Handhaving Jan-Eelco Dijk Toen een handelsonderneming in granen en zaden te 's- Heerenhoek in 1991 een milieuvergunning aanvroeg om het bedrijf te kunnen uitbreiden, vochten omwonenden in de eerste plaats deze vergunning aan. Maar ze onder zochten ook of het bestemmingsplan de uitbreiding wel toestond. Na vele jaren van procederen lijken omwonen den nu hun zin te krijge?i. Niet omdat voor de nieuwe bedrijfsactiviteiten geen milieuvergunning kan worden verleend, maar omdat ze niet passen in het bestemmings plan. hHet bedrijf, dat aan de rand van het dorp staat, wilde een uitbrei dingsvergunning om oud brood te drogen ten behoeve van de vee voederindustrie. Al gauw waren de broden niet meer aan te slepen, maar de omwo nenden betaalden de prijs van het succes. Vanaf de dag dat het drogen begon, zijn stank en geluidhinder ondraaglijk. Bovendien rijden vrachtwagens af en aan langs de dijkhuisjes van de buurtbewoners. Bestemming De lokatie van het bedrijf heeft een agrari sche bestemming. Volgens het bestem mingsplan houdt dit onder meer in dat het geoorloofd is een bedrijf te exploiteren dat is gericht op de verwerking van agrarische producten, mits de activiteiten geen indus triële omvang hebben. De gemeente was aanvankelijk van oordeel dat de onderne ming moest worden gezien als een gewoon agrarisch verwerkingsbedrijf. Dit stond lijn recht tegenover de mening van omwonen den: zij vonden dat het bedrijf een indus triële omvang had gekregen. Het verzoek tot sluiting van de onderneming dat de buurtbewoners in 1992 indienden, werd door het gemeentebestuur afgewezen. Pas in 1996 stelde de Raad van State omwo nenden in het gelijk. Het bedrijf was zo fors uit de kluiten gewassen dat er wel degelijk sprake was van een industriële onderne ming. De gemeente moest van de rechter opnieuw een beslissing nemen op het slui- tingsverzoek van omwonenden. Stil Een jaar lang bleef het stil op het gemeen tehuis. Het Bureau voor Rechtshulp moest de rechter er opnieuw bijhalen om de gemeente te dwingen een beslissing op het in 1992 ingediende sluitingsverzoek te nemen. In december 1997 (vijf jaar nadat de omwonenden hun verzoek hadden inge diend!) kregen ze eindelijk de beslissing waarop ze zo lang hadden gewacht. B en W besloten dat het bedrijf het brooddroogpro- ces zou moeten stopzetten. Ze zagen geen kans om via een wijziging van het bestem mingsplan het terrein waarop de fabriek staat, een industriële bestemming te geven. Gedeputeerde Staten zouden daarvoor geen toestemming geven, omdat in het pro vinciale streekplan is opgenomen dat grote ondernemingen in principe op een bedrij venterrein thuishoren. Bovendien waren B en W eind 1997 ook zelf van oordeel dat zo'n groot bedrijf niet meer past aan de rand van de dorpskern. Laatste woord Het laatste woord over het gedroogde brood is nog lang niet gesproken; de ver wachting is dat nu de onderneming naar de rechter zal stappen om te voorkomen dat de werkzaamheden moeten worden stopge zet. De oorlog is nog niet gewonnen, een belangrijke slag wel: voor het eerst in al die jaren heeft de gemeente onmiskenbaar dui delijk gemaakt dat ze achter omwonenden staat. Uit de juridische strijd van de omwonen den tegen de overlast van de brooddrogerij wordt duidelijk, dat procedures tegen over last vaak een hoop geduld en een lange adem vergen. Niet alleen is over de bestem ming van het terrein het laatste woord nog niet gesproken, ook over de in '91 aange vraagde milieuvergunning is nog geen definitieve beslissing door de rechter geno men. Het is nog maar de vraag of omwonenden er uiteindelijk in zullen slagen de milieuvergun ning tegen te houden. Maar het 's-Heerenhoekse bedrijf is zo groot, dat het planologisch gezien aan de rand van de dorpskern niet past. Het is eigenlijk een trieste zaak dat het ruimtelijke ordeningsrecht in dit en veel andere gevallen meer soelaas biedt tegen milieuvervuiling dan het milieurecht. Jan-Eelco Dijk is als milieujurist verbonden aan hel Bureau voor Rechtshulp Zuid-Holland-Zuid dat in samenwerking met de ZMF mensen die met milieupro blemen kampen, juridisch helpt. 16 WANTIJ maart '98

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 1998 | | pagina 20