spreekt
4. Wat vir
ervan?
Willem de Weert
Wantij wordt naar 1400 adressen verzonden. Mensen die
zich op de een of andere manier betrokken voelen bij het
milieu in Zeeland. We prikten in het abonneebestand wil
lekeurig een aantal namen, belden op en stelden de
vraag: "Hoe gaat het volgens u met het milieu aan het
eind van deze eeuw?"
Dhr. L. Aarnoutse in Arnemuiden:
"Ik ben boer. Twintig jaar geleden ben ik
naar de biologische landbouw overgescha
keld omdat ik niet steeds meer kunstmest
en bestrijdingsmiddelen wilde gebruiken.
Aan de andere kant vind ik dat de land
bouw gauw de zwarte piet krijgt. Veel
maatregelen zijn vanachter een bureau
verzonnen, hebben weinig contact met de
werkelijkheid. Ik heb bijvoorbeeld mijn
twaalf melkkoeien weg moeten doen.
Volgens een 'milieumaatregel' mocht het
spoelwater van de melktanks niet meer op
de mestvaalt terechtkomen omdat er dan
'reacties'plaats kunnen vinden. Welke
reacties is mij nooit duidelijk geworden. Ik
woon op een oude boerderij waar vroeger
al het water, regenwater en afvalwater,
naar de mestplaats gevoerd werd. Scheiden
is erg duur. Voor mij was die investering
niet verantwoord. Nu ik geen koeien meer
heb is de gesloten kringloop verbroken en
moet ik mest van elders aanvoeren. Dat is
heel jammer. De ontwikkeling van alterna
tieve energie vind ik een goede zaak. Van
mij mag er bij elke boerderij een windmo
len.
Mw. I. Fransen-vd Putte in 's-Heer
Hendrikskinderen:
"Ik vind het erg dat er zo met veevoeder
geknoeid wordt. Dat vlees van die beesten
eten wij op. Ik vind het goed dat de milieu
beweging zich inzet voor het natuurbe
houd. Daarom steun ik ook het werk van
de Bomenstichting en ben ik lid van de
KNNV. Ik kom graag in de natuur, op de
dijken rondom Nisse en bij het Goese Sas
bijvoorbeeld. Maar we hebben ook een
grote tuin. Daarin is altijd werk.
Dhr. M. Hoogerheijde in Veere:
"Ik ben al vanaf mijn 18e lid van de
milieufederatie omdat ik me toen ongerust
maakte over de industrialisering van het
Sloegebied. Het gaat maar door met die
fabrieken. Waar ze nu in Antwerpen weer
mee bezig zijn. Je kunt er weinig tegen
doen. Een beetje tegensputteren denk ik.
Soms denk ik er wel eens over om mijn lid
maatschap op te zeggen. Ik ben lid voor
het milieu, niet voor die natuur jongens.
Die gaan te vei-, met het afsluiten van
gebieden bijvoorbeeld. Zelfben ik een
fanatiek zeiler, leef van de wind zeg maar.
Ze willen het Oliegeultje in de Ooster-
schelde afsluiten, omdat de watersport de
vogels en zeehonden zou verstoren. Die
zeehonden zijn helemaal niet bang voor
boten, ze zwemmen juist mee. Dat ze de
zaak willen reguleren, met die waterscoot
ers bijvoorbeeld, vind ik best. Maar alles
maar afsluiten, dat gaat me te ver.
Dhr. J. Ivens in Noordlaren:
"Ik woon al lang niet meei- in Zeeland,
maar houd me nog wel op de hoogte, via
Wantij bijvoorbeeld. Ik ben in Hulst gebo
ren en in mijn h.b.s.- tijd lid van de
Vereniging Milieuhygiëne Zeeland gewor
den. Destijds maakte ik me zorgen over de
vestiging van Dow in Terneuzen. Daar wer
den wetten met voeten getreden. Ik was
ook tegen het Baalhoekkanaal. Ik merk de
laatste jaren een omslag in jullie artikelen.
Niet alleen maar kritiek maar ook mee
denken en alternatieven aandragen. Dat
vind ik wel goed. Zelf heb ik juist een offer
te voor een zonneboiler aangevraagd. Een
windmolen bij mijn huis was te duur. Die
kun je niet leasen of pachten, maar moet
je kopen. Ze zijn bezig hier langs het
Zuidlaardermeer grond aan te kopen om
daar wetland van te maken. Dat vind ik
ook prima.
Mw. D. Karelse in Borssele:
"De milieufederatie moet in het algemeen
de bestuurders en politici goed in de gaten
houden. Die doen niet wat ze zeggen.
Daarom ben ik ook lid van Greenpeace. Ik
woon dichtbij de kerncentrale. Nee, bang
ben ik niet. Dat kan ik me niet permitteren
als je er zo dichtbij woont. Ik ben een
tegenstander van kernenergie omdat ze
met het afval geen raad weten.
Bovengronds opslaan vind ik wel beter
dan onder de grond. Bij de Covra kunnen
ze er altijd nog bij mocht er iets mee moe
ten gebeuren. Verder zou ik het goed vin
den als de natuur een economische waar
de krijgt, dat de natuur in geld uitgedrukt
wordt. Daar walst iedereen maar over
heen, tot de Raad van State toe. De winst
van de laatste jaren is dat mensen zich
ervan bewust zijn geworden dat alles wat
ze willen gevolgen heeft. Eerst nadenken
voor je wat doet.
Mw. V. Calus in Sluis:
"Ik ben pas lid van de ZMF. Ik heb in
Wageningen gestudeerd. Zelf ben ik, zoals
de meeste jongeren denk ik, niet zo'n
milieudoordrijver. Wat me aanspreekt zijn
vernieuwende ideeën in je eigen omgeving.
Dat Wantijnummer over boeren die dur
ven vond ik inspirerend. Ik heb op mijn
drieëntwintigste nog geen afgewogen
mening over wat er goed en fout met het
milieu ging. De komst van varkenstallen
naar Zeeuws-Vlaanderen en de vuile
Westerschelde vind ik slechte zaken. Het
gescheiden ophalen van afval is wel een
goede ontwikkeling. Iedereen mopperde
toen het kwam, maar het blijkt erg simpel
om te doen. Maar ook hier geldt dat het
wel praktisch moet zijn. Toen ik op een flat
in Wageningen woonde, deed ik het gft-
afval niet apart, dat stonk te veel. Nu ik op
de boerenbuiten woon, doe ik er wel aan
mee.
Willem de Weert is eindredacteur van Wantij.
11 WANTIJ december'99
