5. Lawaaitoerisme op de
Speelmansplaten
Waar ooit de zeehonden in de zon lagen
en de stad Reimerswaal verdronk, kun je
nu quadrijden, paintballen, jetskiën, ba
naanvaren en wakeboarden. De recreatie
op de Speelmansplaten ontwikkelt zich
tot lawaaitoerisme. Leuk voor een vrijge-
zellendag of bedrijfsuitje. Maar of dat nu
past bij het imago van het Nationaal Park
Oosterschelde? De Natuurvereniging vindt
duidelijk van niet.
Slikken van den Dortsman
De locale Natuurvereniging heet Rubia
tinctorum: de wetenschappelijke naam
voor meekrap, een plant die vroeger veel
op Tholen geteeld werd en waaruit een
rode kleurstof gewonnen werd. De vereni
ging heeft 107 leden (200-250 incl. gezins
leden). Er zijn werkgroepen voor de jeugd,
planologie, landschapsbeheer, vogels,
planten en fauna. Er is (jammer genoeg)
geen eigen onderkomen; men maakt
gebruik van het gemeenschapshuis de
Meulvliet en het natuureducatieve centrum
Scaldis Naturalis. De vereniging heeft een
eigen tijdschrift. Men ontvangt geen subsi
die, maar overweegt die wel aan te vragen
voor de zeer actieve jeugdwerkgroep
waarin 80 tot 100 kinderen actief zijn.
3. Rammegors: zoet of toch weer
zout?
Tholen en St. Philipsland worden sinds de
aanleg van de dammen in de
Oosterschelde (1986) nog maar voor een
deel door het zoute getij aangeraakt. Het
Rammegors was al eerder (1973) van het
zoute water afgesloten. De schorren en
slikken verzoetten en een deel verdween
onder het slib uit het Schelde-Rijnkanaal.
Maar de natuur liet zich niet kisten en
evolueerde opnieuw. Vogelaars komen
naar de ganzen, tureluurs, lepelaars en
groenpootruiters kijken. Het Rammegors
is proefproject in 'Delta in Zicht', de lange
termijn visie, waarin delen van het estuari
um weer onder invloed van het getij
komen. Duikers onder de dam verbinden
het Rammegors dan weer met de
Oosterschelde.
4. Windmolens, maar niet op vier
plaatsen
Mooi, de leegte van de Slikken van den
Dortsman. Vanzelfsprekend is de Natuur
vereniging voor windenergie. Maar dan
wel in aansluiting op infrastructuur zoals
de Oesterdam, bij bebouwing of op
bedrijventerreinen. En liefst op één groot
schalige locatie. Maar de Thoolse politiek
denkt daar anders over (zie artikel op blz.
12). Nog kenmerkt het Thoolse landschap
zich door weinig horizonvervuiling. Dat
wordt meer als op vier plaatsen in het
landschap windmolens van maximaal 80
meter hoogte verrijzen.
Willem de Weert is eindredacteur van Wantij.
5 WANTIJ juli '03
