om in het belang van mens, dier en plant het juiste beheer te bevorderen van mi lieu, natuur en landschap in de Zeeuws-Vlaamse Kanaalzone is bij dit alles nooit uit het oog verloren. Sabine Verburg is voorzitter van de vereniging Zeeuwse Milieu Federatie en één van de verte genwoordigers van de ZMF in de projektgroep gebiedsgerichte benadering Kanaalzone. <4|

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1991 | | pagina 13