antij
QJ
O V, 5
,o 5
.c
01
CD
Id 7n
CD
O "O
CD -
- s» i
m g t
Si O
c
o E
CD C 2 -Q
s-
5^
o
CD CO
Q-
H3
-o
C =5
c
a3 a;
_v: CD
CD o->
CD
-
CD O
C CD
-Ö
Cc
CD
O £-
LTT £j .E
C rsj uj
v. c 03
CÖ +- il c 7?
ra ai c Q-
CO r;
2 ïFj
c "a -p
CD CD '-CT CD
CTl -Q O
O
O
E
u!j
T3 O c^l
X
o
.O U_ O
o 2 m
U N CM
E
a
o
en
Column
i J u - mm
18de jaargang, nr. 4, december 2001
9
11
Column
Vrijwilliger
Kees Slager
Hans Bannink schreef geschiedenis
Willem de Weert
Nee, tenzij, tegen Westerschelde Container
Terminal
MER gewogen en te licht bevonden
Tjeu van Mierlo
Handhaving
Natuurcompensatie mag geen loze belofte zijn
Jan-Eelco Dijk
Afval terug op het menu
Jan Moekotte
Berichten
De lezer spreekt
Biotechnologie een zegen én een vloek
Lex Kattenwinkel
12 Goed/Fout
Lichtvervuiling
Henk Barentsen
13 Gekke koeien goed voor 'groene stroom'
Gerda Spaander
14 Atofina moet stoppen met giftig tbt
Ilse Pama
15 Meten is weten
Vijf Zeeuwse gemeenten monitoren milieu
Conny Buys
16 Waterschap nog steeds conservatief bolwerk
Groene waterschappers niet tevreden
Willem de Weert
18 Landschap
Hectarebosjes
Nanning-Jan Honingh
19 Kijken naar
Zeeuwse flamingo's
Richard Struijk
20 Agenda
Winter
Consumentenblad
Gentechnologie en voeding: Veel vragen en onzekerheden
Gerda Spaander
Vrijwilliger
Ruim dertig jaar geleden nam hij het ini
tiatief tot de oprichting van een vereni
ging, die de strijd aanbond tegen de
bedreigingen van het Zeeuwse milieu. En
die waren toen niet misselijk: een te veel
fluor uitstotend bedrijf in het Sloe, de
komst van een kerncentrale, het plan voor
een industriegebied achterin de (potdicht
afgedamde) Oosterschelde, een kanaal
dwars door het land van Saeftinge en zo
kan ik nog wel even doorgaan.
Het werd tijd dat er mensen opstonden
en 'Ho!' riepen tegen bestuurders en
industriëlen, die Zeeland zagen als een
gebied waar geld viel te verdienen en niet
als een blauwgroene oase. Een van die
opstandelingen was Hans Bannink, loods
en vanaf die eerste dag actief in de
Vereniging Milieuhygiëne Zeeland. Twee
jaar later werd hij voorzitter en dat bleef
hij tot de VMZ in 1985 opging in de ZME.
Waarna hij daar verder streed.
Decennialang stelde hij zijn tijd en ener
gie in dienst van de milieustrijd. Veel tijd,
want loodsen gaan op hun 55ste al met
pensioen. Je kunt je een leukere invulling
van je vrije tijd voorstellen. Hans was
altijd bezig rapporten door te nemen,
bezwaarschriften te schrijven en in debat
te gaan. Niet alleen met tegenstanders,
zelfs met medestanders. Bij die laatsten
hoorden ik en mijn mederedacteuren van
De Gouden Delta, het blad van VMZ.
Geheel passend in de tijdgeest praktiseer
den wij daarin het conflictmodel: scherpe,
vaak satirische aanvallen op de verant
woordelijken voor de vervuiling. Dat werd
soms afgestraft met intrekking van de paar
stuivers subsidie, die de politiek ons had
toegezegd. Censuurpogingen dus. Maar
sommige leden verweten het ons. Dus
moest Hans dan weer bemiddelen en
branden blussen.
Jarenlang loodste hij zo de VMZ door
storm ert mist.
Een hondenbaan.
Hij deed de laatste tijd al minder; alleen
nog schrijven voor dit blad. Daarmee is hij
nu ook gestopt. Zonder veel poespas.
Voor hem geen afscheidssymposium, geen
klaroengeschal. Voor hem de stille trom.
Zoals het past bij een vrijwilliger. Zelfs in
'het jaar van de vrijwilliger'.
Bedankt Hans. Je was een voorbeeld.
Kees Slager is publicist.
2 WANTIJ december'01
