brouwen vechten
voor de Kaloot
In de serie "Mevrouw Kiki" portretteert Wantij heldinnen. Dit keer een dubbelportret.
Jan Moekotte
Zeemeerminnen: Terwijl het laatste strand in Zuid -
Beveland door de Provinciale Staten van Zeeland al tot
de guillotine was veroordeeld, sleepten twee vrouwen de
Kaloot onder de valbijl van de Westerschelde Container
Terminal (WCT) vandaan. Hoezo, alleen maar kerels in
de Zeeuwse milieubeweging?
Foto: Jan Moekotte
Addie den Herder,
opgegroeid in Oudelande:
'Ik ben als kind met bart en ziel van de
Kaloot gaan houden. M'n oom bracht ons
op zaterdagen tegen tweeën in zijn Fiat
600 (grote rugzak) naar de Kaloot. Hij
kwam ons om vijf uur weer halen. Wat
<oelde ik me daar geweldig op het
strand. Ik heb het nu over de jaren zestig,
de kerncentrale was er nog niet. Na zo 'n
iddag, dat kan ik nu pas zeggen, was
het alsof ik een buitenlandse reis
gemaakt had.
Frieda Weers,
opgegroeid in Rotterdam:
"Ik wilde op zeker moment wel weg uit de
stank en het lawaai daar. Ik heb onder
meer in de Waalhaven en op de
Maasvlakte gewerkt en kon me dus wel
'oorstellen wat ons met die containerter-
tninal boven het hoofd hing. In
Nieuwdorp vond ik weer de rust en de
ruimte en dan zou ik nu door die WCT
opnieuw in een soort Rotterdam terecht
komen? Nee, dank je!"
Beton
Frieda, Addie en ik treffen elkaar op de
Kaloot. Frieda is juist terug van een optre
den van de Rolling Stones, Addie arriveert
een blauwe sportwagen. Ze hebben
ontegenzeggelijk iets levenslustigs, niet
het sobere en droefgeestige dat sommige
natuurbeschermers aankleeft. Drie jaar
geleden besloten ze zich in te zetten voor
het enige strand dat Zuid-Beveland nog
heeft. Ze weigerden zich eenvoudigweg
voor te stellen dat het strand waar ze uit
waaiden, onder het beton zou verdwijnen.
Dat er een kilometerslange kade zou
komen waar jaarlijks miljoenen containers
gelost en geladen worden. Ze namen zich
voor om dat wat er nog over was van de
Kaloot te redden.
Steun
Addie en Frieda:
"Het begon voor ons beiden dus met de
liefde voor de rust en voor het strandje.
In september 2000 hoorden we over de
landelijke actie van Milieudefensie onder
het motto 'Trek de groene grens'. We meld
den ons aan en hadden welgeteld twaalf
dagen om met de Kaloot mee te doen. We
kwamen toen in contact met de jongens
van de fossiele schelpen. Die waren op
natuurwetenschappelijke gronden ook al
in de weer om te redden wat er te redden
viel. Op 8 oktober 2000 werd de vereni
ging 'Redt de Kaloot' opgericht waar wij
nu dus deel van uitmaken. We kregen
steun van een forse groep deskundigen op
het gebied van ruimtelijke ordening, eco
nomie, logistiek en natuurwetenschap
pen. Die lieten weinig heel van het geronk
van Gedeputeerde Staten over nut en
noodzaak van de WCT in verband met de
Zeeuwse werkgelegenheid.
Over en uit
Drie jaar lang zijn ze elke week wel een
paar avonden in de weer geweest met de
Kaloot. In die tijd werd er vrijwel iedere
dag onderling gebeld en gemaild. Ze ont
dekten dat ze het griezelig vaak eens
waren. Kwam de een met een suggestie.
9 WANTIJ oktober '03
