Oranjezon:
dat is pas natuur!
Met ingang van deze jaargang is de Agenda pagina van Wantij verhuisd naar de website:
www.zmf.nl. De rubriek De Vooloper blijft. Peter Maas licht uit het aanbod van excursies, lezingen
en manifestaties één activiteit en gaat op verkenning.
"Dat is pas natuur!" roept Stijn, mijn zoon van negen, uit.
We lopen door het bos aan de binnenduinrand van
- 'i&sSöjeW
Oranjezon. Oude, kronkelige abelen. In elkaar gêstörte
wilgen. Het heeft wel wat weg van Fangornforest waar-
m'i.
van de dwerg Gimli zich afvroeg welke waanzin iemanè!
er toe dreef om dit bos te betreden.
Kijk, een grote haas! Ilse, twaalf jaar
alweer, is wildenthousiast. Een haas?
Hier midden in het duin? Zou het
geen konijn zijn geweest? Nee, véél te
groot en ze geeft met haar armen aan hoe
groot. Zó groot? Maar was het dan geen
ree? Een mens is immers vlug in de war
als langs de kant van de weg bordjes staan
met daarop een waarschuwing voor over
stekende herten. En daaronder staat dan:
250 meter. Soms zie je wel eens herten
van meer dan 600 meter, maar dat is dan
meestal in het buitenland. Maar hier, in
het echt? Sporen genoeg trouwens.
Keutels, verse prenten in het zachte slik
en hier en daar de bast van de bomen
afgeknaagd. Diep in het bos hebben we
met zijn drieën dan toch nog het geluk
waarop je eigenlijk niet durft te hopen.
Voor ons op het pad: twee prachtige
reeën!
Dagkaart
Oranjezon is het duingebied even buiten
Oostkapelle. Het was jarenlang slechts
toegankelijk met een speciale dagkaart.
Dat gaf een drempel, daar kwam je niet
zomaar binnen. Nu mag je als donateur
van het Zeeuws Landschap zo naar bin
nen. Voor diegene die dat niet is, staat er
aan de toegang een 'Koot-en-Bie'-achtige
toegangsautomaat: 1 euro.
Je kunt er slenteren, je kunt er struinen,
je kunt er zelfs even verdwalen. Paden
Peter Maas
Jr'*5—
m.
*9*
.-ïr
lopen dood tegen een hek en regelmatig
zien we een bord 'geen vrije toegang' van
de verkeerde kant. Het is een verrassend
gebied, al contrasteren de kaarsrechte
infiltratiekanalen van de vroegere water
winning enorm met de hoge natuurlijk
heid van het duingebied.
Boomkruipertjes
Vlak voor ons in de oude eik kruipen
twee boomkruipertjes tegen de stam
omhoog. Heel zachtjes communiceren ze
met elkaar door zachte piepgeluidjes.
Volgens mij zeggen ze niets tegen elkaar
en laten ze alleen maar weten: hier ben
ik! En de ander antwoordt: en ik ben hier!
Meer hoef je niet te weten. Ik
denk dat ze wel gelukkig zijn, die
boomkruipertjes
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
17 WANTIJ april'04