i
WNF-voorzitter E. Nijpels en commissaris van de
Koningin W. van Gelder
Foto: Corné Sparidaens
ren en met het bedrijfsleven. Op Schou-
wen-Duiveland zijn goede voorbeelden
van landbouw die op geïntegreerde wijze
milieuvriendelijk opereert en in de buurt
van natuurgebieden de bedrijfsvoering
aanpast. Dat is niet overal mogelijk, maar
meer dan nu het geval is. Waarom liggen al
die industrieterreinen er zo troosteloos
bij, terwijl mensen daar vele uren van de
dag doorbrengen? Dat werkt de vervreem
ding in de hand. Gelukkig begint het
bedrijfsleven te beseffen dat de omgeving
representatief moet zijn voor het gelever
de produkt. Bedrijven hebben vaak een
groot groenoppervlak; als ze dat ecologi
sche beheren veraangenaamt het de leef
omgeving."
Hoe komt het dat de politiek zich van
natuur en milieu afkeert?
Nijpels: "Het is altijd moeilijk een bepaald
onderwerp lange tijd in de belangstelling
te houden. Je zag aankomen dat de aan
dacht voor natuur en milieu zou minde
ren, maar het gaat nu wel met zorgwek
kende snelheid. Een jaar geleden behan
delde Alders het tweede Nationale
Milieubeleidsplan in de Kamer. De Kamer
ging vrij zachtjes akkoord. Maar het nieu
we kabinet kiest alleen voor het op hoofd
lijn uitvoeren van dat plan. Daar hoor je
dus niets over. Politieke partijen verliezen
leden, maar intussen zijn meer dan twee
miljoen Nederlanders lid van een natuur
beschermingsorganisatie.. Dat is toch een
teken aan de wand. In de politiek is milieu
beleid een modeartikel, terwijl het juist
een voorwaarde is om te overleven."
Van Gelder: "Neem het aspect veiligheid
dat nu zo hoog op de politieke agenda
staat. Ik denk dat juist de verstoring van de
mens in relatie tot zijn omgeving een sterk
gevoel van onveiligheid schept. Een kwali
tatief goede leefomgeving geeft een veili
ger gevoel dan meer blauw op straat. De
mens leeft met vier relaties: met God, de
medemens, zichzelf en zijn omgeving. De
natuur hebben we daaarbij op een afstand
gezet."
Is dat een christendemocratische visie
op natuurbehoud?
Van Gelder: "Dat zou kunnen. Ik geloof
er in elk geval zelf in. Zónder de natuur
doen we onszelf als mens te kort."
Hoe ziet een liberaal dat?
Nijpels: "Ik ben het met de CD A-commis
saris eens dat de relatie mens-natuur vol
komen verstoord is. Wat mij mateloos
ergert is dat de politiek daar gewoon over
heen walst. Men wekt de indruk dat we nu
het milieubeleid wel even vijf of tien jaar
opzij kunnen zetten. Maar het evenwicht
is nog lang niet hersteld, het verslechtert
op bepaalde punten zelfs nog; de politiek
springt daar vrij zorgeloos mee om."
\995
m ir
c
O
C)
TC
.TC
^üurbes^'
logo: Europees Natuurbeschermingsjaar 1995
Komt u als drukbezet bestuurder zelf
nog toe aan de relatie mens-natuur?
Van Gelder: "Mijn enthousiasme voor
natuurbeleid is tijdens mijn werk ontstaan,
in de jaren dat ik gedeputeerde voor
natuur en landschap in Noord-Holland
was. Ais ik voor mijn werk contacten met
Staatsbosbeheer, Zeeuws Landschap of
Natuurmonumenten heb, plan ik die graag
in het veld. Dat geldt ook, waar enigszins
mogelijk, voor representatieve verplichtin
gen. Je kunt mensen voor een glas wijn op
een receptie uitnodigen, maar je kunt ze
ook mee naar het land van Saeftinghe
nemen. Verder heb ik thuis een mooie
tuin waarin ik de natuur beleef."
Nijpels: "Ik heb het geluk dat ik in het
Mastbos woon. Als ik de tuin uitloop sta ik
in het bos. Ook voor het Wereld Natuur
Fonds kom ik regelmatig op mooie plek
jes."
De verdieping van de Westerschelde
wordt een test-case voor het natuurbe
leid in eigen huis. Welk standpunt
neemt Van Gelder in?
Van Gelder:"De verdieping van de
Westerschelde kan een voorbeeld worden
van het samengaan van economische
belangen en grensoverschrijdend natuur
beleid. Vlaanderen hecht aan een diepere
vaarweg naar Antwerpen. Verdieping ver
groot de komberging: er gaat meer water
in en uit. Daardoor kunnen schorren en
slikken wegspoelen. Compenseer dit door
polders waar de landbouw marginaal is,
terug aan de rivier te geven. Dat vermin
dert tevens de kans op overstroming in
het achterland. Ik weet dat ontpolderen in
Zeeland gevoelig ligt, maar ik ben er voor
stander van. De Zeeuwen beseffen nog te
weinig dat ook in hun provincie de natuur
een schaars goed is."
En hoe denkt Nijpels over de TGV
langs Breda?
Nijpels: "Daar heeft de stad geen enkele
baat bij. Het tracé gaat over het nieuwe
veilingcomplex, belemmert de woning
bouw en versnippert ecologische hoofdzo
nes. Dat laatste speelt ook voor het tracé
langs Bergen op Zoom. Ik pleit daarom
voor de TGV langs Roosendaal, parallel
aan de A 17 en dan door naar Essen. Dat
brengt de minste schade aan het land
schap toe. Maar als ik Den Haag moet gelo
ven, ben ik een roepende in de
woestijn."
Willem de Weert is eindredacteur van
Wantij
7 WANTIJ MAART 1995
