Hans Bannink geschiedenis Voor me staan twee dikke ordners met daarin 78 num mers van Wantij en een compilatie van tien jaar Gouden Delta. Samen vormen ze dertig jaar geschiedenis van de milieubeweging in Zeeland. Als ik blader door aanvan kelijk felle aanklachten, scherpe satire, provocatie en later meer educatieve artikelen keert één naam steeds terug: Hans Bannink. Van het prille begin - de oprichting Vvan de Vereniging Miliehygiëne Zeeland (VMZ) in 1970 - tot op de dag van vandaag bij de ZMF, was hij actief als vrijwilliger, voorzitter, bestuurslid én redacteur. Zijn grote ver dienste voor de milieubeweging werd al eerder uitvoerig belicht, bijvoorbeeld bij zijn afscheid als bestuurslid van de ZMF in 1991. Nu, weer tien jaar later, heeft hij te kennen gegeven als redactielid van Wantij te stoppen. Mag het, 76 jaar oud? Wakker Hans Bannink liep voorop toen in 1969 een deel van Zeeland wakker schrok omdat het toenmalige kabinet besloot in het Sloegebied een 'splijter' (de kerncen trale) en 'een smelter' (Péchiney) te bou wen. In het decembernummer van Wantij 1999 schreef Hans er, wederom, een arti kel over. Hij noemde ze de grootste mis sers van de eeuw, wat Zeeland betreft dan. Hij besefte 30 jaar daarvoor al dat het vreugdegehuil van figuren als Van Aartsen (Jan Industrie), Kaland (onderkoning) en Eversdijk (paladijn) spoedig zou smoren in het geweeklaag over de vervuiling en het gevaar van dergelijke zware industrie in het nog ongerepte Zeeland. De VMZ wordt opgericht, Hans wordt voorzitter en levert zijn eerste stukken in het kwartaal blad 'Het Bulletin'. Een constante nooit meer ophoudende stroom verlaat zijn typemachine. Het bulletin gaat in 1974 over in het beroemde, beruchte, in Zeeland nooit meer overtroffen 'Gouden Delta', mét Hans Bannink in de redactie. Hans Bannink in actie. Foto: H.J. van Oosten 'Gouden Delta" was de titel die slim gejat werd van de bestuurders en planologen die de kans schoon zagen om de Zeeuwse delta in één groot haven- en industrieter rein tussen Antwerpen en Rotterdam te veranderen. Het blad van de Nederlandse chemische industrie schreef in 1976 dat, naast diep vaarwater en investeringspre mies, toch vooral de gezagsgetrouwe, loy ale medewerking en rustige inslag van de Zeeuwen de provincie ideaal voor de ves tiging van fabrieken maakt. Samen met nog 34 andere kritische en creatieve gees ten gaf Hans Bannink tegengas. Tien jaar lang schreven ze de Gouden Delta vol. 'Gods- en mensonterend geschrijf' in de ogen van de brave argeloze Zeeuwen. Pas bij het verscheiden van het blad op Aller zielen in 1983 (een mooie ceremonie aan de Oosterschelde) wijdt de PZC er woor den aan. Al lang blij dat Zeeland van zo'n blad afwas. Vooruitziend In de jaren tachtig professionaliseerde de milieubeweging. De ZMF werd opgericht met Wantij als periodiek en natuurlijk Hans in de redactie. Toen ik in 1992 eind redacteur van Wantij werd, maakte ik ken nis met hem. Ik raakte onder de indruk van zijn betrokkenheid en zijn dossierken nis van Zeeuwse milieuzaken. En die fel heid, nog steeds! "Schop de mensen tot ze een geweten krijgen," schreef Louis Paul Boon ooit. Het had de lijfspreuk van Hans kunnen zijn. Als je een zin in zijn artikel •wilde veranderen, moest je van goeden huize komen, want Hans wist waarover hij sprak, waarover hij schreef. Ik wilde voor dit artikel een lijst opnemen van alle bij dragen die Hans in de loop der jaren gele verd heeft, maar zag er van af omdat die gewoon te lang zou worden. Terugkerende thema's zijn de milieuover- last van zware industrie, de nadelen en gevaren van kernenergie en de veiligheid op en rond de Westerschelde. En altijd even vooruitziend. Een voorbeeld? In oktober 1991 schrijft hij in Wantij: "Op dit moment wordt er te veel gedoogd en te weinig gehandhaafd. Dat leidt tot ver slechtering van het milieu. En de overheid wordt er natuurlijk ook niet geloofwaardi ger op." Pas nu (na Enschede en Volendam) vind je deze discussie overal in het nieuws terug. Meer dan dertig jaar lang klom hij in de pen. Als. je in chronologi sche volgorde zijn artikelen leest, trekt de ontwikkeling van Zeeland aan je voorbij. Daarmee schreef Hans Bannink letterlijk geschiedenis. 'Bedankt' is niet genoeg, hij verdient een stand beeld. Op de boulevard in Vlissingen stel ik voor, met de rug naar het Sloegebied en het gezicht op zee Willem de Weert is eindredacteur van Wantij. 3 WANTIJ december '01

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2001 | | pagina 3