antij
S -ë
m
Column
18de jaargang, nr. 3, oktober 2001
2 Column
Déja vu
Kees Slager
3 "Zeeland gaat gouden toekomst tegemoet"
Prof. dr. Van Engelsdorp Gastelaars: "Bij keuze vóór het
landschap"
Willem de Weert
5 Zeeland Nationaal Landschap is een lust# geen last
Visie Zeeuwse Milieufederatie
Gijs van Zonneveld
7 Handhaving
Juridische betekenis Nationaal Landschap nog ongewis
Jan-Eelco Dijk
8 Recreatie-ondernemers zien Nationaal Landschap
wel zitten
Willem de Weert
9 Berichten
o.a. ZMF ledenvergadering 27 november 2001
11 Gemengde gevoelens landbouw over Nationaal
Landschap
Lex Kattenwinkel
13 De lezer spreekt
Landbouw hoort thuis in Zeeuws landschap
Lex Kattenwinkel
14 Zeeuwse biologische landbouw in opmars
Melissa Ernst
16 Geen verspreide glastuinbouw in Nationaal
Landschap
Geertje van der Krogt
17 Landschap
Jaar van de vrijwilliger
Sandra Dobbelaar
18 Kijken naar
Orchideeën komen én verdwijnen
Richard Struijk
19 Verschenen
"Zeldzaam Zeeuws"
Willem de Weert
20 Agenda
Herfst
Elly Geelhoed
Consumentenblad
Duurzaam digitaal
Gerda Spaander
Déja vu
Toen ik 11 augustus de krant opsloeg had
ik een 'déja vu'. De kop die me dertig jaar
terug bracht in de tijd luidde: 'Aanleg
Containerterminal ruimschoots gecom
penseerd. Miljoenen voor nieuwe natuur.'
In 1971 stond er oók zoiets in de krant.
Toen kondigde wijlen de Zeeuwse 'indus
triekoning' Adri Kaland een vooruitstre
vend plan aan, want het nieuwe industrie
gebied Sloe zou voorzien worden van een
groengordel van 350 meter breedte.
Weliswaar had een ambtelijk advies gepleit
voor een zone van 3,5 kilometer breed
met bomen en struiken om het effect van
de vervuilende industrie te temperen en
de fabrieken aan het zicht te onttrekken,
maar 350 meter was volgens Kaland ook
al uniek in Nederland. Zijn partijgenoot
en paladijn Huib Eversdijk zei het hem
graag na: 'Dit is beslist geen doekje voor
het bloeden'.
De VMZ (voorloper van de ZMF) noemde
die uitspraak toen 'onfris'.
Hij was ook onfris, niet alleen omdat men
het ambtelijk advies niet volgde, maar
omdat die groengordel er nooit kwam.
Het was een ordinaire leugen.
Ja, er werden een paar strookjes van
amper 35 meter ingeplant langs het ter
rein van Pechiney. Maar dat terrein was
opgespoten met plaatzand. Het zout uit
dat zand zakte naar de randen, waar men
de boompjes - in de diepte op het oude
land - had geplant. Die gingen dus dood.
Wie vandaag de dag over de rondweg van
het Sloe rijdt, ziet wat er terecht is geko
men van de beloften van de industriepro
motors van toen: hier een daar een rijtje
bomen. Nog geen doekje voor het bloe
den.
Nu beloven ze ons dus weer compensatie
voor het verlies van de Kaloot: niet min
der dan 200 hectare 'nieuwe natuur'.
Ik geloof er geen barst van.
Laat ze eerst die belofte van dertig jaar
geleden maar eens inlossen.
Kees Slager
Kees Slager is publicist.
2 WANTIJ oktober '01
