Weg van Zeeland
Lex Kattenwinkel
Mensen kunnen sterk gehecht zijn aan hun geboortegrond of aan het gebied waar ze
wonen. Het idee is dat dat ook voor veel inwoners van Zeeland geldt. Waar zit 'm dat
in? Wat is het dat mensen aan deze provincie bindt? Is het de verwantschap met
andere Zeeuwen, zijn het de wijdse vergezichten of is het de alom bejubelde rust en
ruimte? We vroegen het u, lezer van Wantij.
ïTriMMh
Bram Abrahamse, Serooskerke
(W):
"Als geboren en getogen Zeeuw voel ik me
zeer gehecht aan Zeeland. In de eerste
plaats omdat het m 'n geboortegrond is,
maar ook omdat ik erg van het land
schap hou. Van de openheid, het licht.
Ook van de taal. Thuis spreken we meest
al Zeeuws en op het werk ook vaak; dat
geeft iets eigens. Na mijn afstuderen heb
ik een paar jaar in Delft gewoond, maar
gaandeweg begon ik mijn geboorteprovin
cie te missen. Toen zich in Zeeland een
geschikte baan aandiende kreeg ik de
kans om terug te keren. Dankzij mijn
werk voor de Deltawerken - ik was
betrokken bij dijkversterkingen - is mijn
band met Zeeland alleen maar verder
versterkt. Ik denk niet dat we nu nog ooit
uit Zeeland weg zullen gaan.
Wim Geene, Burgh-Haamstede:
"Als je terugkomt van een paar weken
vakantie in Frankrijk of Drente ben je blij
dat je de zee weer ziet en ruikt. Mijn
vrouw en ik vinden het allebei heerlijk
om te wandelen aan het strand. Als Zuid-
Bevelanders wonen we alzo'n 35 jaar op
Schouwen en we voelen ons er heel goed
thuis. Dat komt ook door de rust en de
stilte, al is dat in de loop der jaren wel
veranderd. Door de dammen en de brug
gen is het veel drukker geworden.
Toeristen zijn er nu het hele jaar door.
Dat mag van mij hoor, maar het laat wel
zijn sporen na in het landschap. Overal
wordt gebouwd. Er wordt wel veel geld
gestoken in nieuwe natuur, maar ik weet
niet wat ik daar van denken moet. Als ik
zo 'n plan Tureluur zie. dan denk ik ook
aan de boeren die daar hun brood heb
ben verdiend. Die waren ook aan hun
grond gehecht.
Gerard Westerweel, Tholen:
"Het is min of meer toevallig dat ik weer
op Tholen terecht ben gekomen. Na mijn
jeugd in Sint Maartensdijk en de leraren
opleiding in Tilburg verwachtte ik voor
een baan minstens naar Limburg te moe
ten of een andere uithoek. Maar het werd
Bergen op Zoom. Dat Tholen mijn woon
plaats werd, kwam omdat we daar mak
kelijk een huis konden krijgen. Ik denk
dat ik het ergens anders ook wel naar
mijn zin zou hebben, maar het is natuur
lijk wel de plek waar m 'n wortels liggen.
Ik ben echt verknocht geraakt aan het
Zeeuwse landschap en de natuur. Met de
Natuurvereniging Tholen zijn we bezig
alle natuur op het eiland te inventarise
ren en te monitoren. Dan merk je hoezeer
de Thoolse jeugd, vooral die uit christelij
ke milieus, betrokken is bij de natuur.
Dat is wat mij betreft veel beter dan jon
geren die de hele dag maar achter de
computer zitten.
Jacques den Engelsman,
Arnemuiden:
"Na mijn studie heb ik gevaren. Op tan
kers. Na dertien jaar had ik het wel
gezien en kon ik, als hoofdwerktuigkun
dige, terecht bij Hercules in Middelburg.
Daar ben ik tot mijn pensionering geble
ven. Als geboren Zeeuw voel ik me thuis
in Zeeland. Het is een zegening als je na
een bezoek aan de Randstad voorbij
Bergen op Zoom de wijde luchten boven
de Oosterschelde weer ziet. Vanuit mijn
verleden voel ik me zeer betrokken bij
alles wat met scheepvaart te maken heeft.
En ook met water. Als ik op het Veerse
Meer wil gaan surfen en er dreigt vanuit
het zuiden onweer, dan kijk ik altijd even
in de krant naar de getijdentabel. Bij
opkomend water trekt het onweer vrijwel
nooit de Westerschelde over. Als het pas
om vijf uur hoog water is ga ik 's mid
dags met een gerust hart surfen, maar bij
afgaand water blijf ik thuis.
Jaap Hoek, Terneuzen:
"Ik kom van oorsprong uit Groningen.
Een Groninger kan goed aarden in
Zeeland: daar is alles polder, hier ook.
Een kleine veertig jaar geleden woonde ik
in Bergen op Zoom en zag ik in
Terneuzen een mooie vacature bij de
plantsoenendienst. Ik heb er nooit spijt
van gehad naar Zeeland te zijn gekomen.
Vooral de kreken bieden een schitterend
zicht. Samen met m 'n vrouw heb ik heel
Zeeuws-Vlaanderen door gefietst, van
zuid naar noord en van oost naar west.
We fietsen nog steeds, maar omdat we
inmiddels wat ouder zijn is dat wel min
der geworden. Het landschap ligt me nog
steeds na aan het hart. Ik heb 38 jaar bij
de plantsoenendienst gewerkt en daar
ging het toch ook om het mooi maken
van de groene omgeving.
Lex Kattenwinkel is medewerker van de Wantijredactie.
12 WANTIJ december'02
