Nog meer afvalverbranding in
Zuid-Nederland?
In Moerdijk wordt een afvalverbran
dingsinstallatie gebouwd met een
capaciteit van 600 duizend ton per
jaar. De bestaande afvalverbrander
HVR te Roosendaal heeft een capaciteit
van 41 duizend ton per jaar. Opzijn
vroegst valt eind 1995 de beslissing
over de capaciteit van de afvalverbran
der in het Limburgse Maasbracht.
Er zijn drie belangrijke argumenten
tegen deze afvalverbrander:
het Zuidnederlandse afval is voor
een aanzienlijk deel niet brand
baar;
er is meer afvalpreventie te realise
ren;
andere verwerkingsopties liggen
veel meer voor de hand.
(zie volgende Wantij/Brabant
Natuurlijkl/Limburgs Milieu
HetAOO schat dat de volgende hoeveel
heden afvalstoffen worden aangebo
den in de zuidelijke provincies:
Aanbod van huishoudelijk en bedrijfs
afval voor eindverwerking in duizend
ton (bron: concept scenario-document
TJP-A 1995-2005).
jaar
1995
2000
type afval
huish.
bedrijf
huish.
bedrijf
Zeeland
99
154
64
89
Brabant
595
1073
387
633
Limburg
305
610
198
287
totaal
999
1837
649
1009
N.B. 1) Inde regio Zuid-Nederland
komt relatief veel industrieel afval en
afval van reinigingsdiensten vrij. Van
deze afvalstromen is bekend dat zij
verhoudingsgewijs slecht verbranden.
N.B. 2) Bij de cijfers moet in acht wor
den genomen dat het aantal huishou
dens en bedrijfsvestigingen per provin
cie sterk verschilt.
Kamers van Koophandel staken hier ech
ter een stokje voor, onder het mom dat de
ZMF zich dan begeeft op hun terrein. Zelf
pakt de Kamer van Koophandel preventie
amper op, zodat er weinig dreigt te gebeu
ren. De stellige verwachting is overigens
dat de stijging van verwerkingstarieven
bedrijven vanzelf zal stimuleren om min
der afval aan te bieden voor eindverwer
king. De Afvalsturing Brabant meldt in
haar jaarverslag 1993 dat in één jaar tijd
het afvalaanbod met bijna 16 procent is
gedaald, met name afval van reinigings
diensten, bouw- en sloopafval en veront
reinigde grond.
Huishoudens
Ieder huishouden betaalt via de afval
stoffenheffing of het reinigingsrecht voor
de verwijdering van afval. Of men iedere
week een zak aan de deur zet of één maal
per kwartaal: de heffing is dezelfde.
Slechts enkele gemeenten hebben invul
ling willen geven aan het principe 'de ver
vuiler betaalt'. Ze hebben een gedifferen
tieerd tarief ingesteld voor afval. De
gemeente Beesel in Limburg is een bekend
voorbeeld. Het huishoudelijk afval dient
daar te worden aangeleverd in vuilniszak
ken met opdruk a 2,10 per stuk.
Dankzij de inkomsten van deze vuilniszak
ken kon de afvalstoffenheffing sterk wor
den verlaagd. De hoeveelheid restafval,
d.w.z. niet gescheiden en herbruikbaar
afval, is met maar liefst zestig procent
gedaald!
In Brabant loopt al enkele jaren het door
de provincie ondersteunde project
Konsument en Huishouden. De Brabantse
Milieufederatie (BMF) trekt dit project.
Konsument en Huishouden richt zich op
vermindering van huishoudelijk afval door
campagnes voor consumenten en huishou
dens te organiseren. Er zijn consumenten
acties geweest over overbodige verpakkin
gen, voor gebruik van de duurzame bood
schappentas, tegen wegwerpblikjes, voor
het gebruik van katoenen luiers en tegen
overbodig reclamedrukwerk.
Op het gebied van afvalpreventie
zijn pas de eerste stappen gezet.
De hoeveelheid afval kan nog
sterk verminderd worden.
Daarvan getuigen de forse resul
taten die geboekt zijn bij preven
tieprojecten. De Brabantse,
Limburgse en Zeeuwse milieufe
deraties blijven daarom hameren
op afvalpreventie. Voorkomen is
beter dan verbranden.
Frans Dotinga is medewerker van de
Brabantse Milieufederatie
7 WANTIJ DECEMBER 1994
