Westerschelde Selenapoider Stroomopwaarts Braakman Ontpolderen langs de Westerschelde en de Schelde dient niet alleen een natuurbe- lang. Naast een ekologisch herstel van het estuarium wordt door het ontpolderen een ekonomisch belang gediend: het be perken van de kosten van de baggerwerk- zaamheden. Waar ekonomie en ekologie samengaan is realisatie dichtbij. Door met een stormvloedkering een gedempt getij te verwezenlijken, kan de Braakman ontpolderd worden. gestie gedaan om in het Ramme- gors, tussen Sint-Philipsland en Tholen een proef te doen met ont- polderen. Een werkgroep heeft dit bestudeerd: de kosten wogen niet op tegen de natuurwinst. Met min der vergaande, goedkopere, maat regelen kan ook zoute natuur gere aliseerd worden. Voor het Ramme- gors wordt nu gedacht aan het bou wen van een hevel, die het zoute water over de dijk heen pompt. De ervaring zal leren of deze methode ook op andere plaatsen toegepast kan worden. Dhr. Van der Maas van het water schap Noord- en Zuid-Beveland wees er op dat sommige lokaties voor ontpolderen minder geschikt zijn. Binnen de kortste keren zou de klei wegspoelen en er zou nog geen schor ontstaan. De kosten van ontpolderen zijn ook niet te onder schatten, omdat natuurlijk een nieuwe zeedijk landinwaarts aan gelegd moet worden. Bij de evalu atie van het beleidsplan Ooster- schelde is een studie naar ontpolde ren toegezegd. Ontpolderen is duur. De konstate- ring dat ontpolderen geld oplevert, is daarom goud waard. Rijkswater staat kwam in een studie van het Schelde-estuarium tot deze verras sende konklusie: Meer baggeren versnelt het verlandingsproces. Daardoor moet er almaar meer ge baggerd worden. Met de door Ant werpen gewenste verdieping van de Westerschelde is dat een erg duur vooruitzicht. Het areaal natuurlij ke overstromingsgebieden uitbrei den is de oplossing. De Selenapoider bij het Verdron ken Land van Saaftinghe is in de vliegende storm van januari 1990 op een natuurlijke manier ontpol derd: de zomerkade brak door. Sindsdien is een diepe geul ont staan, waardoor het water het ge bied in- en uitstroomt. Een nieuw, weergaloos landschap ontstond: het ontpolderde land. Nieuwe geulen, grote plassen en een wilde begroei ing. De zeeaster bloeit er uitbun dig, op de kale slikken wordt gefou- rageerd door grote groepen zwarte ruiters, tureluurs en kluten. Het gebied is zo vogelrijk dat het voor enkele soorten de norm van 1% van de Westeuropese populatie over schrijdt, zodat het een wetland van internationale betekenis genoemd mag worden. Waar eens de tarwe groeide, heeft de natuur de draad weer opgepakt. Momenteel wordt door het Zeeuwse Landschap met de diverse betrokkenen druk onder handeld over de overname van de Selenapoider en de maatregelen die nodig zijn om het getij in dit nieu we natuurgebied te behouden. Om de baggerwerken te beperken is de Selenapoider alleen niet vol doende. Vooral stroomopwaarts zullen gebieden ontpolderd moeten worden. Dat zet pas echt zoden aan de dijk. Ieder die wel eens een kijk je heeft genomen langs de Schelde voorbij Antwerpen, richting Gent, valt op dat de rivier nog vaak zijn oorspronkelijk loop volgt en dat de getij werking tot ver in het achter land merkbaar is. Op diverse plaat sen liggen nog prachtige stukjes natuur, die onder invloed staan van een zoet getij. In de rest van Euro pa moet je daar met een vergroot glas naar zoeken. Deze gebieden kunnen groter gemaakt worden, waardoor Kruibeke ook bij hoge vloed droge voeten houdt. Ook op Nederlands grondgebied zijn ontpolderingsmogelijkheden. De Hedwigpolder, grenzend aan de Selenapoider, lijkt voldoende in houd te hebben om voor komber- ging te zorgen zodat minder gebag gerd hoeft te worden. Deze polder ligt ook voldoende stroomopwaarts. Een ander gebied is de Braakman. Door middel van een kleine storm vloedkering op de plaats waar nu de Braakman uitmondt in de Wes terschelde, kan op deze voormalige zeearm weer een (gedempt) getij gerealiseerd worden. De storm vloedkering kan het tij zo dempen, dat de oude dijken rond de Braak man voldoende veilig zijn. Met en kele bijkomende werken ter be scherming van het rekreatiedeel zou een groot intergetijdegebied ge realiseerd worden. Door Rijks waterstaat is wel eens gesugge reerd dat een open Braakman een goede kompensatie vormt voor het verlies aan getijdegebied bij de re alisatie van een WOV... Thijs Kramer is medewerker van de Zeeuwse Milieufedera tie.

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1992 | | pagina 5