2 Column
Tjeu van Mierlo
3 Reimerswaal heeft voor alles de ruimte, behalve
voor natuur en landschap
Geertje van der Krogt/Willem de Weert
5 IMee-on maakt de sterren weer zichtbaar
Actiegroep tegen reclameverlichting slaat weer toe
Jan Moekotte
6 Het Verdrag van Saeftinghe in de maak
Tjeu van Mierlo/Thijs Kramer
8 Gratis met de bus in Hasselt en Renesse
Ook een idee voor Walcheren?
Erik Ottens
9 Berichten
11 "Het idee dat de samenleving maakbaar is"
Op bezoek bij Jan de Vries
Willem de Weert
12 Handhaving
"Doe aangifte van misdaden tegen het milieu"
Jan Moekotte
Operatie geslaagd, patiënt overleden
Jan-Eelco Dijk
14 Sterke toename van radioactieve lozingen
Afvalwater uit Europese opwerkingsfabrieken
Hans Bannink
15 De ZMF gaat de boer op
Op weg naar een duurzame landbouw
Melissa Ernst
17 Landschap
Meer over bedrijfsnatuurplannen
Marianne Lundahl
18 Vogels
Witte gebieden bestaan voor ambtenaren, niet voor vogels
Jan-Willem Vergeer
19 Advertentie
20 Agenda
Winter
Vouwblad
Kleding, milieu en eerlijke handel
Gerda Spaander
Kerstgedachte. Met een natuurgevoel
word je niet geboren. Dat ontwikkel je. Bij
de een gaat dat geleidelijk. Bij de ander
met een schokje. Ik kreeg van lieverlee
respect voor de natuur. Dat ging in mijn
jeugd met lichte schokjes. Ik voelde ze
vooral met Kerst.
Kerst heeft een aureool van vredigheid. Van
een ongestoord leven. Dat beeld had al
vroeg post gevat. Alles wat daarmee in strijd
was, viel dan ook meteen op. Zoals op die
namiddag dat ik achterom liep naar de
buren. Op de stoep lag een fazant neerge
kwakt. Met een bebloed, verfomfraaid
verendek. Twee dagen later bleek hij in een
dampende schaal op de kersttafel te staan.
Thuis werd ik in de dagen voor Kerst
geweerd uit het schuurtje. Ajngstvallig hield
ik echter de deur in de gaten. Tot pa deze
open duwde en ik gruwde bij de aanblik
van een paar, aan touwtjes bungelende,
grijze sokjes die van een konijn geweest
moeten zijn.
Met Kerst trokken we vaker dan ooit het
bos in. We wandelden rond de vennen in
het grensgebied. Waar een paar weken eer
der bronzige gagelstruiken in de zon glom
men, was er die dag kaalslag. Onverlaten
hadden vernietigend geknipt en gesnoeid.
Er lag nog een vergeten mustert gageltak-
ken aan de waterkant. Die takken waren
niet in een kerstboeket terecht gekomen.
Rond Kerst hadden m'n ouders altijd extra
oog voor de skimmia's in de voortuin. Op
een ochtend waren de struiken met hun
overvloed aan rode bessen verdwenen. Dat
jaar was ons kerststukje dan ook niet af.
Op de markt stond jaarlijks een indrukwek
kende spar in gelig licht. Die kwam uit de
gemeentelijke bossen. Toen pa mij een keer
het gapend gat in het bos toonde waar de
spar had gestaan, stond die grote boom op
het marktplein voortaan niet meer op zijn
plaats.
Misschien kwam het door al die inbreuken
op de natuur dat wij de kerstboom versier
den met kleurrijke, glazen vogeltjes. Een
goed kerstrapport was de garantie dat hun
aantal toenam. Het was wel jammer dat de
parmantige beestjes na een paar dagen
meestal op hun kop aan het knijpertje hin
gen waarmee ze aan de dennentak waren
bevestigd.
Met de jaren kregen de vogeltjes hun sym
bolische waarde. Het natuurgevoel werd er
alleen maar krachtiger door.
Tjeu van Mierlo.
2 WANTIJ december '97
