"De sky-line van Breskens zal
met Port Scaldis blijvend
veranderen."
Uit folder Port Scaldis
iedereen braaf het aangegeven pad.
Eenzelfde plankier zullen we later in het
Zwin tegenkomen. "In het herinrichtings
plan voor de kust is de herdijkte Zwarte
Polder bestemd voor natuurontwikkeling."
Dat vindt Kostense een positief punt. Maar
'T Duumpje wil meer. "We zouden graag
een strook strand helemaal afsluiten om
de vloedmerkbroeders weer een kans te
geven. Om het strand zou dan een bypass
voor fietsers en wandelaars gemaakt moe
ten worden," verraadt hij zijn achtergrond
van medicus.
Zwin
Bij Cadzand sluiten we de ogen. Apartotels
met fraai uitzicht op zee, maar een gruwel
voor het duinbehoud. Het mag een won
der heten dat in een overhoekje tegenover
een van de duinhotels een boomkikkerput
floreert. In Cadzand zelf veel planologi
sche miskleunen met Zomerdorp Het
Zwin als triest dieptepunt. Waar is de tijd
dat Cadzand slechts één hotel en twee
zomerwoningen telde? "Dat was in mijn
jeugd," mijmert Kostense. Via een op zon
dag gesloten bezoekerscentrum arriveren
we bij het Zwin. Aan de Nederlandse kant
is het rustig, aan de Belgische zijde zwer
men groepjes mensen tussen zeekraal en
lamsoor. Opnieuw een plankier en een
afrastering. De afsluiting kwam twee jaar
geleden tot stand na veel strijd met de
gemeente. Kostense merkt op dat de
natuur er zich al aardig herstelt. Van
'T Duumpje mag het Zwin verder verzan
den, de buren achter grenspaal 369 den
ken er anders over. Die willen de op
Nederlands grondgebied gelegen ingang
van de slufter met baggeren openhouden.
Een verschil in visie op natuurontwikke-
ling.
Boomkikkerput aan rand van recreatiegebied.
Foto.ZMF
Nooitgedacht
We duiken het achterland in om de wallen
van Retranchement te bewonderen.
Historie, natuur en recreatie gaan er hand
in hand door middel van een wandelpad
dat over de bastions is uitgezet. Als we
terug zijn in Cadzand, wenken de wieken
van de bergkorenmolen. Vrijwillig mole
naar Sjaak Herman, bestuurslid van
'T Duumpje, draait, duwt en trekt net zo
lang tot de wieken van de "Nooitgedacht"
zoevend op de wind staan. We raken aan
de praat. Herman blijkt tot "de preciezen"
te horen. Zo weigert hij de molen in het
licht te zetten. "Allemaal energieverspil
ling." Het Zwin noemt hij platgetrapt. De
recreatieve kanoroute door de
Zeeuwsvlaamse kreken is aan hem ook
niet besteed. "Straks is er weer een onder
nemer die het grootschalig gaat aanpak
ken." De trekvogeltelpost die op de kruin
van de Breskense zeedijk gebouwd is,
vindt Herman nog acceptabel. Het door
dachte ontwerp is overigens van zijn hand.
Op de terugweg naar de pont filosoferen
we nog wat na. Kostense rekent zichzelf
tot de "rekkelijken". "Als je zoveel gemeen
schapsgeld in natuurbehoud steekt, moet
je de mensen de kans geven een kijkje te
nemen. Maar dan wel gereguleerd en edu
catief gericht."
De Koningin Beatrix vaart me
terug naar Vlissingen. Nog een
blik op de sky-line van Breskens.
In gedachte zie ik de hoogbouw-
contouren van Port Scaldis.
"Uitzicht op schitterend rende
ment," meldt de folder van Coltof
grootgedrukt. "Nieuwe jachtha
ven met 700 ligplaatsen en 380
parkeerplaatsen. De schone en
zuivere natuur maken Zeeuwsch-
Vlaandef en tot een uitgelezen
vakantiegebied."
Willem de Weert is eindredacteur van
Wantij.
7 WANTIJ SEPTEMBER 1994
