Zeekraal snijden
Onze ouders waren nog baas op eigen erf. Ze mochten er zonder vergun
ning een boom omzagen of afval opstoken. Ze bouwden een huis ook al
ging dat ten koste van een boomkikker. Er is gaandeweg steeds meer ver
boden, steeds minder vrijheid. In deze rubriek gaat Jan Moekotte op zoek
naar Zeeuwen die wat natuur en milieu betreft zich te veel vrijheid permit
teren, althans volgens anderen.
scnreej
Jan Moekotte
Sinds enkele jaren is het zonder ontheffing verboden zee
kraal te snijden. Toch zijn er Zeeuwen die zich dat
eeuwenoude gebruik niet laten afnemen. Ze riskeren een
bekeuring of hopen zich er wel uit te praten, vooral wan
neer de verbalisant nog bij hen in de klas heeft gezeten.
Bij laagwater gaan ze het schor op voor een maaltje zee
kraal of lamsoor.
Zeekraal is nu een duurbetaalde
e delicatesse. Voordat het snijden van
zeekraal in Zeeland aan banden
werd gelegd, had een heel legertje men
sen met veel vrije tijd een mooie bijver
dienste op het schor. Zowel met het snij
den van zeekraal als met het spitten van
zagers en wormen. Door de invoering van
een systeem met ontheffingen zijn, vol
gens de man met wie ik over de schreef
ga, de semi-beroepssnijders uit het schor
verdwenen.
Tussen hemel en hel
De man met wie ik de overtreding bega is
een overheidsdienaar. Overdag in net pak,
na werktijd graag slik aan zijn laarzen. We
betreden zonder ontheffing een schor in
de Oosterschelde. Met veel genoegen ple
gen we een zonovergoten delict. Het
schor hier vind ik mooier dan in
Saefthinge, omdat je hier de hete adem
van Doel en de Antwerpse haven niet in je
nek voelt. Wel zijn hier onder aan de dijk
een paar jaar geleden tientallen hectaren
aan kassen verrezen. Daardoor is de
Deltadijk een grens geworden tussen
hemel (het schor) en hel (de glazen
stad).
Vergunning
De ambtenaar somt welsprekend de voor
delen op van het vergunningenstelsel
(meer rust, minder schade). Hij vroeg
jaren achtereen ontheffing aan, maar
kreeg nooit het stekje toegewezen dat
hem vertrouwd was. Dan maar weer ille
gaal op hem bekend terrein de dijk over.
Want je moet, benadrukt hij, wel de weg
weten in het schor. Onbekend schor is uit
kijken geblazen. Hier kent hij de randjes
langs een kreek waar de zeekraal net iets
hoger staat en in net iets grotere dicht
heid. Toch houdt hij ook hier de bewe
ging van het water in de gaten, weet hij
precies waar de ondergrond houvast biedt
en waar een leek onderuit glibbert. Hij
lacht weer om zijn vriend van honderd
kilo die er niet in slaagde uit een diepe
kreek te klimmen, ploeterend steeds die
per vast kwam te zitten.
Verzoeten
Nu heeft de ambtenaar al jaren geen ont
heffing meer, hij oogst wel elk jaar zee
kraal. Voor de aanleg van de Oesterdam
sneed hij bij voorkeur op het schor voor
de Hogerwaardpolder. Maar door de
Oesterdam is het achterste deel van de
Oosterschelde Markiezaatsmeer geworden
en langzaam gaan verzoeten. Toch heeft
hij aan de zoete kant van de dam nog
14 WANTIJ juli'04
