Het juiste bezwaar
bij de juiste wet
de. heren Thal&c dirk-
Handhaving
Jan-Eelco Dijk
Omwonenden van een paardenfokkerij annex manege
ondervinden al geruime tijd overlast van hun buren. Ook
in juridisch opzicht is het bedrijf een rommeltje. De eige
naren beschikken niet over een milieuvergunning.
Bovendien is de manege gevestigd in strijd met het gel
dende bestemmingsplan.
Op een dag vinden de buurtbewo-
Oners een publicatie in de krant. Er
ligt een ontwerpvergunning op
grond van de Wet Verontreiniging
Oppervlaktewateren (de WVO) voor de
manege ter inzage bij het waterschap.
Omwonenden grijpen de ontwerpvergun
ning dankbaar aan om hun bezwaren te
uiten.
"Hoe is het mogelijk," vragen de buren zich
af, "dat voor de manege een vergunning
wordt afgegeven, terwijl de gemeente bin
nenkort de bestemming natuurgebied aan
de locatie wil gaan geven?" Ofschoon de
buurtbewoners al jaren geplaagd worden
door stankhinder en verkeersoverlast, heb
ben de paardenhouders pas onlangs een
milieuvergunning aangevraagd. Door mest,
urine en door het afschrobben van paarden
wordt ook nog eens het oppervlaktewater
in de omgeving verontreinigd. Voor omwo
nenden is het duidelijk: een bedrijf dat in
alle opzichten de regels overtreedt, kan
niet beloond worden met een vergunning
op grond van de WVO.
Afvalwater
Naast de Wet Milieubeheer is de WVO een
belangrijke milieuwet. In deze wet zijn
bepalingen opgenomen, die tot doel heb
ben te voorkomen dat zowel de sloot om
de hoek als grote wateren, bijvoorbeeld de
Oosterschelde, verontreinigd worden.
Bedrijven die direct lozen op het opper
vlaktewater moeten bij het waterschap een
vergunning aanvragen. Dat geldt ook voor
de manege want die voert het afvalwater
noodgedwongen direct af in de sloot
omdat er nog geen aansluiting op de riole
ring is. Het waterschap toetst of de lozing
het oppervlaktewater toelaatbaar verontrei
nigt. Door lozing mag bijvoorbeeld de con
centratie van zogenaamde "zwarte lijststof
fen" als lood en koper in het water niet toe
nemen.
Geen milieuvergunning
Terug naar de omwonenden van de mane
ge. Hun bezwaar dat de fokkerij stankhin
der en verkeersoverlast veroorzaakt kan in
deze procedure geen rol spelen, net zo min
Heb je het gelezen over de buren van die
manege, ze hebben stankklachten, verkeers
overlast en ze maken zicli zorgen over
oppervlaktewaterverontreiniging door mest,
urine en door het afschrobben van de paarden.
als het argument dat het bedrijf in een toe
komstig natuurgebied is gevestigd- Deze
bezwaren hebben immers niet direct te
maken met de kwaliteit van het oppervlak
tewater. Het argument dat de gemeente
nog geen milieuvergunning had verleend,
is sterker. De wet verlangt in ieder geval dat
de milieu- en de WVO-vergunning ongeveer
gelijktijdig worden aangevraagd. De stal
houders waren echter niet voor één gat te
vangen; de aanvraag van een milieuvergun
ning lag inmiddels ook op het bureau van
de behandelende gemeenteambtenaar.
Het bezwaar over urine en mest in het
oppervlaktewater werd door het water
schap afgewezen, omdat de ontlasting van
de paarden in stro werd opgevangen en
niet via het oppervlaktewater werd afge
voerd. Mocht blijken dat fecaliën wel in het
oppervlaktewater terechtkomen, dan kun
nen omwonenden bij het waterschap aan
kloppen. Het enige bezwaar dat overeind
bleef, heeft te maken met de afvoer van
water waarmee de paarden worden afge
schrobd. Maar de verontreiniging die dit
veroorzaakt is zo beperkt, dat het water
schap geen reden zag de vergunning alleen
op die grond te weigeren.
Het Bureau voor Rechtshulp adviseerde
omwonenden de WVO-vergunning te laten
rusten. Er viel op de beslissing van het
waterschap weinig af te dingen. De bezwa
ren van de buurtbewoners komen veel
beter tot hun recht in de procedure tot ver
lening van de milieuvergunning en in de
procedure tot handhaving van het be-stem-
mingsplan.
Zo gezegd zo gedaan: de manege
houders beschikken inmiddels
over een onherroepelijke WVO-
vergunning, maar het is de vraag
of ze er lang plezier van zullen
hebben.
Jan-Eelco Dijk is milieujurist bij het Bureau vóór
Rechtshulp Zuid-Holland-Zuid dat in samenwerking met
de ZMF mensen die met milieuproblemen kampen, juri
disch helpt.
Dat afschrobben vsn die paarden
vind ik een vreemde klacht!
Nou weet jc wat ik denk. dat ze bij
het afschrobben, een beetje te veel
anti-roos hebben gebruikt
16 WANTIJ december '98