Zichtas op Westhove in ere hersteld ten koste van
Foto: R
De lezer kon zich even de bewoner wanen van een oud
landgoed dat langs zogenaamde zichtassen ooit een
pracht uitzicht had. Dat uitzicht was dichtgegroeid. In de
zichtas stonden nu eiken en beuken in de bloei van hun
leven. Het Rijk zou de bomen kappen en de zichtas in ere
herstellen. Wat zou u doen?
Dhr. Van de Aart uit Renesse:
"Beroepshalve had ik veel te maken met
dit soort kwesties. Mijn ervaring is dat de
soep nooit zo heet wordt gegeten als ie
wordt opgediend. Ik vind, met het Rijk, dat
er een inhaalslag nodig is. We moeten
meer dan voorheen, rekening houden met
cultuurhistorische elementen in het land
schap. Anders zien we straks van Appinge-
dam tot Aagtekerke dezelfde landinrich
ting. Bij het herstel van buitenplaatsen
ontstaat vaak discussie over het rooien
van planten die daar van oorsprong niet
thuishoren. Voor stinzeplanten is men dan
nog wel geneigd om mild te zijn, maar
exoten als rododendrons moeten wijken.
Van mij mogen echter ook die rododend
rons blijven omdat ze een cultuurhisto
risch element zijn. Ik. zou, in uw voorbeeld,
ook de zichtassen herstellen. Er gaat dan
wel een halve hectare bos tegen de grond,
maar daar komt een mooi parkachtig
landschap voor terug.
Mevr. S. Hamelink-Muller uit
Zaamslag:
"Bij ons in de buurt zie ik cultuur en
natuur niet meteen botsen. Nee, pas is er
hier op het dorp nog een oude boerderij
gerestaureerd. Is prachtig geworden.
Maar dat ging niet ten koste van de
natuur. Waren daar nou bomen voor
gekapt, dan was dat een heel ander ver
haal geweest. Want als het er op aankomt
kies ik dan toch voor natuur. Als ik kas
teelbewoonster was zou de zichtas niet
terugkomen.
Mevr. Beinema uit Middelburg:
"Wat er nog is aan cultuurhistorische ele
menten moetje zoveel mogelijk in stand
houden. De zichtassen zou ik dus weer
open laten kappen. Een oud landgoed
kun je terugbrengen in de oorspronkelijke
staat, maar je moet er geen toeristische
trekpleister van maken, met horeca en zo.
Want dan is het met de rust gedaan. Stel
je voor dat de Bolwerken in Middelburg
een enorme stroom toeristen te verwerken
zouden krijgen. Door bijvoorbeeld de ijs
kelder en de molens open te stellen, een
horecabestemming geven. Ik moet daar
niet aan denken,
Jan Moekotte is lid van de Wantijredactie.
Dhr. Loschacott uit Nooragouwe:
"Met de uitgangspunten uit de nota ben
ik het helemaal eens. In algemene zin
dan. Knelpunten moet je van geval tot
geval bekijken. Ik ben in die dingen geen
fundamentalist, bekijk graag iets van alle
kanten. Zie, het ligt heel wat makkelijker
wanneer beide waarden worden aange
tast. Bij ons in het dorp is een bouwver
gunning afgegeven aan een varkenshou
der die wil uitbreiden. Zijn bedrijf ligt in
de buurt van historisch waardevolle
gebouwen. Drie daarvan staan op de
Rijksmonumenten-lijst. Waaronder een
meekrapstoof Vijf andere panden staan
op een lijst met potentiële monumenten.
De geplande varkensstallen zullen een
aanslag zijn op de cultuurhistorische
waarde van de directe omgeving. Maar
ook zullen ze vloeken in het mooie open
landschap.
Dhr. H. Don uit Middelburg:
"Een paar maanden geleden ontstond er
commotie over het he?'stel van een molen
in Middelburg. Die molen moest weer
gaan draaien, weer wind vangen. Maar
dan moesten dus wel de bomen gerooid
worden die vlak na de oorlog zijn
geplant. Op de lagere school heb ik nog
aan die boomplantdag meegedaan. Dat
gaat mij dus te ver. Dat draaien van die
molen heeft geen enkel praktisch nut. D'r
zal geen Walcherse boer daar nog graan
brengen. Als die molen dan toch zonodig
moet draaien, dan maar met een elektro
motor. Nee ze moeten van de bomen
afblijven. Nou dan weet je het wel, niet?
Die zichtassen zou ik dus mooi niet open-
kappen.
15 WANTIJ juni'00
