sliet naar links
kijken
Peter Maas
Ze zijn er in soorten en maten: observatiehutten. Je hebt
van die mooie met bankjes en luikjes op verschillende
hoogten, zodat iedereen een goed zicht heeft. In de
Braakman hebben ze iets neergezet dat veel eenvoudiger
is, Spartaans bijna. Geen dak boven je hoofd en zelfs niets
om op te zitten. Alleen maar een gluurmuur van koud
beton.
Mollen kruisen het pad net
m onder je voeten. Spinnen schij
nen dat altijd met een ragfijne
draad precies op ooghoogte te willen
doen. Er bloeit nog wat kruiskruid, rozen-
bottels blinken in de zon, vlierbessen ver
schrompelen al. Rechts is een klein den
nenperceel met veel opslag van ratelpopu-
lier of esp. Links tussen de lijsterbessen
en berken door een zicht op het water.
Het wordt een echte vogelexcursie deze
keer. In een bos heb je geen verrekijker
nodig. Aan je oren heb je genoeg. De
grote bonte specht laat een harde en gen
iepige roep horen, de tjiftjaf heeft een vra
gend fluittoontje en de rateltjes van de
pimpelmees zijn optimistisch. Ineens is er
het getik van de roodborst die vertelt dat
de winter in aantocht is en dat is een ver
ademing na die zo droge en ongekend
hete zomer. In het dennenbosje zitten niet
alleen pimpelmezen, maar ook koolme
zen, staartmezen en boomkruipers. Er zit
ten zelfs een paar kuifmezen tussen!
Gluurmuur
Dan kom ik bij de gluurmuur met een
prachtig zicht over de Braakmankreek.
Het is nog in de morgen, ik kijk tegen de
zon in, maar dat geeft wel een fraai neve
lig effect. De muur staat precies op de
plaats waar de Braakman zich splitst in
een oost- en een westgeul. De waterstand
is laag, met veel slikstrandjes. Ideaal voor
steltlopers als zwarte ruiter, groenpootrui-
ter of grutto's uit IJsland. Midden in de
grote kreek ligt nog altijd dat mysterieuze
eilandje. Aalscholvers laten de vleugels
drogen op het plankier. Zeker vijf zilver
reigers zitten ertussen. Enkele oude wil
genbomen op het eilandje zijn afgestorven
maar staan nog fier overeind.
Roofvogel
Helemaal in de top zit een grote roofvo
gel. Niet meer dan een silhouet is te zien,
maar het kan geen buizerd of kiekendief
zijn. De kop lijkt wat hoekig. Was Henk
hier maar, met zijn mooie, grote, dure
telescoop. De enige kans om deze vogel te
herkennen is als die zou opvliegen, mis
schien dat de lichtval dan wat gunstiger
wordt. Nogmaals richt ik mijn kijker op de
vogel en ik heb geluk. De vogel gaat op de
wieken. Een langzame vleugelslag met
grote, maar naar verhouding wat smalle
vleugels en ik denk bijna zeker te weten
dat dit een visarend is. Uiteindelijk vliegt
de vogel naar het noorden waardoor ik
gedwongen word om naar links te kijken.
Even had ik het gevoel in een mooi stuk
oernatuur te zijn. De aanblik echter van
hoge pijpen, affakkelvlammen, opslag
tanks en opzichtige silo's helpt mij snel
uit de droom.
Niet naar links kijken hier! Er
vliegen nog wat grauwe ganzen
voorbij met hun brutale en rond
uit irritante gesnater. Even later
nog wat klagende Nijlganzen en
nog treurigere Canadese ganzen.
Dan valt mijn oog op een paal
waarin een letter P is gekerfd,
een hartje en de letter N. Met
enkele extra kerfjes maak ik daar
gauw een hoofdletter M van
Zie de Agenda op blz. 20 voor
de excursie naar de Braakman
op 9 november a.s.
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
19 WANTIJ oktober'03