f
Het Belvedere-gevoel van:
"J
Conny Buijs, medewerkster ZMF
voor mobiliteit, duurzaam bou
wen en gemeentelijk milieube
leid:
"Vaak fiets ik, op mijn sportfiets,
van Goes naar de Zak en terug.
Binnen een paar minuten ben ik
in de polder, waar mij een paar
weken geleden een heerlijke zoete
bloemenlucht tegemoet kwam.
Deze keer afkomstig van de
appelbomen die in volle bloei
stonden. Samen met het bloeien
de fluitenkruid en de zon maak
te dat mijn fietstocht geheel com
pleet. Want wat is er mooier dan
tussen lichtgroene, net uitlopende
struiken en bomen, fris jong gras
en bloeiende planten door te fiet
sen. Het voorjaar is voor mij de
allermooiste tijd van het jaar,
zeker wanneer aan de lucht
prachtige Zeeuwse wolken han
gen. Het landschap van de Zak
is iedere keer weer verrassend en
nooit hetzelfde. Maar steeds
geniet ik op mijn fiets van de
prachtige uitzichten, hel weidse
en afwisselende landschap. Dan
geniet ik extra van rust en ruim
te die het Zeeuwse land mij hope
lijk nog lang zal geven.
Marlies Timmerman, hoold
secretariaat:
"Ik heb al veel van de wereld
gezien en dus ook van vele uit
zichten genoten. Wat mij daar
van tot nu toe het meest bij
gebleven is, is het uitzicht op het
berglandschap te Nepal. Zo'n 12
jaar geleden maakte ik daar een
trektocht. Mijn maag was behoor
lijk van streek; dus uiteindelijk
werd die trektocht een soort uit-
puttingstocht. Ik moest 's nachts
regelmatig mijn tent uil en zat
dan, ondanks mijn lichamelijke
problemen, volop te genieten van
het maanlicht op de besneeuwde
bergtoppen. De stilte, de mooie
kleurschakeringen, de pure
natuur. Binnenkort hoop ik
op een hernieuwde, gezonde, ken
nismaking.
Ook dicht in de buurt zijn er
volop mooie plekjes. In de lente
is een rondje over de Val dijk bij
Nisse zeker favoriet. Dan bloeit
het fluitenkruid en kort daarop
komen de meidoorns uit. In com
binatie met de gele boterbloe
men, het groene gras, het tere wit
en de heerlijke geur van de mei
doorns, is dat een prachtig stukje
Zak.
Melissa Ernst, medewerkster
ZMF voor duurzame landbouw:
"Dit jaar ben ik verhuisd naar
een huis met tuin. De grindbak
(mijn vorige bewoonster hield
niet van tinnieren) heb ik omge
toverd in tuin, samengesteld uit
plantjes van vrienden en colle
ga's en uit gratis verkregen zakjes
zaad. Elke dag zit ik in het
stadstuintje op mijn hurken, de
plantjes uit de grond te kijken.
En me af te vragen of wat er
opkomt nu is wat ik heb gezaaid,
of "onkruid" uit de tuin van de
buren. En welke kleur de bloe
men zullen hebben en of er dit
jaar notaris-appeltjes aan mijn
boom komen?Jawel, mijn tuin
als minilandschap is momenteel
favoriet.
Maar het landschap waar ik
nooit genoeg van krijg, is de zee!
Dit weekend nog intens genoten
van het uitzicht vanuit Carmen
Silva, hoog op het duin van
Domburg, op de altijd weer
omrollende zee. Het geeft mij, als
Zeeuwse meid, het gevoel van
thuiskomen (de zilte zeelucht),
van ruimte (het oneindige uit
zicht) en van rust (de herhaling
der golven). Goh, wie neemt mij
mee de oceanen over?"
Geertje van der Krogt, mede
werkster ZMF voor planologie:
"Met mijn zak vers geplukte ker
sen zit ik langs het pad aan de
voet van een dijk met bloemen
en knotbomen. In de polder zie
ik een hoogstamboomgaard, een
groensingel, een haag van mei
doorns en egelantiers rond een
wei langs een groenblauw kreek
restant en er grazen twee zicht
baar tevreden Zeeuwse paarden.
De brede akkerrand is bont
getooid. Diep in het groen ver
scholen ligt een boerenhuis met
een grote, moderne boeren
schuur, waar vandaan drie enor
me machines op het toneel ver
schijnen om de oogst van de pol
der binnen te halen. Een knaap
van 11 zit stralend naast zijn
vader op het grote bakbeest: 'Als
ik later groot ben, dan zal ik ze
eens wat laten zien!'"
Elly Geelhoed, medewerkster
secretariaat ZMF en Wantij:
"Het eerste stukje natuur wat ik
me herinner uit nin jeugd, is een
stukje natuurgebied op Noord-
Beveland: d' Oesterpit bij
Colijnsplaat. Bijna elke zondag
nam nin vader ons daar mee
naar toe.
Ik vond het een leuke plek, er
waren altijd vogels, maar welke,
ja daar had ik toen nog niet veel
kaas van gegeten. Ik weet nog
dat het er altijd zo stil was. We
plantten ons in het gras neer en
keken alleen maar rond. Er
stond een verlaten weegbrug-
huisje. En de dikke palen in het
landbouwhaventje maakten
grote indruk. Maar het allerleuk
ste was toch om aan de buiten
kant van de dijk te kijken. Vaak
spoelden er leuke, spannende
dingen aan. Ook lagen er soms
honderden zeekatten, die gingen
we dan rapen, want die brachten
een paar centen per stuk op.
Nu, tientallen jaren later, zien de
Noord-Bevelandse dijken er heel
anders uit en wordt de horizon
regelmatig onderbroken door de
masten van de recreatievaart.
Intussen ben ik op heel veel
plaatsen geweest, maar dat stuk
je Noord-Beveland blijft me altijd
bij..., ik moet er binnenkort weer
eens gaan kijken.
Thijs Kramer, hoofd Groene
Ruimte van de ZMF:
"Mijn mooiste plekje van Zeeland
is aan verandering onderhevig,
merk ik. Tien jaar geleden lag ik
het liefst tegen het dijkje met uit
zicht over de Sint Kruiskreek,
baltsende kiekendieven boven het
riet, kluten en plevieren langs het
slikrandje. Vervolgens was het
moeilijk kiezen tussen twee ter
rasjes. Die van de ver landde
haven van Hoedekenskerke,
altijd leuke steltlopers vanachter
een glas trappist en zeehonden in
de verte, rustend op de rand van
een plaat. Of het terras van de
Heerenkeet op Schouwen, een
plekje met Griekse allures, uit
zicht over de Oosterschelde en
vlakbij de Prunje en de Flauwers-
inlaag.
Maar sinds kort is het ontegen
zeggelijk 'de Blikkeneen wei
landcomplex tussen Groede en
Oostburg (of de Marolleput en
Scherpbier). Een prachtig natuur
gebied, met kreekjes en plassen,
brak, en vol met vogels. Vroeger
hebben we veel moeite moeten
doen om het gebied te behouden.
Nu is het in beheer bij het
Zeeuwse Landschap, fors uitge
breid en veel natter, 's Avonds,
terug van het werk, rij ik er
graag langs. Even kijken wat er
zit.
Tjeu van Mierlo, coördinator
ZMF:
"Zeeland is de provincie van de
uitzichten. Het meest dynamische
uitzicht kan ik jamtnergenoeg
enkel als automobilist beleven.
Komend vanuit Middelburg rich
ting Sloe tuur ik bovenop het via
duct van de A58 altijd even naar
de waaier van tuimelende wie
ken. Acht windmolens vormen
één megaturbine met 24 blinken
de bladen. Het meest panorami
sche idtzicht van Zeeland beleef
ik altijd vanaf de Plompe Toren
op Schouwen. Zeeland in al haar
landschappetijke verscheiden
heid. Het meest ydillische uit
zicht ervaar ik met de rug tegen
het talud van de Valdijk met blik
op Nisse. Met name op een mooie
meidag daar waar Weel, wei en
kerktoren één zichtslijn vormen.
Een Zeeuwse Ruijsdael.
Hét genotsuitzicht vormt echter
de Westerschelde bij laag water
vanaf het zonnige terras van café
de Steiger bij Hoedjes. Met kijker
en pint is het uitzicht weegaloos.
Bootjes in slempend slik en pla
ten waar plevieren pleisteren.
Tilly Kats, medewerkster secreta
riaat ZMF:
HET STRAND
Het strand is het mooiste wat er
is
Het zand, een duin, een vis
Waar de oneindige zee z'n golven
rolt jaar na jaar
Wandelen met de wind in je haar
Blote voelen in het zand
Maar wat ik het allermooiste
vind
Is het opgroeien van je kind
In een wereld zonder oorlog, ver
vuiling en pijn
Waar het heel gelukkig kan zijn
Spelend in het zand
Met de wind in z'n haar
Waar de oneindige zee z'n golven
rolt jaar najaar
Dat is voor mij het STRAND
10 WANTIJ juni'00
