sliet naar links kijken Peter Maas Ze zijn er in soorten en maten: observatiehutten. Je hebt van die mooie met bankjes en luikjes op verschillende hoogten, zodat iedereen een goed zicht heeft. In de Braakman hebben ze iets neergezet dat veel eenvoudiger is, Spartaans bijna. Geen dak boven je hoofd en zelfs niets om op te zitten. Alleen maar een gluurmuur van koud beton. Mollen kruisen het pad net m onder je voeten. Spinnen schij nen dat altijd met een ragfijne draad precies op ooghoogte te willen doen. Er bloeit nog wat kruiskruid, rozen- bottels blinken in de zon, vlierbessen ver schrompelen al. Rechts is een klein den nenperceel met veel opslag van ratelpopu- lier of esp. Links tussen de lijsterbessen en berken door een zicht op het water. Het wordt een echte vogelexcursie deze keer. In een bos heb je geen verrekijker nodig. Aan je oren heb je genoeg. De grote bonte specht laat een harde en gen iepige roep horen, de tjiftjaf heeft een vra gend fluittoontje en de rateltjes van de pimpelmees zijn optimistisch. Ineens is er het getik van de roodborst die vertelt dat de winter in aantocht is en dat is een ver ademing na die zo droge en ongekend hete zomer. In het dennenbosje zitten niet alleen pimpelmezen, maar ook koolme zen, staartmezen en boomkruipers. Er zit ten zelfs een paar kuifmezen tussen! Gluurmuur Dan kom ik bij de gluurmuur met een prachtig zicht over de Braakmankreek. Het is nog in de morgen, ik kijk tegen de zon in, maar dat geeft wel een fraai neve lig effect. De muur staat precies op de plaats waar de Braakman zich splitst in een oost- en een westgeul. De waterstand is laag, met veel slikstrandjes. Ideaal voor steltlopers als zwarte ruiter, groenpootrui- ter of grutto's uit IJsland. Midden in de grote kreek ligt nog altijd dat mysterieuze eilandje. Aalscholvers laten de vleugels drogen op het plankier. Zeker vijf zilver reigers zitten ertussen. Enkele oude wil genbomen op het eilandje zijn afgestorven maar staan nog fier overeind. Roofvogel Helemaal in de top zit een grote roofvo gel. Niet meer dan een silhouet is te zien, maar het kan geen buizerd of kiekendief zijn. De kop lijkt wat hoekig. Was Henk hier maar, met zijn mooie, grote, dure telescoop. De enige kans om deze vogel te herkennen is als die zou opvliegen, mis schien dat de lichtval dan wat gunstiger wordt. Nogmaals richt ik mijn kijker op de vogel en ik heb geluk. De vogel gaat op de wieken. Een langzame vleugelslag met grote, maar naar verhouding wat smalle vleugels en ik denk bijna zeker te weten dat dit een visarend is. Uiteindelijk vliegt de vogel naar het noorden waardoor ik gedwongen word om naar links te kijken. Even had ik het gevoel in een mooi stuk oernatuur te zijn. De aanblik echter van hoge pijpen, affakkelvlammen, opslag tanks en opzichtige silo's helpt mij snel uit de droom. Niet naar links kijken hier! Er vliegen nog wat grauwe ganzen voorbij met hun brutale en rond uit irritante gesnater. Even later nog wat klagende Nijlganzen en nog treurigere Canadese ganzen. Dan valt mijn oog op een paal waarin een letter P is gekerfd, een hartje en de letter N. Met enkele extra kerfjes maak ik daar gauw een hoofdletter M van Zie de Agenda op blz. 20 voor de excursie naar de Braakman op 9 november a.s. Peter Maas is lid van de Wantijredactie. 19 WANTIJ oktober'03

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2003 | | pagina 19