Loopgravengevecht om Antwerpse haven H In de Antwerpse haven overheerst nog steeds het groeidenken van de jaren zestig" "Ik ben een warm voorstander van het Baalhoekkanaal Willem de Weert "Een debat op het scherp van de snede", dat moest het worden, vond de Wantij- redaktie. Een diskussie over de effekten van de Antwerpse havenuitbreiding op natuur en milieu in Zeeland. Op een lange donkere avond in januari verzamelen de deelnemers zich in Goes om, o.l.v. ZMF- voorzitster Sabine Verburg-Scholz, de degens te kruisen. Duellisten zijn de direkteur-generaal van het Antwerpse Havenbedrijf dhr. Suykens, de burgemeester van Hulst dhr. Kessen, de voorzitter van de Antwerpse Milieufederatie dhr. Cautereels, bestuurslid van Benegora Nederland dhr. Schoonen en Tjeu van Mierlo, koördinator van de ZMF. Verslag van een woordenstrijd. Baalhoek let debat begint met uitstel. Burgemeester Kessen uit Hulst heeft de pont gemist. Een sluwe openingszet om het belang van een vaste oeververbinding over de Wes- terschelde te benadrukken? "Niet met opzet", exkuseert hij zich, "maar je kunt het natuurlijk wel als argument in de diskussie ge bruiken". Nauwelijks heeft Sabine Verburg haar openingswoord gesproken of de topman van het Antwerpse Ha venbedrijf, Suykens, kiest direkt het aanvalswapen: "Nederlanders zien wel de splinter in andermans, maar niet de balk in het eigen oog." Hij doelt op de invi tatie voor het debat, waarin Zee land omschreven wordt als "een open en groen gebied, ingeklemd door een hoefijzer van industriële aktiviteiten dat wordt gevormd door de haven/industriegebieden Burgemeester Kessen van Hulst: van Rijnmond, West-Brabant, Ant werpen en Gent." Suykens noemt het een schande en van grote subjektiviteit getuigen dat met geen woord gerept wordt over de industriële uitbreidingen bij Terneuzen en in het Sloegebied "waar uw Prins Bernhard er tel kens bij is om dit te vieren." Voor waar, de topman van de Antwerpse haven lijkt niet van plan konfron- tatie te schuwen. Op de tegenwerping van Van Mier lo dat de industriële ontwikkeling van Zeeland wel in verhouding tot het omringende gebied gezien moet worden, reageert Suykens: "Het is niet juist om van een Belgische be dreiging en van een Zeeuws Groen Hart te spreken. Er is juist sprake van een aaneenschakeling van ak tiviteiten. Zo is Terneuzen door pijpleidingen met het Antwerpse verbonden en heeft Dow Chemical zijn hoofdkantoor in België." Burgemeester Kessen kiest de zijde van de Antwerpse havendirekteur. "Als het in Antwerpen regent, druppelt het in Hulst. Ik ben blij met een ekonomische motor zo dicht bij huis. Hulst profiteert daarvan door bijvoorbeeld het kooptoerisme. We profileren ons als groene woongemeente voor de regio Antwerpen, we leven tenslotte in het Europa van de regio's. Ik ben dan ook een warm voorstander van de aanleg van het Baalhoekkanaal. Ik verwacht daar positieve impul sen van, mogelijk de komst van dis tributiebedrijven. Natuurlijk zijn er ook bezwaren zoals de opoffering van het Land van Saeftinghe. Maar ik vrees dat, als er niks gebeurt, Zeeuws-Vlaanderen straks een openluchtmuseum is; die honderd duizend mensen moeten wel werk en eten hebben. De eerlijkheid ge biedt me te zeggen dat ik me een roepende in de woestijn voel, een van de weinige Zeeuwsvlaamse be stuurders die er zo over denkt." "Kessen kan dat Baalhoekkanaal wel willen, maar in al het Zeeuwse beleid is vastgelegd dat de Kanaal zone het enige grootschalige indus triegebied in Zeeuws-Vlaanderen is. En dat dient zo te blijven", rea geert van Mierlo stellig. Zo eindigen de eerste schermutse lingen. De posities zijn ingenomen. De bestuurders vormen een ekono- misch front en proberen de verte genwoordigers van de milieubewe ging in het defensief te drukken.

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1992 | | pagina 3