en rondje Pluimpot Je kunt over een schelpenpad een rondje Pluimpot doen. Foto: Peter Maas. Peter Maas Achter mij ligt de Oosterschelde. Er is bijna niemand te zien, de temperatuur is hoog en drukkend en mijn zwem broek ligt thuis. Je ruikt de zilte geur van het droogval lend slik. Zittend boven op de zeedijk kun je de Pluimpot goed overzien. doet me altijd wat. De keer dat ik er een voor het eerst een zag, staat nog op mijn netvlies gebrand en hoe lang is dat al weer geleden? Orchideeën Ik volg het Galgepad en kom terecht in de bossages. Meeuwengekrijs is vervangen door zang van litis, tjiftjaf, winterkoning, zwartkop, bosrietzanger en merel. Langs de bosrand vliegt een bont zandoogje, even later snelt een distelvlinder voorbij. De Pluimpot is een overblijfsel van een geul die tot 1556 Tholen in tweeën splitste. In goed Zeeuws heet dit hier een kreek. Even kijken waar je hier gaat zitten trouwens, want voor je het weet zit je boven op goudhaver of blauw walstro. Dit laatste stukje geul is pas in 1957 gedicht. De Pluimpot is daar mee een van de laatste Zeeuwse bedijkin gen en het eerste Deltawerk. Veel bomen rondom; populieren links, allerlei strui ken rechts. Open water, rietvelden met wilgenopslag en een enkel kaal oeverland je. De rust van het strand wordt hier meer dan gecompenseerd door het kabaal van de kokmeeuwen. Er is een kolonie, maar waarom toch al dat gekrijs? Hebben ze elkaar werkelijk zoveel te vertellen? Tussen al die meeuwen zitten ook visdief- jes te broeden en misschien wel een noordse stern. In het ondiepe water staan enkele kluten met hun omhoog gebogen snavel door het zachte slik te maaien. Op zoek naar wormpjes of een slijkgarnaaltje. Als het eens wat stil zou zijn, zou je zeker de karekiet horen vanuit het riet of een rietzanger. Oorlog Plotseling is er paniek. Alles vliegt op en de vogels maken zo mogelijk nog meer lawaai. Pas even later wordt duidelijk wat er aan de hand was. Een zilvermeeuw pro beerde een kuiken te verschalken. Hoezo meeuwen onder elkaar? Als het om het eigen broedsel gaat is niets of niemand verdraagzaam; dan is het oorlog! Met ver eende krachten wordt de grote zilver ver jaagd en langzaam keert de rust terug. Op een rietstengel zit een mannetjes rietgors. Een mooie zwarte kop met twee kleine, dunne witte baardstreepjes. De rietgors Het onverharde pad kruist dan haaks de Pluimpot met aan weerskanten fraaie hooilanden. Veel veldlathyrus, zilver schoon, valse voszegge, veldzuring en zilte rus. Mijn handen jeuken om over de draad te klimmen, maar ik houd me in. Even later wordt mijn geduld beloond. Gewoon op het pad staan hier orchideeën. Twee kiekendieven slaan alarm boven het riet. Ik dacht wel eens: Tholen, als je er niet woont, heb je er dan wat te zoeken? Ja, dus!* Zie Excursie De Pluimpot in de Agenda. Peter Maas is lid van de Wantijredactie. 19 WANTIJ juli '03

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2003 | | pagina 19